1. कोणी हनन्या नांवाचा एक इसम व त्याची बायको सप्पीरा यांनीं आपली मालमत्ता विकली.
2. मग त्यान किंमतींतून कांही भाग बायकोच्या संमतीन माग ठेविला व कांही भाग आणून प्रेशितांच्या चरणीं ठेविला.
3. तेव्हां पेत्र म्हणाला, हनन्या, तूं पवित्र आत्म्याबरोबर लबाडी करावी व जमिनीच्या किंमतींतून कांहीं ठेवून घ्याव म्हणून सैतानान तुझ मन कां भरविल आहे?
4. ती होतीं तावर तुझी स्वतःची व विकल्यावर तुझ्या स्वाधीन नव्हती काय? तूं मनुश्यांशीं नाहीं तर देवाशी लबाडी केली.
5. हे शब्द ऐकून हनन्यान खाली पडून प्राण सोडिला; आणि ह ऐकणा-या सर्वांस मोठें भय प्राप्त झाल.
6. नंतर तरुणांनीं उठून त्याला गंुडाळिल व बाहेर नेऊन पुरिल.
7. मग अस झाल कीं सुमार प्रहराच्या अंतरान त्याची बायको आंत आली तेव्हां झालेले वर्तमान तिला समजल नव्हत.
8. पेत्र तिला म्हणाला, मला सांग, एवढ्याला तुम्हीं जमीन विकली काय? तिन उत्तर केल, होय एवढ्यालाच.
9. पेत्र तिला म्हणाला, प्रभूच्या आत्म्याची परीक्षा पाहण्यास तुम्हीं एकोपा कां केला? पाहा, ज्यांनी तुझ्या नव-याला पुरिल त्यांचे पाय दाराशींच आहेत; ते तुलाहि उचलून बाहेर नेतील.
10. तेव्हां लागलच तिन त्याच्या पायांजवळ पडून प्राण सोडिला; आणि तरुणांनी आंत येऊन तिला मेलेल पाहून तिला बाहेर नेऊन तिच्या नव-याजवळ पुरिल.
11. यावरुन सर्व मंडळीला व ह ऐकणा-यास सर्वांस मोठ भय प्राप्त झाल.
12. प्रेशितांच्या हातांनीं लोकांमध्य पुश्कळ चिन्ह व अöुत घडत असत; आणि ते सर्व एकचित्तान शलमोनाच्या देवडीत जमत असत; लोक त्यांस थोर मानित;
13. तरी त्यांच्यांत सामील होण्यास इतर कोणाच धैर्य झाल नाहीं.
14. विश्वास धरणारे पुश्कळ पुरुश व स्त्रिया यांचा समुदाय उत्तरोत्तर प्रभूकडचा झाला;
15. इतक कीं लोकांनीं दुखणेक-यांस मार्गांत आणून बाजांवर व पलंगांवर ठेवाव, यासाठीं कीं पेत्र येत असतां त्याची सावली तरी त्यांच्यांतील कोणावर पडावी.
16. आणखी यरुषलेमाच्या आसपासच्या चोहाकडल्या गांवांतून लोकसमुदाय दुखणेक-यांस व अशुद्ध आत्म्यांनी पीडलेल्यांस घेऊन तेथ येत; आणि ते सर्व बरे होत असत.
17. तेव्हां मुख्य याजक व त्याच्याबरोबर असलेले सर्व सदोकपंथी ह्यांच्या मनांत मत्सर भरुन ते उठले;
18. आणि त्यांनीं प्रेशितांवर हात टाकून त्यांस तुरुंगांत घातल;
19. परंतु रात्रीं प्रभूच्या दूतान तुरुंगाचे दरवाजे उघडिले व त्यांस बाहेर आणून म्हटल,
20. जा आणि मंदिरांत उभे राहून या जीवनाचीं सर्व वचन लोकांस सांगा.
21. ह ऐकून ते पहाटेस मंदिरामध्य जाऊन शिक्षण देऊं लागले. इकडे मुख्य याजक व त्याजबरोबर जे होते त्यांनी येऊन धर्मसभा व इस्त्राएल लोकांचो वडीलमंडळ हीं एकत्र बोलाविलीं, आणि त्यांस आणावयास तुरुंगाकडे पाठविल.
