1. हा वेळपर्यंत शौल प्रभूच्या शिश्यांस धमकावण्या दाखविण व त्यांचा घात करण याविशयीं फार आवेशी होता.
2. त्यान प्रमुख याजकाकडे जाऊन त्याजपासून दिमिश्कांतल्या धर्मसभांस अशीं पत्र मागितलीं कीं त्या मार्गाच अनुसारी पुरुश किंवा स्त्रिया त्यास आढळल्यास त्यान त्यांस बांधून यरुशलेमास आणाव.
3. मग जातंा जातां अस झालें कीं तो दिमिश्काजवळ पोहंचला; त्या वेळीं अकस्मात् त्याच्यासभोवतीं आकाशांतून प्रकाश चमकला.
4. तेव्हां तो भूमिवर पडला, आणि त्यान अशी वाणी आपणांबरोबर बोलतां ऐकली, शौला, शौला, माझा छळ कां करितोस?
5. तेव्हां तो म्हणाला, प्रभो, तूं कोण आहेस? त्यान म्हटल, ज्या येशूचा तूं छळ करितोस तोच मी आह;
6. तर ऊठ, व नगरांत जा, म्हणजे तुला ज करावयाच त सांगण्यांत येईल.
7. त्याच्याबरोबर जीं मनुश्य जात होतीं तीं स्तब्ध उभीं राहिलीं. त्यांनी ध्वनि ऐकला खरा, पण त्यांच्या दृश्टीस कोणी पडल नाहीं.
8. मग शौलान भूमिवरुन उठून डोळे उघडले तो त्याला दिसेनास झाल; तेव्हां त्यांनीं त्याला हातीं धरुन दिमिश्कांत नेल.
9. तेथ तो तीन दिवस अंधळा होता व त्यान कांहीं खाल्लप्याल नाहीं.
10. इकडे दिमिश्कांत हनन्या नांवाचा कोणीएक शिश्य होता; त्याला प्रभु दृश्टातांत म्हणाला, हे हनन्या; त्यान म्हटल, काय प्रभु?
11. प्रभु त्याला म्हणाला, उठून नीट नांच्या रस्त्यावर जा, आणि यहूदाच्या घरीं तार्सकर शौल नांवाच्या मनुश्याचा शोध कर; कारण पाहा, तो प्रार्थना करीत आहे;
12. आणि हनन्या नांवाच्या कोणा मनुश्यान आंत येऊन डोळे नीट होण्यासाठीं आपणावर हात ठेविले अस त्यान पाहिल आहे.
13. तेव्हां हनन्यान उत्तर केल, प्रभो, यरुशलेमांतल्या तुझ्या पवित्र जनांचे ह्या मनुश्यान किती वाईट केल आहे ह पुश्कळांच्या ताडून मीं ऐकल आहे;
14. आणि एथहि तुझ नाम घेणा-या सर्वांस बांधाव असा मुख्य याजकांपासून त्याला अधिकार मिळाला आहे.
15. तेव्हां प्रभून त्याला म्हटल, जा; कारण विदेशी लोक, राजे व इस्त्राएलाची संतति यांच्यासमोर माझ नाम घेऊन जाण्याकरितां तो माझ निवडलेल पात्र आहे;
16. आणि त्याला माझ्या नामासाठीं किती दुःख सोसाव लागेल ह मी त्याला दाखवीन.
17. तेव्हां हनन्या निघून त्या घरीं गेला; आणि त्याजवर हात ठेवून म्हणाला, शौलभाऊ, तूं वाटेन येत असतां ज्या प्रभून म्हणजे येशून तुला दर्षन दिलें त्यानें मला यासाठीं पाठविलें आहे कीं तुला आपली दृश्टी यावी व तूं पवित्र आत्म्यान परिपूर्ण व्हाव.
18. तत्क्षणीं त्याच्या डोळîांवरुन खपल्यांसारिख कांही पडल व त्याला दृश्टी आली; त्यान उठून बाप्तिस्मा घेतला.
19. मग अन्न खाल्ल्यावर त्याला शक्ति आली. ह्यानंतर तो दिमिश्कांतल्या शिश्यांच्या समागमांत कांहीं दिवस होता.
20. त्यान लागलच सभास्थानामध्य येशूविशयीं गाजविल कीं तो देवाचा पुत्र आहे.
21. तेव्हां सर्व ऐकणारे विस्मित होऊन बोलले, ह नाम घेणा-यांचा जो यरुशलेमांत नाश करीत होता तो हाच नव्हे काय? हा तर त्यांस बांधून मुख्य याजकांकडे न्याव म्हणूनच एथ आला होता;
22. पण शौलाला अधिक सामर्थ्य प्राप्त होत गेल म्हणून त्यान हाच खिस्त आहे अस सिद्ध करुन दिमिश्कांत राहणा-या यहूदी लोकांस कंुठित केल.
