1. मग इकुन्यांत अस झाल कीं यहूदी लोकांच्या सभास्थानांत ते एकत्र मिळून गेले आणि अशा रीतीन बोलले कीं यहूदी व हेल्लेणी यांच्या मोठ्या जमावान विश्वास धरिला;
2. परंतु जे यहूदी विरोधी होते त्यांनीं विदेशी लोकांच मन बंधुवर्गाविरुद्ध चेतवून दूशित केले.
3. ते बरेच दिवस तेथ राहिले व प्रभूविशयीं निर्भीडपण बोलले; त्यांनेहि आपल्या कृपेच्या वचनाबद्दल साक्ष दिली; म्हणजे त्यांच्या हातांनीं चिन्ह व अöुत होऊं दिली.
4. तेव्हां नगरांतील लोकसमुदायांत फूट पडली; कित्येकांनीं यहूद्यांची व कित्येकांनीं प्रेशितांची बाजू धरली.
5. मग त्यांचा उपमर्द करुन त्यांना दगडमार करण्याकरितां विदेशी व यहूदी आपल्या अधिका-यांसुद्धां त्यांजवर धावले.
6. ह पाहून ते लुकवनिया प्रातांतील लुस्त्र व दर्बे या नगरांत व त्यासभोवतालच्या प्रदेशांत पळून गेले;
7. आणि तेथ ते सुवार्ता सांगत राहिले.
8. तेव्हां लुस्त्रांत कोणीएक माणूस पायांनीं अधू असा बसला होता, तो जन्मतः पांगळा असून कधीं चालला नव्हता.
9. त्यान पौलाच बोलण ऐकल; त्यान त्याजकडे दृश्टी लावून व त्याला बर होण्याचा विश्वास आहे अस पाहून,
10. मोठ्यान म्हटल, तूं आपल्या पायांवर नीट उभा राहा. तेव्हां तो उडी मारुन उठला आणि चालूं लागला.
11. पौलान केलेल कृत्य पाहून लोकसमुदाय लुकवनी भाशत मोठ्याने ओरडून बोलले, देव मनुश्यांच्या रुपान आम्हांकडे उतरले आहेत;
12. त्यांनी बर्णबाला ज्युपितर म्हटल; व पौल मुख्य वक्ता होता म्हणून त्याला मर्क्युरी म्हटल.
13. मग नगरापुढ असलेल्या ज्युपितराच्या पुजा-यान बैल व माळा दरवाजांजवळ आणिल्या आणि लोकांबरोबर तो यज्ञ करणार होता.
14. ह ऐकून प्रेशितांनीं म्हणजे बर्णबा व पौैल ह्यांनीं आपलीं वस्त्र फाडिलीं आणि लोकांमध्य शिरुन उच्च वाणीन म्हटल,
15. गृहस्थांना, ह कीं करितां? आम्ही व तुम्ही समभावनेचीं मनुश्य आहा; तुम्ही या निरर्थक गोश्टी सोडून ज्यान आकाश, पृथ्वी, समुद्र व त्यांतील अवघ उत्पन्न केल त्या जिवंत देवाकडे वळाव अशी सुवार्ता आम्ही तुम्हांस सांगता.
16. त्यान गतकाळांतील पिढ्यांमध्य सर्व राश्ट्रांस त्यांच्या त्यांच्या मार्गांनीं चालूं दिल;
17. तथापि त्यान स्वतःस साक्षीविरहित राहूं दिल नाहीं; म्हणजे त्यान उपकार केले, आकाशापासून पर्जन्य व फलदायक ऋतु तुम्हांस दिले, आणि अन्नान व हर्शान तुम्हांस मन भरुन तृप्त केल.
18. अस बोलून त्यांनी आपणांला यज्ञ करण्यापासून लोकांस मोठ्या मुश्किलींन आवरल.
19. नंतर अंत्युखिया व इकुन्या एथून कित्येक यहूदी आले; त्यांनीं लोकांच मन वळवून पौलाला दगडमार केला, आणि तो मेला अस समजून त्याला नगराबाहेर ओढून टाकिल;
20. पण शिश्य त्याच्यासभोवत जमल्यावर तो उठला व निघून नगरांत आला; मग दुस-या दिवशीं बर्णबाबरोबर तो दर्बेस गेला.
21. त्या नगरांत त्यांनीं सुवार्ता सांगून पुश्कळ शिश्य केल्यावर लुस्त्र, इकुन्या व अंत्युखिया या नगरांत ते परत आले;
22. आणि शिश्यांचीं चित्ते स्थिरावून त्यांस बोध केला कीं विश्वासांत टिकून राहाव; कारण आपणांला पुश्कळ संकटांतून देवाच्या राज्यांत जाव लागत.
23. त्यांनी त्यांजसाठीं प्रत्येक मंडळींत वडीलमंडळ निवडल; आणि उपास व प्रार्थना करुन, ज्या प्रभूवर त्यांनी विश्वास ठेविला होता त्याजकडे त्यांस निरविल.
24. मग ते पिसिदियामधून पंफुल्यांत गेले;
25. आणि पिर्गा एथ वचन सांगितल्यावर ते अत्तलियास उतरले.
26. तेथून ते अंत्युखियास येण्यास तारवांत बसून निघाले; ज कार्य त्यांनी साधिल त्याकरितां त्यांना देवाच्या कृपेवर निरविल्यावर ते तेथूनच निघाले होते.
27. तेथ पोहंचल्यावर त्यांनी मंडळी मिळवून, आपण देवाच्या सहवासांत असतांना त्यान काय काय केल आणि विदेशी लोकांकरितां विश्वासाच दार कसकस उघडिल ह सांगितले.
28. मग ते शिश्यांच्याबरोबर बराच काळ राहिले.