1. आढ्यता बाळगण्यापासून कांहीं फायदा नाहींं, तरी तस करण मला भाग पडत; मी प्रभूचे दृश्टांत व प्रकटीकरण हीं आतां घेता.
2. खिस्तामधील एक मनुश्य मला माहित आहे, त्याला चवदा वर्शामाग तिस-या स्वर्गापर्यंत उचलून नेण्यांत आल; (त्याला सदेह नेण्यांत आल अगर विदेह नेण्यांत आल ह मला ठाऊक नाहीं; देवाला ठाऊक आहे;)
3. त्याच मनुश्याविशयीं मला माहित आहे कींं त्या मनुश्याला (सदेह किंवा विदेह ह मला ठाऊक नाहीं; देवाला ठाऊक आहे;)
4. सुखलोकांत उचलून नेण्यांत आल, आणि मानवान बोलावयास योग्य नाहींंत अशा अनिर्वाच्य गोश्टी त्यान ऐकल्या.
5. अशा मनुश्याविशयीं मी आढ्यता बाळगणार; मी स्वतःविशयीं नाहीं, तर केवळ आपल्या दुर्बळतेची आढ्यता बाळगीन.
6. मी आपली आढ्यता बाळगण्याची इच्छा धरिली तरी मी मूर्ख ठरणार नाहीं; मी खरच बोलेन; तथापि अस करण मी राहूं देता; कारण मी जो आह म्हणून लोकांना दिसता, किंवा मजपासून लोकांच्या ज कानीं पडत त्यापलिकडे मला कोणीं मानूं नये.
7. प्रकटीकरणांच्या अतिशयामुळ मी चढून जाऊं नये म्हणून माझ्या शरीरांत एक कांटा, मला बुक्की मारण्यांकरितां सैतानाचा एक दूत, ठेवण्यांत आला आहे; मीं चढून जाऊ नये म्हणून तो ठेवण्यांत आला आहे.
8. हा मजपासून दूर व्हावा अशी मीं प्रभूजवळ तीनदा विनंति केली;
9. परंतु त्यान मला म्हटल आहे, माझी कृपा तुला पुरे आहे; कारण माझी शक्ति अशक्तपणांत पूर्णतेस येते. तर खिस्ताच्या शक्तीचा माझ्या ठायीं वास व्हावा म्हणून मी विशेशकरुन आपल्या अशक्तपणाची आढ्यता फार आनंदान बाळगीन.
10. खिस्तासाठीं दुर्बळता, अपमान, अडचणी, पाठलाग, संकट सोसण यांत मी संतुश्ट आहे आह; कारण मी अशक्त आह तेव्हां मी सशक्त आह.
11. मी मूर्ख बनला; अस बनण्यास तुम्हीं मला भाग पाडिल; माझी वाखाणणूक तुम्हीं करावयाची होती; कारण जरी मी कांही नाहीं तरी ह्या अतिश्रेश्ठ प्रेशितांपेक्षां यत्ंिकचित्हि उणा नव्हता.
12. चिन्ह, अöुत व महत्कृत्य यांच्या योग तुम्हांमध्य प्रेशितान करावयाची चिन्ह पूर्ण धीरान करुन दाखविलीं होतीं.
13. मी स्वतः तुम्हांला भार झाला नाहीं, याखेरीज कोणत्या गोश्टीत इतर मंडळîांपेक्षां तुम्हांला उण केल? या माझ्या अपराधाची क्षमा करा.
14. पाहा, तिस-यान तुम्हांकडे येण्यास मी तयार आह; आणि मी तुम्हांला भार होणार नाहीं; मी तुमच कांहीं मागत नाहीं, तर तुम्हीच स्वतः मला पाहिजे आहां; मुलांनीं आईबापांसाठीं नव्हे तर आईबापांनी मुलांसाठीं संग्रह केला पाहिजे.
15. मी तुमच्या जिवांसांठी फार आनंदान खर्च करीन व मी स्वतः सर्वस्वी खर्ची पडेन. मी तुम्हांवर अतिशयच प्रीति करिता म्हणून तुम्ही मजवर कमी प्रीति करितां काय?
16. असो, मीं तुम्हांवर भार घातला नाहीं; तरी मी धूर्त होता म्हणून तुम्हांस कपटान पकडिलंे.
17. ज्यांस मीं तुम्हांकडे पाठविल त्यांच्यांतील एकाच्या द्वार तरी मी तुम्हांपासून स्वार्थ साधिला काय?
18. मीं तीतास विनंति केली, व त्याजबरोबर एका बंधूला पाठविल. तीतान तुम्हांपासून स्वार्थ साधिला काय? आम्ही एकाच आत्म्यान, सारख्याच पावलांनीं चालला नाहीं काय?
19. तुम्हांस आम्ही प्रत्युत्तर देत आहा अस इतका वेळ तुम्हांस वाटल असेल. आम्ही देवासमक्ष खिस्तामध्य बोलत आहा. प्रिय बंधूनो, तुमच्या वृद्धीसाठीं ह सर्व आहे,
20. कारण मला भाति वाटते कीं मी आल्यावर, जशी माझी अपेक्षा आहे तसे कदाचित् तुम्ही मला दिसून येणार नाहीं, आणि तुमची अपेक्षा नाहीं तसा मी तुम्हांस दिसून येईन; कदाचित् भांडण, ईर्श्या, राग, तट, चहाड्या, कानगोश्टी, रुसवे, अव्यवस्था हीं मला आढळून येतील.
21. मी पुनः आल्यावर माझा देव मला तुम्हांपुढ खालीं पाहावयास लावील; आणि ज्यांनीं पूर्वी पाप करुन आपण आचरलेल्या अशुद्धपणाचा, जारकर्माचा व कामातुरपणाचा पश्चाताप केला नाहीं, अशा पुश्कळ लोकांविशयीं मला शोक करावा लागेल.