1. (शब्बाथ दिवशीं आज्ञेप्रमाण त्या स्वस्थ राहिल्या) आठवड्याच्या पहिल्या दिवशी मोठ्या पहाटेस आपण तयार केलेली सुगंधी द्रव्य घेऊन त्या कबरेजवळ आल्या;
2. ता कबरेवरुन धाड लोटलेली आहे अस त्यांच्या दृश्टीस पडल.
3. त्या आंत गेल्यावर त्यांस प्रभु येशूच शरीर सांपडल नाहीं.
4. मग अस झाल कीं त्याविशयीं त्यांस भ्रांति पडली, ता पाहा, लखलखीत वस्त्र ल्यालेले दोन पुरुश त्यांच्याजवळ उभे राहिले.
5. तेव्हां भयभीत होऊन त्यांनीं आपलीं तोड भूमीकडे केली असतां ते त्यांस म्हणाले, तुम्ही जीवतांचा शोध मेलेल्यांमध्य कां करितां?
6. तो एथ नाहीं, पण उठला आहे; तो गालीलांत असतां त्यान तुम्हांस काय सांगितल त्याची आठवण करा:
7. त अस कीं मनुश्याच्या पुत्राला पापी जनांच्या हातीं ध्रुन देण्यांत याव, त्याला वधस्तंभावर खिळविण्यांत याव, व तिस-या दिवशीं त्यान पुनः उठाव, याच अगत्य आहे.
8. तेव्हां त्यांस त्याच्या बोलण्याची आठवण झाली;
9. आणि कबरेपासून परत येऊन त्यांनी अकरा शिश्यांस व बाकीच्या सर्वांस सगळ वर्तमान सांगितल.
10. त्या मग्दालीया मरीया, योहान्ना व याकोबाची आई मरीया अशा होत्या. त्यांजबरोबर ज्या दुस-या होत्या त्यांनींहि हं वर्तमान प्रेशितांस सांगितल;
11. परंतु ह वर्तमान त्यांस गप्प अस वाटल, व त्यांनीं त्याच खर मानिल नाहीं.
12. तेव्हां पेत्र उठून कबरेकडे धावत गेला, व ओणव होऊन त्यान आंत पाहिल ता केवळ प्रेतवस्त्र त्याला दिसलीं; तेव्हां झालेल्या गोश्टीविशयीं आश्चर्य करीत तो आपल्या घरीं गेला.
13. त्याच दिवशीं त्यांतील दोघे जण यरुशलेमापासून सुमार चार कोसांवरील अम्माऊस नामक गांवास जात होते.
14. ते त्या घडलेल्या सर्व गोश्टींविशयीं परस्पर संभाशण करीत होते;
15. आणि अस झाल कीं ते संभाशण व चर्चा करीत असतांना येशू स्वतः जवळ येऊन त्यांच्याबरोबर चालूं लागला;
16. परंतु त्यांनीं त्याला ओळखूं नये म्हणून त्यांचे डोळे आकळण्यांत आले होते.
17. त्यान त्यांस म्हटल, तुम्ही चालतांना ज्या गोश्टी एकमेकांबरोबर बोलत आहां त्या कोणत्या? तेव्हां ते म्लानमुख होऊन उभे राहिले.
18. मग त्यांच्यातूंन क्लयपा नाम एकान त्याला उत्तर दिल, आपण यरुशलेमांतून प्रवास करीत असतां त्यांत या दिवसांमध्य घडलेल्या गोश्टी ज्याला ठाऊक नाहींत अस आपण एकटेच आहां काय?
19. तो त्यांस म्हणाला, कसल्या गोश्टीं? त्यांनीं त्याला म्हटल, नासरेथकर येशू याविशयींच्या; तो देवासमक्ष व सर्व लोकांसमक्ष कृतीन व भाशणान पराक्रमी असा संदेश्टा झाला.
20. त्याला आमच्या मुख्य याजकांनीं व अधिका-यांनीं पकडून देहांतशिक्षेसाठीं वधस्तंभावर खिळिल;
21. परंतु इस्त्राएलाची मुक्ति करणारा तो हाच अशी आमची आशा होती. इतकच नव्हे तर या सर्व गोश्टी झाल्या, त्याला आज तिसरा दिवस आहे.
22. आणखी आमच्यांतील ज्या कित्येक स्त्रिया कबरेकडे मोठ्या पहाटेस गेल्या होत्या त्यांनी आम्हांस विस्मित केल.
23. त्यांस त्याच शरीर सांपडल नाहीं, तेव्हां त्यांनी येऊन सांगितल कीं आम्हांस देवदूतांच दर्शन झाल; त्या देवदूतांनीं म्हटल की तो जीवंत आहे.
24. मग आमच्याबरोबर जे होते त्यांपैकीं कित्येक कबरेकडे गेले आणि त्या स्त्रियांनीं सांगितल्याप्रमाण त्यांस आढळल; पण त्यांना तो दिसला नाहीं.
