1. मग तो तेथून निघून यहूदीयाच्या सीमेवरील प्रांतांत यार्देनेच्या पलीकडे आला; तेव्हां पुनः लोकसमुदाय एकत्र जमून त्याजकडे आले आणि तो आपल्या चालीप्रमाण त्यांस पुनः शिकवूं लागला.
2. परुश्यांनीं येऊन त्याची परीक्षा पाहण्याकरितां त्याला विचारिल, पुरुशान आपल्या बायकोला टाकाव ह योग्य आहे काय?
3. त्यान त्यांस उत्तर दिल कीं मोशान तुम्हांस काय आज्ञा केली?
4. ते म्हणाले, ‘सुटपत्र लिहून तिला टाकावयास’ मोशान परवानगी दिली.
5. येशू त्यांस म्हणाला कीं तुमच्या अंतःकरणाच्या कठीपणामुळ त्यान ही आज्ञा तुम्हांसाठीं लिहून ठेविली;
6. तरी ‘त्यान तीं नरनारी अशीं उत्पन्न केलीं’ अस उत्पत्तीच्या प्रारंभापासून आहे.
7. ‘या कारणामुळ पुरुश आपल्या आईबापांस सोडून आपल्या बायकोला जडून राहील; आणि तीं दोघ एकदेह होतील;’
8. ती पुढ दोन नव्हत तर एकदेह आहेत. यास्तव देवान ज जोडिल आहे त मनुश्यांनीं तोडूं नये.
10. नंतर घरांत त्याच्या शिश्यांनीं पुनः त्याच गोश्टींविशयीं त्याला विचारिल.
11. तेव्हां तो त्यांस म्हणाला, जो कोणी आपल्या बायकोला टाकून दुसरीबरोबर लग्न करितो तो तिजविरुद्ध व्यभिचार करितो;
12. आणि जर ती स्वतः आपल्या नव-याला टाकिते व दुस-याबरोबर लग्न करिते तर ती व्यभिचार करिते.
13. मग लोकांनीं त्याजकडे बाळकांस आणिल, ह्यासाठीं कीं त्यान स्पर्श करावा; परंतु शिश्यांनीं आणणा-यांस दटाविल.
14. त पाहून येशूला फार वाईट वाटल; आणि तो त्यांस म्हणाला, बाळकांस माझ्याजवळ येऊं द्या; त्यांस मना करुं नका; कारण देवाच राज्य असल्याचच आहे.
15. मी तुम्हांस खचीत सांगता, जो कोणी बाळकासारिखा होऊन देवाच्या राज्याचा स्वीकार करणार नाहीं त्याचा त्यांत प्रवेश होणार नाहीं.
16. तेव्हां त्यान त्यांस कवटाळून व त्यांजवर हात ठेवून त्यांस आशीर्वाद दिला.
17. मग तो निघून वाटेस लागणार ता एकान धावत येऊन व त्याच्यापुढ गुडघे टेकून त्याला विचारिल, उत्तम गुरुजी, सार्वकालिक जीवन ह वतन मिळविण्यास मीं काय कराव?
18. येशू त्याला म्हणाला, मला उत्तम कां म्हणतोस? एक म्हणजे देव, त्याजवांचून कोणी उत्तम नाहीं.
19. आज्ञा तुला ठाऊक आहेत; ‘मनुश्यहत्या करुं नको, व्यभिचार करुं नको, चोरी करुं नको, खोटी साक्ष देऊं नको,’ ठकवूं नको, ‘आपला बाप व आपली आई यांचा मान राख.’
20. त्यान उत्तर दिल, गुरुजीं, मीं आपल्या लहानपणापासून ह सर्व पाळिल आहे.
21. येशून त्याजकडे न्याहाळून पाहून त्याजवर प्रीति केली, व त्याला म्हटल, एक गोश्ट तुझ्यांत उणी आहे; जा, तुझ आहेनाहीं त विकून दरिद्रîांस दे म्हणजे तुला स्वर्गात संपत्ति मिळेल; चल, माझ्या माग ये;
22. परंतु तो ह वचन ऐकून म्लानमुख झाला व कश्टी होऊन निघून गेला; कारण तो फार श्रीमान् होता.
23. तेव्हां येशून सभोवत पाहून आपल्या शिश्यांस म्हटल, श्रीमंतांचा देवाच्या राज्यांत प्रवेश होण किती कठीण आहे!
24. तेव्हां शिश्य त्याच्या बोलण्यान थक्क झाले. येशून त्यांस पुनः म्हटल, मुलांनो, देवाच्या राज्यांत प्रवेश होण किती कठीण आहे!
25. धनवानान देवाच्या राज्यांत जाण यापेक्षा उंटान सुईच्या नेड्यांतून जाण सोप आहे.
26. तेव्हां ते अत्यंत विस्मित होऊन त्याला म्हणाले, तर मग कोणाच तारण होईल?
27. येशून त्यांजकडे न्याहाळून पाहून म्हटल, मनुश्यांस ह असाध्य आहे, परंतु देवाला नाहीं; ‘देवाला सर्व कांहीं साध्य आहे.’
28. पेत्र त्याला म्हणूं लागला, पाहा, आम्ही सर्व सोडून आपले अनुयायी झाला आहा.
