1. बंधुजनहो, जस आत्मिकांबरोबर बोलाव तस तुम्हांबरोबर माझ्यान बोलवल नाही, तर जस दैहिकाबरोबर, जस खिस्तांतील बालकांबरोबर, तस बोलाव लागल.
2. मीं तुम्हांस दूध पाजिल, अन्न दिल नाहीं; कारण त्या वेळेस तुम्हांस शक्ति नव्हती, आणि अजूनहि नाही;
3. तुम्ही अजूनहि दैहिक आहां; तुमच्यांत हेवा व कहल हीं आहेत; ह्यावरुन तुम्ही दैहिक आहां कीं नाहीं? तुम्ही मानवी रीतीन चालतां कीं नाहीं?
4. कारण कोणी म्हणतो, मी पौलाचा आह; आणि दुसरा एक म्हणतो, मी अपुल्लोसाचा आह; तेव्हां तुम्ही मानवच आहां कीं नाहीं?
5. अपुल्लोस कोण आहे? आणि पौल कोण आहे? ज्यांच्या द्वार तुम्हीं विश्वास ठेविला, असे ते सेवक आहेत; ज्याला त्याला प्रभून दिल्यप्रमाण केवळ ते आहेत.
6. मीं लाविल, अपुल्लोसान पाणी घातल, पण देवान वाढविल.
7. यास्तव लावणारा कांही नाही, आणि पाणी घालणाराहि कांही नाहीं; तर वाढविणारा देव हाच कायतो आहे.
8. लावणारा व पाणी घालणारा हे एकच आहेत, तरी प्रत्येकाला आपापल्या श्रमाप्रमाण आपापली मजुरी मिळेल.
9. कारण आम्ही देवाचे सहकारी आहा. तुम्ही देवाच शेत, देवाची इमारत असे आहां.
10. मजवर झालेल्या देवाच्या अनुग्रहाच्या मानान मीं चतुर कारागिरासाखिा पाया घातला, आणि दुसरा त्यावर बांधितो; तर प्रत्येकान आपण त्यावर कस बांधिता याविशयींं जपाव.
11. घातलेला पाया असा जो येशू खिस्त त्यांवाचून दुसरा पाया कोणाला घालतां येत नाहीं.
12. या पायावर कोणी सोन, रुप, मोलवान् पाशाण, लाकूड, गवत, पढा यांनी बांधितो;
13. तर बांधणा-या प्रत्येकाच काम उघड होईल; तो दिवस त उघडकीस आणील; कारण तो अग्नीसह असा प्रकट होईल आणि प्रत्येकांच काम कस आहे याची परीक्षा अग्नि करील.
14. ज्या कोणाच त्यावर बांधलेल काम टिकेल त्याला मजूरी मिळेल.
15. ज्या कोणाच काम जळून जाईल, त्याचा तोटा होईल, तथापि तो स्वतः तरेल; परंतु जणू काय अग्नींंतून बाहेर पडल्यासारखा तरेल.
16. तुम्ही देवाच मंदिर आहां, आणि तुम्हांमध्य देवाचा आत्मा वसतो ह तुम्हांस ठाऊक नाहीं काय?
17. जर कोणी देवाच्या मंदिराचा नाश करितो तर देव त्याचा नाश करील; कारण देवाच मंदिर पवित्र असत, तसेच तुम्ही आहां.
18. कोणीं स्वतःला फसवून घेऊं नये; तुम्हांपैकीं जो कोणी सांप्रतच्या युगदृश्ट्या आपण ज्ञानी आहा अस समजतो त्यान ज्ञानी होण्याकरितां मूर्ख व्हाव.
19. कारण या जगाच ज्ञान देवासमोर मूर्खपण आहे; ‘तो ज्ञान्यांस त्यांच्याच धूर्तपणांत धरितो’ असा शास्त्रलेख आहे;
20. आणि ‘प्रभु ज्ञान्यांचे विचार असे ओळखतो कीं ते व्यर्थ आहेत,’ असा दुसरा शास्त्रलेख आहे.
21. यास्तव मनुश्यांविशयीं कोणी प्रतिश्ठा, मिरवूं नये. सर्व कांही तुमच आहे;
22. पौल, अपुल्लोस, केफा, जग, जीवन, मरण, वर्तमान, भविश्य, ही सर्व तुमचीं आहेत;
23. तुम्ही खिस्ताचे; आणि खिस्त देवाचा.