1. इतक्यांत हजारा लोकांची इतकी गर्दी झाली कींं ते एकमेकांस तुडवूं लागले; तेव्हां येषू आपल्या शिश्यांस पहिल्यान अस सांगूं लागला, तुम्ही आपणांस परुश्यांच्या खमिराविशयीं म्हणजे ढागाविशयीं संभाळा.
2. ज प्रगट होणार नाहीं अस कांही झाकलेले नाहीं, व ज कळणार नाहीं, अस कांहीं गुप्त नाहीं;
3. ज कांही तुम्ही अंधारांत बोललां त उजेडांत ऐकण्यांत येईल, आणि ज तुम्हीं आंतल्या कोठड्यांत कानीं सांगितल असेल त धाब्यावर गाजविल जाईल.
4. तुम्हां माझ्या मित्रांस मी सांगता, जे शरीराचा वध करितात पण त्यानंतर ज्यांच्यान आणखी कांही करवत नाहीं त्यांची भीहि बाळगूं नका.
5. तुम्हीं कोणची भीति बाळगावीं ह मी तुम्हांस सुचविता; जीव घेतल्यावर नरकांत टाकावयास ज्याला सामर्थ्य आहे त्याचर भीति बाळगा; हो, मी तुम्हांस सांगता त्याचीच भीति बाळगा.
6. पांच चिमण्या दोन दमड्यांस विकतात कीं नाहींत? तरी त्यांतून एकीलाहि देव विसरत नाहीं.
7. फार तर काय, तुमच्या डोक्याचे केसहि सर्व मोजलेल आहेत. भिऊं नका; तुम्ही बहुत चिमण्यापेक्षां मोलवान् आहां.
8. मी तुमहांस सांगतो, जो कोणी मला मनुश्यांसमोर स्वीकारील त्याला मनुश्याचा पुत्रहि देवाच्या दूतांसमोर स्वीकारील;
9. परंतु ज्यान मला मनुश्यांसमोर नाकारिल तो देवाच्या दूतांसमोर नाकारिला जाईल;
10. आणि जो कोणी मनुश्याच्या पुत्राविरुद्ध कांहीं बोलेल त्याला त्याची क्षमा होईल; परंतु जो पवित्र आत्म्याविरुद्ध दुर्भाशण करितो त्याला त्याची क्षमा होणार नाहीं.
11. जेव्हां तुमहांस सभा, सरकार व अधिकारी यांसमोर नेतील, तेव्हां कस काय उत्तर द्याव किंवा काय बोलाव यांविशयीं काळजी करुं नका.
12. कारण तुम्ही काय बोलाव त पवित्र आत्मा त्याच घटकेस तुम्हांस शिकवील.
13. लोकसमुदायांतील कोणीएकान त्याला म्हटल, गुरुजी, मला आपल्या वतनाचा विभाग द्यावा म्हणून माझ्या भावाला सांगा.
14. तो त्याला म्हणाला, गृहस्था, मला तुम्हांवर न्यायाधीश किंवा वांटणी करणारा कोणीं नेमिल?
15. आणखी त्यान त्यांस म्हटल, संभाळा, सर्व प्रकारच्या लोभापासून दूर राहा; कोणाला पुश्कळ संपत्ति असली तर ती त्याच जीवन होत अस नाहीं.
16. त्यान त्यांस एक दाखला सांगतिला: कोणीएका धनवान् मनुश्याच्या जमिनीला फार पीक आल.
17. तेव्हां त्यान आपल्या मनांत असा विचार केला कीं, मी काय करुं? कारण माझ उत्पन्न साठवावयास मला जागा नाहीं.
18. मग त्यान म्हटल, मी अस करीन, आपलीं कोठार मोडून मोठीं बांधीन; आणि तेथ मी आपल सर्व धान्य व माल साठवीन.
19. मग मी आपल्या जिवाला म्हणेन, हे जिवा, तुला पुश्कळ वर्शे पुरेल इतका पुश्कळ माल ठेविलेला आहे; विसावा घे, खा, पी, आनंद कर;
20. परंतु देवान त्याला म्हटल, अरे मूर्खा, आज रात्रीं तुला देवाज्ञा होईल; तेव्हां ज कांहीं तूं सिद्ध केल आहे, त कोणाच होईल?
