1. मग त्यान शिश्यांस म्हटल, अडखळण्याचीं कारण न व्हावीं ह अशक्य आहे; परंतु ज्यापासून तीं उöवतात त्याला धिक्कार असो !
2. त्यान या लहानांतील एकाला अडखळवाव यापेक्षां त्याच्या गळîांत तळी बांधून त्याला समुद्रांत टाकाव यांत त्याच बर आहे.
3. तुम्ही आपणांस संभाळा; तुझ्या भावान आपराध केला तर त्याचा निशेध कर; आणि त्यान पश्चाताप केला तर त्याला क्षमा कर.
4. त्यान एका दिवसांत सात वेळां तुझा अपराध केला, आणि सात वेळां तुजकडे येऊन मी पश्चाताप करिता, अस म्हटल; तर त्याला क्षमा कर.
5. मग प्रेशित प्रभूला म्हणाले, आमचा विश्वास वाढवा.
6. प्रभु म्हणाला, तुम्हांमध्य मोहरीच्या दाण्याएवढा विश्वास असला तर या तुतीला, तूं उपटून समुद्रांत लाविली जा, अस तुम्हीं सांगितल्यास ती तुमच ऐकेल.
7. तुम्हांपैकीं असा कोण आहे कीं त्याचा नांगरणारा किंवा मढर राखणारा दास शेतांतून आल्यावर तो त्याला म्हणेल, आतांच येऊन जेवावयाला बैस?
8. उलट तो त्याला अस म्हणणार नाहीं काय कीं माझ जेवण तयार कर, माझ खाणपिण होईपर्यंत कमर बांधून माझी सेवा कर, आणि मग तूं खा व पी?
9. सांगितलेलीं काम दासान केलीं म्हणून तो त्याचे उपकार मानितो काय?
10. तसच तुम्हांस सांगितलेलीं सर्व काम केल्यावर, आम्ही निरुपयोगी दास आहा, आमच कर्तव्य तच आम्ही केल, अस म्हणा.
11. ते यरुशलेमेकडे जात असतां अस झाल कीं तो शोमरोन व गालील यांमधून चालला;
12. आणि तो एका गांवांत जात असातं कुश्ठरोग असलेले दहा पुरुश त्याला भेटले.
13. ते दूर उभे राहून उच्च स्वरान म्हणाले, अहो येशू, गुरुजी, आम्हांवर दया करा.
14. त्यान त्यांस पाहून म्हटल, तुम्ही जाऊन आपणांस ‘याजकाला दाखवा.’ मग अस झाल कीं ते जातां जातां शुद्ध झाले.
15. त्यांतील एक जण आपण बरे झाला आहा अस पाहून मोठ्यान देवाचा महिमा वर्णीत परत आला;
16. आणि त्याचे आभार मानून त्याच्या चरणांजवळ उपडा पडला; हा तर शोमरोनी होता.
17. तेव्हां येशून म्हटल, कीं एकंदर दहा जण शुद्ध झाले नव्हते का? तर त्यांतील नऊ कोठ आहेत?
18. या परक्यावांचून देवाच गौरव करावयास परत आलेले असे कोणी आढळले नाहींत काय?
19. तेव्हां त्यान त्याला म्हटल, उठून जा, तुझ्या विश्वासान तुला बर केल आहे.
20. देवाचे राज्य केव्हां येईल अस परुश्यांनीं त्याला विचारिल असतां त्यान त्यासं उत्तर दिल, देवाचे राज्य दृश्यरुपान येत नाहीं;
21. पाहा, त एथ आहे ! किंवा तेथ आहे ! अस बोलणार नाहींत, कारण पाहा, देवाच राज्य तुम्हांमध्य आहे.
22. त्यावर त्यान शिश्यांस म्हटल, असे दिवस येतील कीं त्यांत तुम्ही मनुश्याच्या पुत्राचा एक दिवस पाहण्याची इच्छा कराल पण तो तुम्हांस दिसणार नाहीं.
23. ते तुम्हांस म्हणतील, पाहा, तो तेथ आहे, पाहा, येथ आहे ! तर तुम्ही निघून जाऊं नका, व त्याच्यामाग लागूं नका;
24. कारण जशी वीज आकाशाखालच्या एका बाजूस चमकून आकाशाखालच्या दुस-या बाजूपर्यंत प्रकाशते, तसच मनुश्याच्या पुत्राचहि त्याच्या दिवसांत होईल.
25. तथापि त्यान प्रथम फार दुःख भोगाव व या पिढीच्या हातून नाकारिल जाव याच अगत्य आहे.
26. नोहाच्या दिवसांत झाल तस मनुश्याच्या पुत्राच्या दिवसांतहि होईल.
27. ‘नोहा नौकत गेला’ त्या दिवसापर्यंंत लोक खातपीत होते, लग्न करुन घेतदेत होते, इतक्यांत जलप्रलयान येऊन सर्वांचा नाश केला.
28. तसच ज्याप्रमाण लोटाच्या दिवसांत झाल, त्याप्रमाण होईल; म्हणजे तेव्हां खातपीत, विकत घेतदेत होत; लावणी करीत होते, घरे बांधीत होत;
29. परंतु ज्या दिवशीं लोट सदोमांतून निघाला त्याच दिवशीं ‘आकाशांतून अग्नि व गंधक यांची वृश्टि होऊ; सर्वांचा नाश झाला.
30. मनुश्याचा पुत्र प्रगट होईल त्या दिवशीं त्याप्रमाणे होईल.
31. त्या दिवशीं जो धाब्यावर असेल त्यान घरांत असलेल आपल सामान नेण्याकरितां खालीं येऊं नये; आणि तसच जो शेतांत असेल ‘त्यान माग फिरुं नये;
32. लोटाच्या बायकोची आठवण करा.
33. जो कोणी आपला जीव आपणासाठीं राखावयाचा यत्न करील तो त्याला मुकेल, आणि जो कोणी त्याला मुकेल तो त्याला वांचवील.
34. मी तुम्हांस सांगता, त्या रात्रीं एका बाजेवर दोघे असतील, एकाला घेतल जाईल व दुस-याला ठेविल जाईल.
35. दोघी एकत्र दळीत असतील; एकीला घेतल जाईल व दुसरीला ठेविले जाईल.
36. (शेतांत दोघे असतील, एकाला घेतल जाईल व दुस-याला ठेविल जाईल.)
37. त्यांनीं त्याला म्हटल, प्रभूजी, कोठ? त्यान त्यांस म्हटल, जेथ प्रेत आहे तेथ गीध जमतील.