1. आठवड्याच्या पहिल्या दिवशीं पहाटेस अंधार असतांना मरीया मग्दालीया कबरेजवळ आली, आणि कबरेपासून धाड काढलेली आहे अस तिन पाहिल.
2. यास्तव शिमोन पेत्र व ज्याच्यावर येशूची प्रीति होती असा दुसरा शिश्य यांच्याकडे धावत येऊन ती त्यांस म्हणाली, त्यांनीं प्रभूला कबरतून नेल; व त्याला कोठ ठेविल ह आम्हांस ठाऊक नाहीं.
3. यावरुन पेत्र व तो दुसरा शिश्य निघून कबरेकडे जावयास निघाले.
4. तेव्हां ते दोघे बरोबर धावले; तो दुसरा शिश्य पेत्रापेक्षां लवकर पुढ धावून कबरेजवळ प्रथम पोहचला;
5. आणि ओणवून त्यान तागाची वस्त्र पडलेली पाहिलीं, परंतु तो आंत गेला नाहीं.
6. मग शिमेान पेत्रहि त्याच्या मागून येऊन पोहंचला व कबरत शिरला;
7. आणि तागाचीं वस्त्र पडलेलीं व जो रुमाल त्याच्या डोक्याला होता तो तागाच्या वस्त्रांजवळ नव्हे, तर निराळा एकीकडे गंुडाळून पडलेला आहे अस त्यान पाहिल.
8. तेव्हां जो दुसरा शिश्य पहिल्यान कबरेजवळ आला तोहि आंत गेला, आणि त्यान पाहून विश्वास ठेविला.
9. त्यान मेलेल्यांमधून पुनः उठाव ह अवश्य आहे हा शास्त्रलेख तोपर्यंत ते समजले नव्हते.
10. तेव्हां ते शिश्य परत आपल्या घरीं गेले.
11. इकडे मरीया बाहेर कबरेजवळ रडत उभी राहिली होती; आणि रडतां रडतां तिन ओणवून कबरत पाहिल;
12. ता जेथ येशूच शरीर ठेविल होत तेथ शुभ्र वस्त्र परिधान केलेले दोन देवदूत, एक उशाजवळ व एक पायथ्याजवळ, असे बसलेले तिन पाहिल.
13. ते तिला म्हणाले, बाई कां रडत्येस? ती त्यांस म्हणाली, त्यांनीं माझ्या प्रभूला कोठे ठेविल ह मला ठाऊक नाहीं म्हणून.
14. अस बोलूून ती पाठमोरी फिरली, ता तिन येशूला उभ राहिलेल पाहिल, परंतु तो येशू आहे अस तिला समजल नाहीं.
15. येशून तिला म्हटल, बाई, कां रडत्येस? कोणाचा शोध करित्येस? तो माळी आहे अस समजून ती त्याला म्हणाली, दादा, तूं त्याला एथून नेल असल तर त्याला कोठ ठेवल ह मला सांग, म्हणजे मी त्याला घेऊन जाईन.
16. येशून तिला म्हटल, मरीये; मी वळून त्याला इब्री भाशत म्हणाली, रब्बूनी ! म्हणजे गुरुजी !
17. येशून तिला म्हटल, मला शिवूं नको; कारण मी अद्यापि पित्याजवळ वर गेला नाहीं; तर माझ्या भावांच्याकडे जाऊन त्यांस सांग, जो माझा पिता व तुमचा पिता आणि माझा देव व तुमचा देव त्याच्याकडे मी वर जाता.
18. मरीया मग्दालीयेन जाऊन, मीं प्रभूला पाहिल, व त्यान मला या गोश्टी सांगितल्या, ह वर्तमान शिश्यांस कळविल.
19. त्याच दिवशीं म्हणजे आठवड्याच्या पहिल्या दिवशीं संध्याकाळ झाल्यावर, जेथ शिश्य होते तेथील दार यहूद्यांच्या भीतीमुळ बंद असतां, येशू आला व मध्य उभा राहून त्यांस म्हणाला, तुम्हांस शांति असा.
20. अस बोलून त्यान आपले हात व कूस त्यांस दाखविली; तेव्हां प्रभूला पाहून शिश्यांना आनंद वाटला.
21. येशू पुनः त्यांस म्हणाला, तुम्हांस शांति असो; जस पित्यान मला पाठविल आहे तस मीहि तुम्हांस पाठविता.
22. अस बोलून त्यान त्यांजवर फुंकर टाकिला, आणि त्यांस म्हटल, पवित्र आत्मा घ्या;
23. ज्या कोणाच्या पापांची तुम्ही क्षमा करितां त्यांची क्षमा झाली आहे; आणि ज्या कोणाची तुम्हीं राखितां तीं राखिलेलीं आहेत.
24. येशू आला तेव्हां बारांतील एक, म्हणजे दिदुम म्हटलेला थोमा, हा त्यांच्याबरोबर नव्हता.
25. यास्तव दुस-या शिश्यांनीं त्याला सांगितल, आम्हीं प्रभूला पाहिल; तरी त्यान त्यांस म्हटल, त्याच्या हातांत खिळîांचा वण पाहिल्यावांचुन, खिळîांच्या वणांत आपल बोट घातल्यावांचून व त्याच्या कुशींत आपला हात घातल्यावांचून मी विश्वास धरणारच नाहीं.
26. मग आठ दिवसानंतर त्याचे शिश्य पुनः आंत असून त्यांच्याबरोबर थोमा होता. तेव्हां दार बंद असतां येशू आला व मध्य उभा राहून म्हणाला, तुम्हांस शांति असा.
27. नंतर त्यान थोमाला म्हटल, तूं आपल बोट इकडे करुन माझे हात पाहा, आणि आपला हात इकडे पुढ करुन माझ्या कुशींत घाल; आणि विश्वासहीन असूं नको, तर विश्वास धरणारा ऐस.
28. थोमान त्याला म्हटल, माझा प्रभु व माझा देव.
29. येशून त्याला म्हटल, तूं मला पाहिल आहे म्हणून विश्वास धरिलां आहे; पाहिल्यावांचून विश्वास धरणारे ते धन्य.
30. या पुस्तकांत लिहिलीं नाहींत अशीं पुश्कळ दुसरींहि चिन्ह येशून आपल्या शिश्यांदेखतां केलीं;
31. येशू हा देवाचा पुत्र खिस्त आहे असा तुम्ही विश्वास धरावा, आणि विश्वास धरुन तुम्हांला त्याच्या नामान जीवन प्राप्त व्हाव, म्हणून हीं वर्णिलीं आहेत.