22. शिपाई तुरुंगात गेले ता ते तेथ नाहींत अस पाहून त्यांनी परत येऊन सांगितल कीं
23. तुरुंग चांगल्या व्यवस्थेन बंद केलेला, आणि दरवाजांत पहारेकरी उभे राहिलेले अस आम्हीं पाहिल खर, परंतु उघडल्यावर आम्हांस आंत कोणी सांपडल नाहीं,
24. ह वर्तमान ऐकून याचा काय परिणाम होईल याविशयीं मंदिराचा सरदार व मुख्य याजक घोटाळîांत पडले.
25. इतक्यांत कोणी येऊन त्यांस अस सांगितल कीं पाहा, ज्या मनुश्यांस तुम्हीं तुरुंगांत ठेविल होत ते मंदिरांत उभ राहून लोकांस शिक्षण देत आहेत.
26. तेव्हां सरदारान शिपायांसह जाऊन त्यांस जुलूम न करितां आणिल; कारण लोक आपणांला दगडमार करितील अस त्यांस भय होत.
27. त्यांनी त्यांस आणून धर्मसभेपुढे उभें केल. तेव्हां मुख्य याजकान त्यांस विचारिल,
28. या नामान शिक्षण देऊं नका अस आम्हीं तुम्हांस निक्षून सांगितल कीं नाहीं? तरी पाहा, तुम्हीं आपल्या शिकवणीन यरुशलेम भरुन टाकिल आहे, आणि या माणसाच्या रक्तपाताचा दोश आम्हांवर आणावयास पाहतां.
29. तेव्हां पेत्रान व इतर प्रेशितांनीं उत्तर केल, आम्ही मनुश्यापेक्षां देवाला मानिल पाहिजे.
30. ज्याला तुम्हीं खांबावर टांगून मारिल त्या येशूला आमच्या पूर्वजांच्या देवान उठविल;
31. त्यान इस्त्राएलाला पश्चाताप व पापांची क्षमा ही देणगी द्यावी म्हणून देवान त्याला आपल्या उजव्या हस्त राजा व तारणारा अस उच्च केल. या गोश्टींविशयीं आम्ही त्याचे साक्षी आहा;
32. आणि जो पवित्र आत्मा देवान आपल्या आज्ञा पाळणा-यांस दिला आहे तोहि साक्षी आहे.
33. ह ऐकून ते इतके चिडले कीं त्यांनी त्यांस जिवे मारण्याच मनांत आणिल.
34. तेव्हां सर्व लोकांमध्य प्रतिश्ठित असा मानलेला गमलियेल नावांचा एक परुशी शास्त्राध्यापक होता; त्यान धर्मसभेत उभ राहून त्या मनुश्यांस जरास बाहेर काढावयास सांगितल.
35. मग तो त्यांस म्हणाला, अहो इस्त्राएल लोकांनो, तुम्ही या मनुश्यांच काय करणार याविशयीं आपणांस संभाळा.
36. कारण कांहीं दिवसांपूर्वी थुदास हा पुढ येऊन मी कोणी तरी आह अस म्हणूं लागला; त्याला सुमार चारश माणस मिळालीं; तो मारला गेला आणि जितके त्याला मानीत होते त्या सर्वांची दाणादाण होऊन ते नाहींतसे झाले.
37. त्याच्या मागून गालीलकर यहूदा नांवनिशी होण्याच्या दिवसांत पुढ आला व त्यान पुश्कळ लोकांस फितवून आपल्या नादीं लाविले; त्याचाहि नाश झाला; व जितके त्याला मानीत होते त्या सर्वाची दाणादाण झाली;
38. म्हणून मी तुम्हांस आतां सांगता, या माणसांपासून दूर राहा व त्यांच्या वाटेस जाऊं नका; कारण हा बेत व ह काम मनुश्यांच असल्यास नश्ट होईल;
39. परंतु देवाच असल्यास तुमच्यान त नश्ट करवणार नाहीं; तुम्ही देवाचे विरोधी मात्र ठराल.
40. तेव्हां त्यांनीं त्याच सांगण मान्य केल; त्यांनी प्रेशितांस बोलावून फटके मारविले, अािण येशूच्या नामान बोलूं नका अशी ताकीद देऊन त्यांस सोडून दिल.
41. ते तर आपण त्याच्या नामासाठीं अवमानास योग्य ठरला यामुळ आनंदित होऊन धर्मसभेपुढून निघाले;
42. आणि येशू हा खिस्त आहे अस मंदिरांत व घरोघरीं नित्य शिकवितां व सुवार्ता गाजवितां राहिले नाहींत.