1. मी आपल्या ठायीं निष्चय केला होता की तुम्हांकडे दुःख देण्यास फिरुन येऊं नये.
2. कारण जर मीं तुम्हांस दुःख देता तर ज्याला मजपासून दुःख होत त्याच्यावांचून मला आनंद देणारा कोण आहे?
3. मीं हच तुम्हांस लिहिल होत, यासाठीं कीं मी आल्यावर, ज्यांच्यापासून मला आनंद व्हावयाचा त्यांजपासून मला दुःख होऊं नये; मला तुम्हां सर्वांविशयी असा भरवसा आहे कीं माझा आनंद तो तुम्हां सर्वांचा आनंद आहे.
4. तुम्हांस लिहिल होत; तुम्ही दुःखी व्हाव म्हणून नाहीं, तर तुम्हांवर माझी जी विषेश प्रीति आहे ती तुम्हीं ओळखावी म्हणून लिहिल.
5. कोणीं दुःख दिल असेल तर त्यान त मलाच नाहीं, तर कांहीं अंषी (मी कडक होऊं इच्छित नाहीं) तुम्हां सर्वांना दिल.
6. अषा मनुश्याला मोठ्या पक्षान दिलेली षिक्षा पुरे.
7. त्या मनुश्यान आपल्या दुःखातिषयांत बुडून जाऊं नये म्हणून तुम्हीं उलट त्याला क्षमा
8. यामुळ मी तुम्हांस विनंति करिता कीं तुम्हीं त्याजवर प्रीति करण्याच ठरवा.
9. ह मीं यासाठी लिहिल होत कीं तुम्ही सर्व प्रकार आज्ञाकारी आहां कीं नाहीं याच मला प्रमाण पटाव.
10. तुम्ही एखाद्याला कषाबद्दल तरी क्षमा करितां त्याला त्याची मीहि क्षमा करिता, कारण मीं कषाची क्षमा केली असली तर ज्या कषाची क्षमा केली ती तुम्हांकरितां खिस्तसमक्ष केली आहे.
11. यासाठीं कीं सैतानाच आपल्यावर वर्चस्व होऊ नये; त्याचे विचार आपल्याला कळत नाहींत अस नाहीं.
12. असो; मी खिस्ताची सुवार्ता सांगण्यासाठी त्रोवसास आल्यावर मला प्रभूमध्य दार उघडल;
13. तेव्हां माझा बंधु तीत मला भेटला नाहीं, म्हणून माझ्या जिवाला चैन पडल नाहीं. मग तेथल्या लोकांचा निरोप घेऊन मी मासेदोनियांत निघून गेला.
14. जो देव आम्हांस सर्वदा खिस्तामध्य जयोत्सवान नेतो, आणि सर्व ठिकाणीं आमच्या द्वार आपल्याविशयींच्या ज्ञानाचा सुगंध प्रकट करितो, त्याची स्तुति असो.
15. तारणप्राप्ति होत असलेले आणि नाष होत असलेले अषा लोकांसंबंधान आम्ही देवाला खिस्ताचा सुगंध असे आहा;
16. एकाला मृत्यूचा मारक गंध आणि एकाला जीवनाचा जीवनदायक गंध आहा. ह कार्य करावयास कोण लायक आहे?
17. पुश्कळ लोक देवाच्या वचनांत भेळ करुन त बिघडवून टाकितात तस आम्ही नाहीं, तर जस सात्विकपणान व देवाच्या द्वारा बोलाव तस आम्ही देवासमक्ष खिस्तामध्य बोलणारे आहा.