1. नंतर पिलातान येशूला घेऊन फटके मारविले.
2. शिपायांनीं कांट्यांचा मुगूट गुंफून त्याच्या मस्तकावर घातला व जांभळ वस्त्र त्यास पांघरविल;
3. आणि ते त्याजकडे येऊन म्हणाले, हे यहूद्यांच्या राजा, तुझा जयजयकार असो ! मग त्यांनीं त्याला चपडाका मारिल्या.
4. तेव्हां पिलातान पुनः बाहेर जाऊन त्यांस म्हटल, पाहा, त्याच्या ठायीं मला कांही अपराध दिसत नाहीं, ह तुम्हांस कळाव म्हणून मी त्याला तुम्हांकडेे बाहेर आणिता.
5. यास्तव येशू कांट्यांचा मुगूट व जांभळ वस्त्र घातलेला असा बाहेर आला आणि पिलात त्यांस म्हणाला, पाहा हा मनुश्य !
6. मुख्य याजक व त्यांचे शिपाई त्याला पाहून ओरडून म्हणाले, ह्याला वधस्तंभाशी खिळा. पिलात त्यांस म्हणाला, तुम्हीच त्याला घेऊन वधस्तंभाशीं खिळा कारण मला त्याच्या ठायी अपराध दिसत नाहीं.
7. यहूद्यांनीं त्याला उत्तर दिल, आम्हांस शास्त्र आहे, आणि त्या शास्त्राप्रमाण ह्यांनीं मेल पाहिजे, कारण ह्यान स्वतःला देवाचा पुत्र केल.
8. यास्तव पिलात ह बोलण ऐकून अधिकच भ्याला;
9. आणि तो पुनः कचेरींत जाऊन येशूला म्हणाला, तूं कोठला आहेस? परंतु येशून त्याला उत्तर दिल नाहीं.
10. यास्तव पिलातान त्याला म्हटल, तूं माझ्याबरोबर बोलत नाहींस काय? तुला सोडण्याचा अधिकार मला आहे, व तुला वधस्तंभावर खिळण्याचा अधिकार मला आहे ह तुला ठाऊक नाहीं काय?
11. येशून उत्तर दिल, तुला वरुन अधिकार देण्यांत आला नसता तर मजवर तो मुळींच चालला नसता; यास्तव ज्यान मला तुझ्यास्वाधीन केल त्याच पाप अधिकच आहे.
12. यावरुन पिलातान त्यास सोडविण्याची खटपट केली; परंतु यहूदी आरडाओरड करुन म्हणाले, तुम्हीं याला सोडिल तर तुम्ही कैसराचे मित्र नाहीं; जो कोणी आपणाला राजा करितो तो कैसराचा विरोध करितो.
13. हे शब्द ऐकून पिलातान येशूला बाहेर आणिल आणि इब्री भाशत गब्बाथा म्हणजे फरसबंदी ह्या नांवाच्या जागीं तो न्यायासनावर बसला.
14. तेव्हां वल्हांडणाच्या तयारीचा दिवस असून सुमार सहावा तास होता; तेव्हां त्यान यहूद्यांस म्हटल, पाहा तुमचा राजा !
15. यावरुन ते ओरडले, त्याची वाट लावा, त्याची वाट लावा; त्याला वधस्तंभावर खिळा. पिलात त्यांस म्हणाला, मीं तुमच्या राजाला वधस्तंभावर खिळाव काय? मुख्य याजकांनीं उत्तर दिल कीं कैसरावांचुन आम्हांस कोणी राजा नाहीं.
16. मग त्यान त्याला वधस्तंभाशीं खिळण्याकरितां त्यांच्या स्वाधीन केल.
17. त्यांनीं येशूला आपल्या ताब्यांत घेतल; आणि तो आपला वधस्तंभ स्वतः वाहत कवटीच स्थान म्हटलेल्या जागीं गेला; त्या जागेला इब्री भाशत गुलगुथा म्हणतात;
18. तेथ त्यांनीं त्याला व त्याजबरोबर दुस-या दोघांला, एकाला एका बाजूस, व एकाला दुस-या बाजूस आणि येशूला मध्य, अस वधस्तंभावर खिळिल.
19. पिलातान दोशपत्रकहि लिहून वधस्तंभावर लाविल; त्यांत यहूद्यांचा राजा नासोरी येशू अस लिहिल होत,
20. येशूला वधस्तंभाशीं खिळिल त स्थळ नगराच्या जवळ होत, म्हणून पुश्कळ यहूद्यांनीं त देाशपत्रक वाचिल. त इब्री, रोमी व हेल्लेणी या भाशांत लिहिल होत.
21. यास्तव यहूद्यांचे मुख्य याजक पिलाताला म्हणाले, यहूद्यांचा राजा अस लिहूं नका, तर मी यहूद्यांचा राजा आह अस त्यान म्हटल, अस लिहा.