23. अस पुश्कळ दिवस लोटल्यावर, यहूदी लोकांनी त्याला जिव मारावयाचा विचाार मांडिला;
24. पण त्यांचा कट शौलाला समजला. ते त्याला मारावयाकरितां वेशींचे दरवाजे रात्रंदिवस राखीत होते;
25. परंतु त्याच्या शिश्यांनीं त्याला रात्रीस नेऊन पाटींत बसविल आणि गांवकुसावरुन खालीं उतरिल.
26. मग तो यरुशलेमांत आला तेव्हां त्यान शिश्यांबरोबर मिळण्यामिसळण्याचा यत्न केला; परंतु हा शिश्य आहे असा विश्वास न धरितां ते सर्व त्याला भिऊं लागले.
27. तेव्हां बर्णबा त्याला प्रेशितांकडे घेऊन आला आणि त्याला वाटत प्रभूच दर्शन कस झाल हा त्याच्याबरोबर कसा बोलला आणि दिमिश्कांत त्यान येशूच्या नामान धैर्यांन कस भाशण केल ह त्यान त्यांस सांगितल.
28. तेव्हां तो यरुशलेमांत कांहीं दिवस प्रभु येशूच्या नामान धैर्यान बोलत त्यांजबरोबर जातयेत असे;
29. आणखी हेल्लेणी यहूद्यांबरोबरहि वादविवाद करीत असे; तेव्हां ते त्याला मारावयास यत्न करुं लागले.
30. ह बंधुवर्गास समजल्यावर त्यांनी त्याला कैसरीयांत नेऊन पुढ तार्सास पाठविल.
31. अषा प्रकार सर्व यहूदीया, गालील व शोमरोन या प्रदेशांतील मंडळीस स्वस्थता प्राप्त झाली, आणि तिची वृद्धि होऊन ती प्रभूच्या भयांत व पिवत्र आत्म्याच्या समाधानांत चालून वाढत गेली.
32. मग अस झाल कीं पेत्र सर्व पवित्र जनांत फिरत असतां लोद गांवांत जे राहत होते त्याजकडेहि खालीं गेला.
33. तेथंे त्याला ऐन्या नांवाचा एक मनुश्य आढळला, त्याला पक्षघात झाल्यामुळ तो अंथरुण धरुन आठ वर्शे पडला होता.
34. त्याला पेत्रान म्हटल, ऐन्या, येशू खिस्त तुला बर करितो, ऊठ व आपले अंथरुण नीट कर. तेव्हां तो तात्काळ उठला.
35. नंतर लोद व शारोन यांतील सर्व राहणा-यांनीं त्याला पाहिल व त प्रभूकडे वळले.
36. आणखी यापोमध्य टबीथा म्हणजे दुर्कस या नांवाची कोणीएक शिश्यीण होती; ती सत्कर्मे करण्यांत व दानधर्म देण्यांत तत्पर असे.
37. पुढ अस झाल कीं त्या दिवसांत ती आजारी पडून मरण पावली; तेव्हां त्यांनी तिला धुऊन माडीवर खेलींत ठेविल.
38. लोद यापोजवळ होत; तेथ पेत्र आहे अस शिश्यांनीं ऐकल; म्हणून त्यांनी दोघां जणांस पाठवून त्याला विनंति केली कीं आम्हांकडे येण्याला उशीर करुं नको.
39. तेव्हां पेत्र उठून त्यांजबरोबर गेला. तो तेथे पोहंचतांच त्यांनी त्याला माडीवर नेल; त्याच्याजवळ सर्व विधवा रडत उभ्या राहिल्या, आणि दुर्कस त्यांच्याजवळ असतां ती जे अंगरखे व जी वस्त्र करीत असे तीं त्यांनी त्याला दाखविलीं;
40. पण पेत्रान त्या सर्वांस बाहेर काढिल, गुडघे टेकून प्रार्थना केली, व कुडीकडे वळून म्हटल, टबीथे, ऊठ. तेव्हां तिन डोळे उघडिले व पेत्राला पाहून ती उठून बसली.
41. मग त्यान तिला हात देऊन उठविल; आणि पवित्र जनांस व विधवांस बोलावून त्यांच्यापुढ तिला जिवंत अस उभ केल.
42. मग सर्व यापोमध्य ह प्रसिद्ध झाल आणि बहुतांनीं प्रभूवर विश्वास ठेविला.
43. नंतर अस झाल कीं तो यापांेत शिमोन नांवाच्या कोणाएका चांभाराच्या एथ पुश्कळ दिवस राहिला.