21. जो कोणी आपणासाठीं द्रव्यसंचय करितो व देवविशयक बाबतींत धनवान् नाहीं तो तसाच आहे.
22. तेव्हां त्यान आपल्या शिश्यांस म्हटल, यास्तव मी तुम्हांस सांगतो, आपण काय खाव अशी जिवाविशयीं, अथवा आपण काय पांघराव अशी आपल्या शरीराविशयीं, काळजी करुं नका;
23. कारण अन्नापेक्षां जीव व वस्त्रापेक्षां शरीर कांही विशेश आहे.
24. कावळîांकडे लक्ष द्या; ते पेरीत नाहींत व कापणीहि करीत नाहींत; त्यांस बळद नाहीं व कोठारहि नाहीं; तरी देव त्यांच पोशण करितो; पक्ष्यांपेक्षां तुम्ही किती तरी श्रेश्ठ आहां !
25. तसच काळजी करुन आपल्या आयुश्याची दोरी हातभर वाढवावयास तुम्हांमध्य कोण समर्थ आहे
26. यास्तव अति लहान गोश्ट देखील तुमच्यान होत नाहीं तर वरकड गोश्टीविशयी कां काळजी करितां?
27. भूकमल कशीं वाढतात ह लक्षांत आणा; तीं कश्टकरीत नाहींत, व कांतीतही नाहींत; मी तुम्हांस सांगता, शलमोन देखील आपल्या सर्व वैभवांत त्यांतल्या एकासारिखाहि सजला नव्हता.
28. रानांतल गवत ज आज आहे व उद्यां भट्टींत पडत त्याला जर देव असा पोशाख घालितो, तर अहो अल्पश्रद्धावान् जनहो, तो किती विशेशकरुन तुम्हांस घालील
29. तसच काय खाव किंवा काय प्याव याच्यामाग लागूं नका अगर अस्वस्थचित्त असूं नका.
30. कारण जगांतील राश्टेªं ह्या सर्व गोश्टींच्या माग लागतात; परंतु तुम्हांस त्यांची गरज आहे ह तुमच्या पित्यास ठाऊक आहे.
31. तर तुम्ही त्याच्या राज्याच्या माग लागा, म्हणजे त्याजबरोबर हीहि तुम्हांस मिळतील.
32. हे लहान कळपा, भिऊं नको, कारण तुम्हांस राज्य द्याव ह तुमच्या पित्याला बर वाटत.
33. ज तुमच आह त विकून दानधर्म करा; जीर्ण न होणा-या थैल्या, तसच स्वर्गातील अक्षय धन, आपणांसाठीं करुन ठेवा; तेथ चोर येत नाहीं व कसर लागत नाहीं.
34. जेथ तुमच धन आहे तेथ तुमच मनहि लागेल.
35. तुमच्या कमरा बांधिलेल्या व दिवे लाविलेले असावेत;
36. धनी येऊन दार ठोकील तेव्हां आपण त्याजसाठी तत्काळ उघडाव म्हणून, तो लग्नाहून माघारा येण्याची वाट पाहत बसणा-या मनुश्यांसारखे तुम्ही व्हा.
37. धनी येऊन ज्या दासांस जागृत असलेल पाहील ते धन्य; मी तुम्हांस खचीत सांगता कीं तो कमर बांधून त्यांस जेवावयास बसवील आणि येऊन त्यांची सेवा करील.
38. तो रात्रीच्या दुस-या किंवा तिस-या प्रहरीं येऊन त्यांस अस पाहील तर ते धन्य आहेत.
39. आणखी ह समजून घ्या कीं अमक्या घटकेस चोर येईल ह घरधन्याला कळल असत, तर तो जागृत राहिला असता, आणि त्यान आपल घर फोडूं दिल नसत.