22. पिलातान उत्तर दिल, मी लिहिल त लिहिल.
23. शिपायांनीं येशूला वधस्तंभावर खिळिल्यानंतर त्याचीं वस्त्र घेतलीं आणि एकाएका शिपायाला एकएक विभाग असे त्यांच चार विभाग केले; त्यांनीं अंगरखाहि घेतला; त्या अंगरख्याला शिवण नसून तो वरपासून खालपर्यंत सबंध विणलेला होता.
24. यास्तव ते एकमेकांस म्हणाले, हा आपण फाडूं नये, तर कोणाला येईल ह चिठ्या टाकून पाहूं; ह यासाठीं झाल की त्यांनीं माझीं वस्त्र आपसांत वांटून घेतलीं, आणि माझ्या पेहरावर चिठ्या टाकिल्या, असा जो शास्त्रलेख तो पूर्ण व्हावा. त्याप्रमाण शिपायांनीं केले.
25. येशूच्या वधस्तंभाजवळ त्याची आई, त्याची मावशी, क्लोपाची बायको मरीया, आणि मरीया मग्दालीया, ह्या उभ्या होत्या.
26. मग येशून आपल्या आईला व ज्या शिश्यावर त्याची प्रीति होती त्याला जवळ उभ राहिलेले पाहून आईला म्हटल, बाई, पाहा, हा तुझा पुत्र !
27. मग त्यान शिश्याला म्हटल, पाहा, ही तुझी आई ! त्या वेळेपासून त्या शिश्यान तिला आपल्या घरीं ठेवून घेतले.
28. यानंतर सर्व पूर्ण झाल आह ह जाणून येशून शास्त्रलेख पूर्ण व्हावा म्हणून, मला तहान लागली आहे, अस म्हटल.
29. तेथ आंब भरुन ठेवलेल एक भांड होत; म्हणून त्यांनीं आंब भरलेला स्पंज एजोबाच्या कठीवर बसवून त्याच्या ताडाला लाविला.
30. येशून आंब घेतल्यानंतर, पूर्ण झाल आहे, अस म्हटले; आणि मस्तक लववून आपला आत्मा समर्पण केला.
31. तो तयारीचा दिवस होता, म्हणून शब्बाथ दिवशी शरीर वधस्तंभावर राहूं नयेत (कारण तो शब्बाथाचा दिवस मोठा होता) म्हणून त्यांचे पाय मोडावे आणि त्यांस घेऊन जाव अशी यहूद्यांनीं पिलाताजवळ विनंति केली.
32. मग शिपायांनीं येऊन त्याजबरोबर वधस्तंभावर खिळलेल्या पहिल्याचे व दुस-याचे पाय मोडिले;
33. परंतु येशूकडे येऊन तो मरुन गेला आहे अस पाहून त्यांनीं त्याचे पाय मोडिले नाहींत;
34. तरी शिपायांतील एकान त्याच्या कुशींत भाला भोसकिला, ता रक्त व पाणी निघाल.
35. ज्यान ह पाहिल त्यान साक्ष दिली आहे व त्याची साक्ष खरी आहे; आपण खर बोलता ह त्याला ठाऊक आहे, यासाठीं कीं तुम्हींहि विश्वास धरावा.
36. ‘त्याच हाड मोडणार नाहीं’ हा शास्त्रलेख पूर्ण व्हावा म्हणून या गोश्टी घडल्या.
37. शिवाय दुस-याहि शास्त्रलेखांत अस म्हटल आहे कीं ‘ज्याला त्यांनीं विंधिल त्याजकडे ते पाहतील.’
38. त्यानंतर अरिमथाईकर योसेफ हा येशूचा एक शिश्य असून यहूद्यांच्या भयामुळें गुप्त शिश्य असा होता त्यान येशूच शरीर घेऊन जाण्यास पिलाताजवळ विनंति केली. पिलातान परवानगी दिल्यावरुन त्यान जाऊन त्याच शरीर नेल;
39. आणि त्याजकड पहिल्यान रात्रीं आलेला निकदेमहि गंधरस व अगरु यांचे सुमार शंभर शेर मिश्रण घेऊन आला.
40. त्यांनीं येशूच शरीर घेऊन यहूद्यांच्या उत्तरकार्याच्या रीतीप्रमाण सुगंध द्रव्यांसहित तागाच्या वस्त्रांनीं गुंडाळिल.
41. ज्या ठिकाणीं त्याला वधस्तंभावर खिळिल होत त्या ठिकाणीं एक बाग असून तिच्यांत एक नवी कबर होती, तिच्यामध्य त्या वेळेपर्यंत कोणासहि ठेविल नव्हत.
42. यहूद्यांच्या तयारीच्या दिवसामुळ त्यांनीं येशूला तेथ ठेविल, कारण ती कबर जवळ होती.