1. तुम्ही मला ज्या गोश्टींविशयी लिहिल त्यांविशयीं: पुरुशान स्त्रीला शिवूं नये ह त्याला बर,
2. तरी जारकर्म होत आहेत म्हणून प्रत्येक पुरुशाला स्वतःची स्त्री असावी, आणि प्रत्येक स्त्रीला स्वतःचा पति असावा.
3. नव-यान बायकोला तिचा हक्क द्यावा; आणि त्याप्रमाण बायकोनहि नव-याला द्यावा.
4. बायकोला स्वतःच्या शरीरावर अधिकार नाही तर नव-याला आहे; आणि त्याप्रमाण नव-यालाहि स्वतःच्या यारीरावर अधिकार नाहीं तर बायकोला आहे.
5. एकमेकांबरोबर वंचना करुं नका, तरी प्रार्थनेसाठीं प्रसंग मिळावा म्हणून पाहिजे असल्यास तो कांहीं वेळ सम्मतीन करा, मग फिरुन एकत्र व्हा, यासाठी कीं सैतानान तुमच्या असंयामामुळ तुम्हांस परीक्षत पाडूं नये.
6. तरी मी ह आज्ञा म्हणून सांगत नाहीं, तर परवानगी म्हणून सांगता.
7. मी जसा आह तस सर्वांनींहि असाव अशी माझी इच्छा आहे; तरी प्रत्येकाला त्याच त्याच कृपादान देवापासून मिळाल आहे, एकाला एका प्रकारच व दुस-याला दुस-या प्रकारच.
8. जे अविवाहित व ज्या विधवा आहेत त्यांस मी म्हणता कीं तुम्ही मजसारिखीं राहिलां तर त तुम्हांस बर;
9. तथापि जर त्यांस संयम होत नाही तर त्यांनी लग्न कराव, कारण जळण्यापेक्षां लग्न करण बर आहे.
10. विवाहितांस मी आज्ञा करितांे, मी नव्ह तर प्रभु करितो, कीं बायकोन नवरा सोडूं नये,
11. (सोडिला तर तिन लग्न केल्यावांचून राहाव, किंवा नव-याबरोबर समेट करावा;) आणि नव-यान बायको सोडूं नये.
12. दुस-यांस मी म्हणता, प्रभु म्हणत नाहीं; जर कोणाएका भावाला विश्वासहीन बायको आहे, आणि ती त्याच्या जवळ नांदावयास कबूल आहे, तर त्यान तिला सोडूं नये.
13. ज्या बायकोला विश्वासहीन नवरा असून तो तिच्याजवळ राहावयास कबूल आहे, तिन त्याला सोडूं नये.
14. कारण बायकोच्या द्वार विश्वासहीन नवरा पवित्र झाला आहे आणि बंधूच्या द्वार विश्वासहीन बायको पवित्र झाली आहे; अस नसत तर तुमचीं मुलबाळ अशुद्ध असतीं; परंतु आतां ती पवित्र आहेत.
15. तथापि जर विश्वासहीन व्यक्ति वेगळी होऊं पाहते तर ती वेगळी होवो; अशा प्रसंगी भाऊ किंवा बहीण बांधलेली नाहीं; देवान आपल्याला शांतीत राहण्याकरितां पाचारण केल आहे.
16. हे पत्नी, तूं आपल्या पतीला तारशील किंवा नाहीं ह तुला काय ठाऊक? हे पते, तूं आपल्या पत्नीला तारशील किंवा नाहीं, ह तुला काय ठाऊक?
17. तर जस प्रत्येकाला प्रभून वांटून दिल आहे, जस प्रत्येकाला देवान पाचारण केल आहे, तस त्यान चालाव, आणि याप्रमाण मी सर्व मंडळîांस नेमून देता.
18. सुंता झालेल्या कोणा मनुश्यास पाचारण झाल तर त्यान बेसुंती होेऊं नये; कोणा बेसुंती मनुश्यास पाचारण झाल तर त्यान सुंता करुन घेऊं नये.
19. सुंता कांही नाहीं व बेसंुताहि कांही नाहीं, तर देवाच्या आज्ञा पाळण हच कायत सर्व आहे.
20. ज्या स्थितींत असतां कोणास पाचारण झाल तींत त्यान राहाव.
21. तूं दास असतां तुला पाचारण झाल काय? त्याची चिंता करुं नको; मोकळा होतां येत असल तरी तसाच राहा.