40. तुम्हीहि सिद्ध असा, कारण तुम्हांस वाटत नाहीं त्या घटकेस मनुुश्याचा पुत्र येईल.
41. तेव्हां पेत्रान म्हटल, प्रभुजी, हा दाखला आपण आम्हांस सांगतां किंवा सर्वांसहि सांगतां?
42. तेव्हां प्रभु म्हणाला, आपल्या परिवाराला यथाकालीं शिधासामग्री द्यावयास ज्याला धन्यान नेमिल आहे असा विश्वासू व विचारशील कारभारी कोण?
43. ज्या दासाला त्याचा धनी येऊन तस करितांना पाहिल तो धन्य.
44. मी तुम्हांस सत्य सांगता कीं त्याला तो आपल्या सर्वस्वावर नेमील;
45. परंतु आपला धनी येण्यास उशीर लागेल अस तो दास आपल्या मनांत म्हणून चाकरांस व चाकरिणींस मारुं लागेल, आणि खाऊंपिऊं व मस्त होऊं लागेल,
46. तर तो वाट पाहत नाहीं त्या दिवशीं व त्याला ठाऊक नाहीं त्या घटकेस त्या दासाचा धनी येऊन त्याला कापून टाकील, आणि अविश्वासू लोकांबरोबर त्याचा वांटा नेमील.
47. आपल्या धन्याची इच्छा काय आहे ह माहीत असून ज्या दासान तयारी केली नाहीं व त्याच्या इच्छेप्रमाण कृति केली नाहीं तो फार फटके खाईल;
48. परंतु ज्यान फटके मारण्याजोगीं कृत्य, माहिती नसल्यामुळ केलीं, तो थोडके खाईल. ज्या कोणाला फार दिल त्याजजवळून फार मागण्यांत येईल, आणि ज्याच्याजवळ फार ठेविल आहे त्याजजवळून फारच फार मागण्यांत येईल.
49. मी पृथ्वीवर आग लावण्यास आला आहे, ती पेटून चुकली असती तर किती बर होत?
50. मला बाप्तिस्मा द्यावयाचा आहे, तो केव्हां परिपूर्ण होईल अशा मोठ्या पेचांत मी पडला आह !
51. मी पृथ्वीवर शांतता करावयास आलो आह अस तुम्हांस वाटत काय? मी तुम्हांस सांगता, नाहीं; तर फूट करावयास;
52. आतांपासून एका घरांतील पांच जणांत, दोघांविरुद्ध तिघे व तिघांविरुद्ध दोघे असे विभक्त होतील.
53. पुत्राविरुद्ध पिता व ‘पित्याविरुद्ध पुत्र,’ कन्येविरुद्ध माता व ‘मातेविरुद्ध कन्या,’ सासूविरुद्ध सून व ‘सुनेविरुद्ध सासू’ अशीं तीं विभक्त होतील.
54. आणखी तो लोकसमुदायांसहि म्हणाला, जेव्हां तुम्ही ढग पश्चिमेकडून वर येतांना पाहतां तेव्हां लागलच म्हणतां, सर येत आहे; आणि तस घडत.
55. दक्षिण वारा सुटतो तेव्हां तुम्ही म्हणतां, कडाक्याचा उश्मा होईल; आणि तस घडत.
56. अहो ढाग्यांनो, तुम्हांस पृथ्वीवरील व आकाशांतील लक्षणांचा अर्थ काढितां येतो, तर ह्या समयाचा अर्थ तुम्हांस काढितां येत नाहीं?
57. आणखी ज यथार्थ आहे त तुम्ही आपणच कां ठरवीत नाहीं?
58. तूं आपल्या वाद्याबरोबर अधिका-याकडे जातांना वाटतच त्याजपासून सुटावयाचा यत्न कर; नाहींतर कदाचित् तो तुला न्यायाधिशाकडे ओढून नेईल; न्यायाधीश तुला शिपायाच्या हातीं देईल, व शिपाई तुला बंदिशाळत घालील.
59. मी तुला सांगता, तूं शेवटली टोलीहि फेडीपर्र्यंत तेथून सुटणारच नाहींस.