1. आम्ही आपली वाखाणणूक पुनः करुं लागला आहा काय? अथवा जशी कित्येकांस तशींं आम्हांस तुम्हांकड किंवा तुम्हांपासूमन शिफारसपर्त्रंंे पाहिजेत काय?
2. तुम्हीच आमच पत्र, आमच्या अंतःकरणांवर लिहिलेल, सर्व मनुश्यांना कळलेल व त्यांनीं वाचलेल, अस आहां;
3. शाईन नव्हे, तर सदाजिवी देवाच्या आत्म्यान लिहिलेल, ‘दगडी पाट्यांवर नव्ह, तर मांसमय अंतःकरणरुपी पाट्यांवर लिहिलेल,’ आमच्या सेवेच्या योग सिद्ध झालेल खिस्ताच पत्र, अस तुम्ही प्रसिद्व होत आहां.
4. असा देवासंबंधी भरवसा आम्हांस खिस्ताच्या द्वार आहे;
5. आम्ही स्वतः कोणतीहि गोश्ट आपण होऊनच ठरविण्यापुरते समर्थ आहा अस म्हणत नाहीं, आमच सामर्थ्य देवापासून आहे;
6. त्यानच आम्हांस नव्या कराराच सेवक होण्यासाठीं समर्थ केल; तो करार लेखी नव्हे, तर आध्यात्मिक आहे; कारण लेख जिव मारितो, आत्मा जीवंत करितो.
7. जिचा लेख दगडांवर कोरलेला असून जिच पर्यवसान मृत्यूंत होत असे ती सेवा एवढी तेजस्वी होती कीं ‘मोशाच्या ताडाच तेज’ नाहीस होत चालल असूनहि इस्त्राएल लोकांना त्याच्या ताडाकडे दृश्टी लाववेना;
8. तर आध्यात्मिक सेवा विशेशतः तेजस्वी होणार नाहीं काय?
9. कारण ज्या सेवेचा परिणाम दंडाज्ञा ती तेजोमय होती, तर जिचा परिणाम नीतिमत्त्व ती विशेशतः फारच जास्त तेजोमय असणार.
10. इतकच नव्हे, तर ‘जंे तेजस्वी होत त’ या तुलनत अति तेजान ‘तेजोहीन झाले.’
11. नश्ट होत चाललेल जर तेजयुक्त आहे तर ज टिकाऊ त विशेशतः तेजस्वी असणार.
12. तर मग आम्हांस अशी आशा असल्यामंळ आम्हीं फार प्रशस्तपणे बोलता;
13. इस्त्राएल लोकांनी नाहींशा होणा-या गोश्टीच्या अंतावर दृश्टी लावूं नये म्हणून मोशे ‘आपल्या मुखावर आच्छादन घालीत असे’ तस आम्ही करीत नाहीं;
14. परंतु त्यांची मन कठीण झालीं; कारण जुना करार वाचण्यांत येतो तेव्हां आच्छादन आजपर्यंत तसच न काढिलेल राहत; त खिस्तामध्य नाहींस होत.
15. आजपर्यंत मोशेचा ग्रंथ वाचण्यांत येतो तेव्हां त्यांच्या अंतःकरणावर आच्छादन राहत;
16. ‘परंतु ते प्रभूकडे वळले म्हणजे आच्छादन काढिले जात,’
17. प्रभु आत्मा आहे; आणि जेथें प्रभूचा आत्मा आहे तेथें मोकळीक आहे.
18. परंतु आपल्या मुखांवर आच्छादन नसून आपण सर्व जण आरशाप्रमाण प्रभूच्या वैभवाच प्रतिबिंब पाडीत आहा आणि प्रभु जो आत्मा त्याच्या द्वार, तेजस्वितेच्या परंपरेन, आपल रुपांतर होत असतां आपण त्याच्याशीं समरुप होत आहा.