1. त्यान शिश्यांसहि म्हटल, कोणीएक श्रीमंत मनुश्य होता व त्याचा एक कारभारी होता; त्याजवर, हा तुमच द्रव्य उडवितो, असा आरोप त्याकडे करण्यांत आला.
2. तेव्हां त्यान त्याला बोलावून म्हटल, तुजविशयीं मी ह काय ऐकता? तूं आपल्या कारभाराचा हिशोब दे; कारण यापुढ तुला कारभार पाहावयाचा नाहीं.
3. मग कारभा-यान आपल्या मनांत म्हटल, माझा धनी मजपासून कारभार काढून घेणार आहे, तर मी काय करुं? खणावयास मला शक्ति नाहीं; भीक मागावयास लाज वाटते.
4. तर कारभारावरुन काढिल्यावर लोकांनीं मला आपल्या घरांत घ्याव म्हणून मीं काय कराव ह आतां मला सुचल.
5. मग त्यान आपल्या धनाच्या प्रत्येक देणेक-यास बोलाविल आणि पहिल्याला म्हटल, माझ्या धन्याच तुला किती देणे आहे?
6. तो म्हणाला, शंभर मण तेल, त्यान त्याला म्हटल, हा तुझा लेख घे आणि लवकर बसून यावर पन्नास मांड.
7. नंतर दुस-याला म्हटल, तुला किती देण आहे? तो म्हणाला, शंभर खंडया गहूं, तो त्याला म्हणाला, हा तुझा लेख घे व एशीं मांड.
8. अन्यायी कारभा-यान शहाणपण केल यावरुन धन्यान त्याची वाहवा केली; या युगाचे पुत्र स्वजातीविशयीं प्रकाशाच्या पुत्रांपेक्षां शहाणे असतात.
9. आणखी मी तुम्हांस सांगता, अन्यायाच्या धनान तुम्ही आपणांसाठीं मित्र जोडा; यासाठीं कीं त नाहींस होईल तेव्हां त्यांनीं तुम्हांस चिरकाल टिकणा-या वस्तींत घ्याव.
10. जो अगदीं अल्प गोश्टीविशयीं विश्वासू तो पुश्कळाविशयींहि विश्वासू आहे, आणि जो अगदीं अल्प गोश्टीविशयीं अन्यायी तो पुश्कळाविशयींहि अन्यायी आहे.
11. यास्तव तुम्ही अन्यायाच्या धनाविशयीं विश्वासू न झालां तर ज खर धन त तुम्हांला कोण सोपून देईल?
12. आणि ज दुस-याच त्याविशयीं तुम्ही विश्वासू न झालां तर ज तुमच स्वतःच त तुम्हांस कोण देईल?
13. कोणत्याहि चाकराला दोन धन्यांची चाकरी करितां येत नाहीं; कारण तो एकाचा द्वेश करील व दुस-यावर प्रीति करील; अथवा एकाला धरुन राहील व दुस-याला तुच्छ मानील. तुम्हांला देवाची आणि धनाची सेवा करितां येत नाहीं.
14. ह सर्व ऐकून धनलोभी परुश्यांनी त्याचा उपहास केला.
15. त्यान त्यांस म्हटल, तुम्ही आपणांस मनुश्यांसमक्ष धार्मिक ठरवून घेणारे आहां, परंतु देव तुमचीं अंतःकरण ओळखून घेतो; मनुश्यांस ज उच्च अस वाटत त देवाच्या दृश्टीन आगळ आहे.
16. योहानापर्यंत नियमशास्त्र व संदेश्टे होते; तेव्हांपासून देवाच्या राज्याची सुवार्ता गाजविली जात आहे, आणि प्रत्येक मनुश्य त्यांत नेटान प्रवेश करितो.
17. 1नियमशास्त्राचा एक फाटा रद्द होण्यापेक्षां आकाश व पृथ्वी नाहींशी होण ह सोपे आह आहे.
18. जो कोणी आपली बायको टाकून दुसरीबरोबर लग्न करितो तो व्यभिचार करितो; आणि नव-यान टाकिलेल्या बायकोबरोबर जो लग्न करितो तो व्यभिचार करितो.
19. कोणीएक श्रीमंत मनुश्य होता, तो जांभळीं व फार बारीक सुताचीं वस्त्र घालीत असे, आणि प्रतिदिवशी थाटामाटान ख्यालाखुशाली करीत असे;
20. त्याच्या दरवाजाजवळ लाजार नांवाचा फोडांनीं भरलेला एक दरिद्री टाकण्यांत आला होता;
21. त्या श्रीमंताच्या मेजावरुन खालीं पडेल त्यावर आपल पोट भराव अशी त्याची इच्छा होती; आणि कुत्री येऊन त्याचे फोड चाटीत असत.
22. पुढ अस झाल कीं तो दरिद्री मेला, आणि देवदूतांनीं त्याला अब्राहामाच्या उराजवळ नेऊन ठेविल; श्रीमंतहि मेला व त्याला पुरल.
23. मग तो अधोलोकांत यातना भोगीत असतां त्यान आपली दृश्टि वर करुन अब्राहाम व त्याच्या उराजवळ बसलेला लाजार यांस दुरुन पाहिल.
24. तेव्हां त्यान हाक मारुन म्हटल, हे बापा अब्राहामा, मजवर दया करुन लाजाराला पाठीव, यासाठीं कीं त्यान आपल्या बोटाच टोक पाण्यांत बुचकळून माझी जीभ थंड करावी; कारण या जाळांत मी क्लेश भोगीत आह.
25. अब्राहाम म्हणाला, मुला, तुला आपल्या आयुश्यांत आपल सुख भरुन मिळाल, तस लाजाराला दुःख भरुन मिळाल, याची आठवण कर, आतां ह्याला एथ समाधान मिळत आहे व तूं क्लेश भोगीत आहेस;
26. याशिवाय जे एथून तुम्हांकडे पार जाऊं पाहतात त्यांस जातां येऊ नये व तिकडून कोणी आम्हांकडे येऊं नये म्हणून आमच्या व तुमच्यामध्य मोठा दरा स्थापिलेला आहे.
27. मग तो म्हणाला, तर बापा, मी विंनंति करिता, त्याला माझ्या बापाच्या घरीं पाठीव;
28. कारण मला पांच बंधु आहेत; त्यांनी तरी या यातनेच्या स्थळीं येऊं नये म्हणून त्यान त्यांस साक्ष द्यावी.
29. अब्राहामानंे त्याला म्हटल, त्यांच्याजवळ मोशे व संदेश्टे आहेत त्यांचे त्यांनी ऐकाव.
30. तो म्हणाला, हे बापा अब्राहामा, अस नाहीं; मेलेल्यांमधून कोणी त्यांजकडे गेला तर ते पश्चाताप करितील.
31. तेव्हां त्यान त्याला म्हटल, जर ते मोशाच व संदेश्ट्यांच ऐकत नाहींत तर मेलेल्यांमधूनहि कोणी उठला तरी त्यांची खातरी होणार नाहीं.