25. तो त्यांस म्हणाला, अहो निर्बुद्धि, व संदेश्ट्यांनीं सांगितलेल्या सर्व गोश्टींंचा विश्वास धरण्यास मतिमंद मनुश्यांना !
26. खिस्तान हीं दुःख सोसावीं आणि आपल्या गौरवांत जाव, याच अगत्य नव्हत काय?
27. मग त्यान मोशे व सर्व संदेश्ट यांजपासून आरंभ करुन सगळîा शास्त्रांतील आपणाविशयींच्या गोश्टींचा अर्थ त्यांस सांगितला.
28. मग ज्या गांवास ते जात होते त्याजवळ आले तेव्हां त्यान पुढ जाण्याचा रोख दाखविला;
29. परंतु ते त्याला आग्रह करुन म्हणाले, आमच्या एथ राहा; कारण संध्याकाळ होत चालली असून दिवस उतरला आहे. तेव्हां तो त्यांच्याबरोबर राहावयाास आंत गेला.
30. मग अस झाल तो त्यांजबरेाबर जेवावयास बसला असतां त्यान भाकर घेऊन आशीर्वाद दिला व ती मोडून त्यांस दिली.
31. तेव्हां त्याच डोळे मोकळे झाले व त्यांनी त्याला ओळखिल; ता तो त्यांजपासून अंतर्धान पावला.
32. तेव्हां ते एकमेकांस म्हणाले, तो वाटेन आपल्याबरोबर बोलत होता व शास्त्राचा उलगडा करीत होता तेव्हां आपले अंतःकरण आंतल्याआंत उकळत नव्हत काय?
33. त्याच घटकेस ते उठून यरुशलेमास माघारे गेले, तेव्हां अकरा शिश्य व त्यांच्याबरोबर एकत्र झालेले लोक त्यांस आढळले.
34. ते म्हणत होते कीं प्रभु खरोखर उठला आहे, व शिमोनाच्या दृश्टीस पडला आहे.
35. मग त्यांनीं वाटतील गोश्टी आणि त्यान भाकर मोडिली तेव्हां आपण त्याला कस ओळखिल, ह निवेदन केल.
36. ते या गोश्टी सांगत असतां तो स्वतः त्यांच्यामध्य उभा राहिला व त्यांस म्हणाला, तुम्हांस शांति असो.
37. तरी ते घाबरुन भयभीत झाले, आणि आपण कोणी भूत पाहत आहा अस त्यांस वाटल.
38. त्यान त्यांस म्हटल, तुम्ही का घाबरलां, व तुमच्या मनांत तर्कवितर्क कां उठतात?
39. माझे हातपाय पाहा; मीच तो आह; मला चाचपून पाहा; जस मला हाडमांस आहे म्हणून पाहतां तस भूताला नसत.
40. अस बोलून त्यान त्यांस आपले हातपाय दाखविले.
41. मग आनंदामुळ त्यांस त खरे न वाटून ते आश्चर्य करीत असतां त्यान त्यांस म्हटल, एथ तुम्हांजवळ कांहीं खावयाला आहे काय?
42. मग त्यांनीं त्याला भाजलेल्या माशाचा तुकडा दिला;
43. तो घेऊन त्यान त्यांच्यादेखत खाल्ला.
44. ह्यावर त्यान त्यांस म्हटल, मी तुमच्याबरोबर असतांना तुम्हांस सांगितलेलीं माझीं वचन हींच आहेत कीं मोशाच नियमशास्त्र, संदेश्टे व स्तोत्र यांत मजविशयीं ज लिहिलेल आहे त सर्व पूर्ण होण अवश्य आहे.
45. तेव्हां त्यांस शास्त्रबोध व्हावा म्हणून त्यान त्यांचे मन उघडिल;
46. आणि त्यान त्यांस म्हटल, अस लिहिल आहे कीं खिस्तान दुःख सोसाव, तिस-या दिवशींं मेेलेल्यांमधून उठाव,
47. आणि यरुशलेमापासून आरंभ करुन सर्व राश्ट्रांस त्याच्या नामान पश्चाताप व पापक्षमा गाजविण्यांत यावी.
48. या गोश्टींच साक्षी तुम्ही आहां;
49. पाहा, माझ्या पित्यान वचन दिलेली देणगी मी तुम्हांकडे पाठविता; तुम्ही वरुन सामर्थ्ययुक्त व्हाल तापर्यंत या नगरांत राहा.
50. नंतर त्यान त्यांस बेथानीपर्यंत बाहेर नेल; आणि हात वर करुन त्यांस आशीर्वाद दिला.
51. मग अस झाल कीं तो त्यांस आशीर्वाद देत असतां त्यांजपासून वेगळा झाला आणि स्वर्गात वर घेतला गेला.
52. तेव्हां ते त्याला नमन करुन मोठ्या आनंदान यरुशलेमास माघारे गेले;
53. आणि ते मंदिरांत देवाचा धन्यवाद नित्य करीत राहिले.