1. यामुळ ऐकलल्या गोश्ठींकडे आपण विशेश लक्ष लाविल पाहिजे, नाहींतर आपण त्यांपासून वाहवून जाऊं,
2. देवदूतांच्या द्वार सांगितलेल वचन जर दृढ होत आणि प्रत्येक उल्लंघनाच व आज्ञाभंगाच यथान्याय फळ देण्यांत आल;
3. तर आपण एवढ्या मोठ्या तारणाची उपेक्षा केल्यास कस निभावूं? त सांगण्याचा आरंभ प्रभूकडून झाला असून त ऐकणा-यांनी त्याविशयी आपल्याला प्रमाण पटविल;
4. त्यांबरोबर देवानहि चिन्ह, अöुत व नाना प्रकारचे पराक्रम करुन आणि आपल्या इच्छेप्रमाण पवित्र आत्म्याचीं दान वांटून देऊन साक्ष दिली.
5. ज्या भावी जगाच्या व्यवस्थेविशयीं आम्हीं बोलत आहा ती त्यान देवदूतांच्या अधीन ठेविली नाही.
6. एका ठिकाणीं कोणीं अशी साक्ष दिली आहे: मर्त्य मनुश्य तो काय कीं तूं त्याची आठवण करावी? अथवा मानव तो काय कीं तूं त्याला दर्शन द्याव?
7. तूं त्याला देवदूतांपेक्षां किंचित् कमी केल आहे; तूं त्याला गौरव व थोरवी यांनी मुकूटमंडित केल आहे; आणि तूं आपल्या हातच्या कृत्यांवर त्याला नेमिल आह;
8. तूं सर्व कांही त्याच्या अधीन, त्याच्या पायांखालीं, ठेविल आहे. ‘सर्व कांहीं त्याच्या अधीन ठेविल आहे,’ म्हणजे त्याच्या अधीन ठेविलेल नाहीं अस कांही राहूं दिल नाहीं; परंतु ‘सर्व कांही त्याच्या अधीन ठविल आहं,’ असे आजपर्यंंत आपल्या दृश्टीस पडल नाहीं खर.
9. तरी ज्या येशूला देवदूतांपेक्षा किंचित् कमी केल होत, तो मरण सोसल्यामुळ गौरव व थोरवी यांनीं मुकूटमंडित केलेला असा आपल्याला दृश्टीस पडतो; त्यान देवाच्या कृपन सर्वांकरितां मरणाचा अनुभव घ्यावा म्हणून अस झाल.
10. ज्यासाठीं सर्व कांहीं आहे, व ज्याच्या द्वार सर्व कांही आहे, त्यान पुश्कळ पुत्रांस गौरवांत आणितांना त्यांच्या तारणाचा जो कर्ता त्याला दुःख सोसण्यान परिपूर्ण कराव ह योग्य होत.
11. पवित्र करणारा परुश व पवित्र केलेले लोक हे सर्व एकापासून आहेत; या कारणास्तव तो त्यांस बंधु म्हणावयास लाजत नाहीं.
12. तो म्हणतोः मीं आपल्या बांधवाजवळ तुझ्या नामाची कीर्ति वर्णीन, लोकसभत तुझ स्तवन करीन;
13. आणि पुनः तो म्हणतोः ‘मी त्याजवर भरवसा ठेवीन.’ तसच ‘पाहा, मी व देवान मला दिलेलीं मुल.’
14. ज्या अर्थी ‘मुलंे’ एकाच रक्तामांसाचीं होतीं त्या अर्थी तोहि त्यांच्यासारखा रक्तामांसाचा झाला; यासाठीं कीं मरणावर धनीपणा करणारा म्हणजे सैतान, याला आपल्या मरणान नाहींसे कराव;
15. आणि जे मरणाच्या भयान आयुश्यभर दासपणान बांधलेले त्या सर्वांस मोकळ कराव.
16. सर्वांस माहीत आहे कीं तो देवदूतांच्या साहाय् यास नव्हे तर ‘अब्राहामाच्या संतानाच्या सहाय् यास येतो.’
17. यास्तव त्याला सर्व प्रकार आपल्या बंधुवर्गासारखेे होण अगत्य होत, यासाठी कीं लोकांच्या पापांचे प्रायश्चित्त करण्याकरितां आपण देवासंबंधीं गोश्टींविशयी दयाळू व विश्वासू मुख्य याजक व्हाव.
18. कारण ज्या अर्थी त्यान स्वतः परीक्षेच दुःख भोगिल त्या अर्थी ज्यांची परीक्षा होत त्यांना साहाय्य करावयास तो समर्थ झाला आह.