22. कारण दास असून ज्याला प्रभूमध्य पाचारण झाल, तो दास्यांतून मोकळा केलेला प्रभूचा मनुश्य आहे; तसेच मोकळ असतांना ज्याला पाचारण झाल तो खिस्ताचा दास आहे.
23. तुम्ही मोलान विकत घेतलेले आहां; मनुश्यांचे दास होऊं नका.
24. बंधुजनहो, ज्या स्थितींत ज्याला पाचारण झाल त्या स्थितींत तो देवाजवळ राहो.
25. कुमारिकांविशयीं मला प्रभुची आज्ञा नाहीं, तथापि ज्या मजवर विश्वासू होण्याची दया प्रभूद्वार झाली आहे तो मी आपल मत सांगता;
26. त अस कीं, प्रस्तुतच्या अडचणींमुळ जो ज्या स्थितींत आहे त्या स्थितींत त्यान राहाव ह मनुश्याला बर.
27. तूं बायकोला बांधलेला आहेस काय? आहेस तर मुक्त होण्यास पाहू नको; बायकोपासून मुक्त आहेस काय? आहेस तर बायको करण्यास पाहूं नको.
28. तथापि तूं लग्न केल असल तरी पाप केले नाहीं, आणि कुमारिकेनें लग्न केलें असलें तरी तिनें पाप केलें नाहीं; तरी पण अशांवर संसारांत संकट येईल; आणि मी तर तुमच रक्षण व्हाव अशी इच्छा बाळगता.
29. बंधुजनहो, मीं हच म्हणता, काळाचा संक्षेप करण्यांत आला आहे, यासाठीं कीं यापुढ ज्यांस बायका आहेत त्यांनी त्या नसल्यासारिख असाव;
30. जे रडतात त्यांनी आपण रडत नसल्यासारिख, जे आनंद करितात त्यांनी आपण आनंद न केल्यासारिख; जे विकत घेतात त्यांनी आपणांजवळ कांही नसल्यासारिख;
31. व जे या जगाचा उपयोग करितात त्यांनी आपण त्याचा उपयोग करीत नसल्यासारिख असाव; कारण या जगाच रुपांतर होत आहे.
32. तुम्हींं निश्चिंत असाव अशी माझी इच्छा आहे. अविवाहित पुरुश, प्रभूला कस संतोशवाव, अशी प्रभूच्या गोश्टींविशयींची चिंता करतो.
33. परंतु विवाहित पुरुश, आपल्या बायकोला कस सतांशवाव, अशी जगाच्या गोश्टींविशयींची चिंता करतो.
34. विवाहित व अविवाहित स्त्री यांच्यामध्येहि भेद आहे. अविवाहित असते ती आपण शरीरान व आत्म्यानहि पवित्र व्हाव, अशी प्रभूच्या गोश्टींविशयींची चिंता करित्ये; परंतु विवाहित असते ती आपण आपल्या नव-याला कस संतोशवाव अशी जगाच्या गोश्टींविशयींची चिंता करित्येे.
35. ह मी तुमच्याच हितासाठीं सांगतो; तुम्हांवर फास टाकण्यासाठी नाहीं, तर तुमच्या हातून उत्तम आचरण व प्रभूची सेवा एकागतेन व्हावी म्हणून सांगतो;
36. परंतु जर कोणाला असे वाटते की आपण कुमारिकेच्या अपमानास कारण होतो, ती उपवर झाली आहे आणि तस अगत्यच आहे, तर जशी इच्छा असेल तस त्यान करावे; तो पाप करीत नाहीं; तीं लग्न करोत.
37. तथापि जो अंतःकरणान स्थिर आहे, ज्याला अगत्य नाहीं, ज्याची आपल्या इच्छेवर सत्ता आहे, आणि आपल्या कुमारिकेला तसेंच ठेवावें असें ज्यानें आपल्या अंतःकरणांत ठरविल आहे, तो बर करितो.
38. जो आपल्या कुमारिकेच लग्न करुन देतो तो बर करितो पण जो लग्न करुन देत नाहीं तो अधिक बर करितो.
39. नवरा जीवंत आहे तापर्यंत बायका बांधलेली आहे; नवरा मेल्यावर तिची इच्छा असेल त्याबरोबर, पण केवळ प्रभूमध्य लग्न करावयाला ती मोकळी आहे;
40. जर ती तशीच राहील तर माझ्या समजुतीप्रमाण ती अधिक सुखी होईल; मला वाटत मलाहि देवाचा आत्मा आहे.