29. येशून उत्तर दिल, मी तुम्हांस खचीत सांगता, ज्यान मजकरितां व सुवार्तेकरितां घर, भाऊ, बहिणी, आई, बाप, मुल किंवा शेत सोडिलीं आहेत
30. अशा कोणाहि इसमाला, या सांप्रतकाळीं शंभरपट घर, भाऊ, बहिणी, आया, मुल व शेत, ह्यांबरोबर पाठलाग आणि येणा-या युगांत सार्वकालिक जीवन मिळाल्यावांचून राहणार नाहीं.
31. तरी जे पहिले ते शेवटले व शेवटले ते पहिले, अस बहुतांचे होईल.
32. मग ते मार्गस्थ होऊन यरुशलेमास वर जात असतां येशू त्यांच्यापुढ चालत होता, तेव्हां ते थक्क झाले; आणि जे त्याच्या मागून चालत होते त्यांना भीति प्राप्त झाली. तेव्हां तो पुनः आपल्या बारा शिश्यांस जवळ घेऊन आपणाला ज घडणार त त्यांस सांगू लागलाः
33. पाहा, आपण वर यरुशलेमास जात आहा; मनुश्याच्या पुत्राला मुख्य याजक व शास्त्री ह्यांच्या स्वाधीन करण्यांत येईल; ते त्याला मरणदंड ठरवितील, विदेश्यांच्या स्वाधीन करितील;
34. ते त्याची थट्टा करितील, त्याजवर थंुकतील, त्याला फटके मारितील, व त्याचा जीव घेतील; आणि तीन दिवसांनीं तो पुनः उठेल.
35. जब्दीचे पुत्र याकोब व योहान हे त्याच्याजवळ येऊन म्हणाले, गुरुजी, ज कांहीं आम्ही आपणाजवळ मागूं त्याप्रमाण आपण आम्हांसाठीं कराव अशी आमची इच्छा आहे.
36. तो त्यांस म्हणाला, मीं तुम्हांसाठीं काय कराव म्हणून तुमच्या मनांत आहे?
37. ते त्याला म्हणाले, आपल्या वैभवांत एकाला आपल्या उजवीकडे व एकाला आपल्या डावीकडे बसविण्याची कृपा व्हावी.
38. येशून त्यांस म्हटल, तुम्ही मागतां त तुम्हांस समजत नाहीं; जो प्याला मी पिणार आह तो तुमच्यान पिववेल काय? व जो बाप्तिस्मा मी घेणार आह तो तुमच्यान घेववेल काय?
39. ते त्याला म्हणाले, घेववेल. येशून त्यांस म्हटल, जो प्याला मी पिणार आह तो तुम्ही प्याल व जो बाप्तिस्मा मी घेणार आह तो तुम्ही प्याल ह खर;
40. पण माझ्या उजवीकडे व माझ्या डावीकडे बसण्याचा अधिकार हा ज्यांच्यासाठीं सिद्ध केला आहे त्यांच्यावांचून दुस-या कोणास देण ह मजकडे नाहीं.
41. ह ऐकून बाकीचे दहा जण याकोब व योहान यांना राग भरुं लागले.
42. येशून त्यांस जवळ बोलावून म्हटल, विदेश्यांत अधिकारी म्हणून जे मानिलेले आहेत ते त्यांजवर प्रभुत्व चालवितात; व त्यांचे मोठे लोक त्यांजवर सत्ता करितात ह तुम्हांस ठाऊक आहे;
43. परंतु तुम्हांमध्य तस नाहीं; तर जो कोणी तुम्हांमध्य मोठा होऊं पाहतो त्यान तुमचा सेवक व्हाव;
44. आणि जो कोणी तुम्हांमध्य पहिला होण्यास इच्छितो त्यान सर्वांचा दास व्हाव.
45. कारण मनुश्याचा पुत्रहि सेवा घ्यावयास नाहीं, तर सेवा करावयास व बहुतांच्या खंडणीस्तव आपला जीव द्यावयास आला.
46. नंतर ते यरीहोस आले; मग तो, त्याचे शिश्य व मोठा लोकसमुदाय हे यरीहोहून बाहेर जात असतां, तीमय याचा पुत्र बार्तीमय हा अंधळा भिकारी वाटेवर बसला होता.
47. तेव्हां हा नासरेथकर येशू आहे ह ऐकून तो ओरडून म्हणूं लागला: अहो येशू, दावीदपुत्र, मजवर दया करा.
48. तेव्हां त्यान गप्प राहाव म्हणून बहुतांनीं त्याला दटाविल, परंतु तो अधिकच ओरडूं लागला: अहो दावीदपुत्र, मजवर दया करा.
49. तेव्हां येशून उभ राहून त्याला बोलावयास सांगितल. मग ते त्या अंधळîाला बोलावून म्हणाले, धीर धर, ऊठ, ते तुला बोलावीत आहेत.
50. तेव्हां तो आपल वस्त्र टाकून त्वरेन उठून येशूकडे आला.
51. येशू त्याला म्हणाला, मी तुजसाठीं काय कराव म्हणून तुझी इच्छा आहे? अंधळा त्याला म्हणाला, गुरुजी, मला दृश्टि प्राप्त व्हावी.
52. येशू त्याला म्हणाला, जा, तुझ्या विश्वासान तुला बर केल आहे. तेव्हां लागलीच त्याला दृश्टि आली; आणि तो वाटेन येशूच्यामाग चालला.