1. मग दोन दिवसानंतर वल्हांडण व बेखमीर भाकरींचा सण होता; तेव्हां त्याला कपटान कस धराव व जिव माराव ह मुख्य याजक व शास्त्री पाहत होते;
2. परंतु ह सणांत करुं नये, केल तर कदाचित् लोकांमध्य गडबड होईल, अस त्यांनीं म्हटल.
3. तो बेथानी येथ कुश्टरोगी शिमोन याच्या घरीं जेवावयाला बसला असतां कोणीएक स्त्री जटामांसीच्या बहुमूल्य सुगंधी तेलाची अलाबास्त्र कुपी घेऊन आली; तिन ती कुपी फोडून त्याच्या मस्तकावर ओतिली.
4. तेव्हां कित्येक आपसांत चडफडून म्हणाले, या सुगंधी तेलाचा असा नाश कां केला?
5. कारण ह सुगंधी तेल पाऊणश रुपयांवर विकून ते गोरगरिबांस देतां आले असते अशी त्यांनीं तिजविशयीं कुरकुर केली.
6. ह्यावर येशू बोलला, इला असूं द्या, इला त्रास कां देतां? इन मजसाठीं एक सत्कृत्य केल आहे.
7. गोरगरीब नेहमींच तुम्हांजवळ आहेत, व तुम्हांस पाहिजे तेव्हां त्यांच बर करितां येत; परंतु मीं तुम्हांजवळ नेहमी आह अस नाहीं.
8. ज कांहीं इच्यान करवल त इन केल; इन माझ्या शरीराला उत्तर कार्यासाठीं अगोदरच सुगंधद्रव्य लावून ठेविल आहे.
9. मी तुम्हांस खचीत सांगता कीं सर्व जगांत जेथ जेथ सुवार्ता गाजवितील तेथ तेथ इन ज केल आहे तंेहि इच्या स्मरणार्थ सांगतील.
10. मग बारांतील एक जो यहूदा इस्कर्योत तो त्याला मुख्य याजकांच्या स्वाधीन करण्याकरितां त्यांजकडे निघून गेला.
11. त्याच ऐकून त्यांस आनंद झाला, आणि त्याला त्यांनीं पैका देऊं केला, मग तो त्याला सोईन धरुन देण्यास संधि पाहूं लागला.
12. बेखमीर भाकरींच्या सणाच्या पहिल्या दिवशीं वल्हांडणाचा यज्ञपशु मारीत असत, त्या दिवशीं त्याच शिश्य त्याला म्हणाले, आपण वल्हांडणच भोजन कराव म्हणून आम्हीं कोठ जाऊन तयारी करावी अशीं आपली इच्छा आहे?
13. मग त्यान आपल्या शिश्यांतील दोघांस पाठवितांना सांगितल, नगरांत जा, म्हणजे कोणीएक मनुश्य पाण्याच मडके घेऊन जातांना तुम्हांस भेटेल, त्याच्यामागून जा.
14. तो आंत जाईल तेथल्या घरधन्याला अस सांगा: गुरु म्हणतो, मीं आपल्या शिश्यांसह वल्हांडणाच भोजन कराव अशीं माझी उतरावयाची जागा कोठ आहे?
15. मग तो स्वतः सजविलेली व तयार केलेली एक मोठी माडी तुम्हांस दाखवील; तेथ आपल्यासाठीं तयारी करा.
16. मग त्याचे शिश्य निघून नगरांत गेले, तेव्हां त्यान सांगितल्याप्रमाणच त्यांस आढळल, आणि त्यांनीं वल्हांडणाची तयारी केली.
17. मग संध्याकाळ झाल्यावर तो बारा शिश्यांसह आला;
18. आणि ते बसून भोजन करीत असतां येशू म्हणाला, मी तुम्हांस खचीत सांगता कीं तुम्हांपैकी एक मला धरुन देईल, तो ‘मजबरोबर जेवणारा’ आहे.
19. ते खिन्न होऊन एक एक जण त्याला म्हणूं लागला, मी आह काय तो?
20. त्यान त्यांस म्हटल, बारांतील एक मजबरोबर ताटांत हात घालीत आहे तो.
21. मनुश्याचा पुत्र, जस त्याजविशयीं लिहिल आह तसा जातो; परंतु ज्याच्याकडून मनुश्याचा पुत्र धरुन दिला जातो त्या मनुश्याला धिक्कार असो! तो मनुश्य जन्मला नसता तर त त्याला बर होत.
22. ते भोजन करीत असतां त्यान भाकर घेऊन व आशीर्वाद देऊन ती मोडिली, आणि त्यांस म्हटल, घ्या, ह माझ शरीर आहे;
23. आणि त्यान प्याला घेऊन व ईशोपकारस्मरण करुन त्यांस दिला; आणि ते सर्व त्यांतील प्याले.
24. त्यान त्यांस म्हटल, माझ ‘ह कराराचे रक्त’ आहे, ह बहुतांकरितां ओतिल जात आहे.
25. मी तुम्हांस खचीत सांगता कीं मी देवाच्या राज्यांत नवा पिईन त्या दिवसांपर्यंत आतांपासून द्राक्षीचा उपज पिणारच नाहीं.
26. मग एक स्तोत्र गाऊन ते जैतूनांच्या डागराकडे निघून गेले.
27. नंतर येशू त्यांस म्हणाला, तुम्ही सर्व अडखळाल; कारण अस लिहिल आहे कीं ‘मीं मढपाळाला मारीन आणि मढरांची दाणदाण होईल;’
28. तरी मी उठल्यावर तुमच्यापूर्वी गालीलांत जाईन.
29. पेत्र त्याला म्हणाला, जरी सर्व अडखळले तरी मी अडखळणार नाहीं.
30. येशू त्याला म्हणाला, मी तुला खचीत सांगता, आज म्हणजे याच रात्रीं, काबडा दोन वेळा आरवण्यापूर्वी तूं तीन वेळां मला नाकारशील.
31. तरी तो फार आवेशान बोलला, आपल्याबरोबर मला मराव लागल तरी मी आपणाला नाकारणारच नाहीं; सर्वांनींहि तसच म्हटल.
32. नंतर ते गेथशेमान नांवाच्या ठिकाणी आले, तेव्हां तो आपल्या शिश्यांस म्हणाला, मी प्रार्थना करीं तापर्यंत येथ बसा.
33. त्यान पेत्र, याकोब व योहान यांस बरोबर घेतल आणि तो फार चकित व अस्वस्थ होऊं लागला.
34. तो त्यांस म्हणाला, ‘माझ्या जीवाला; मरणप्राय ‘अति खेद झाला आहे, तुम्ही येथ राहा व जागृत असा.
35. मग तो कांहीसा पुढ जाऊन भूमीवर पडला, व त्यान अशी प्रार्थना केली कीं, होईल तर ही घटिका मजवरुन टळून जावो;
36. आणि तो बोलला, अब्बा, बापा, तुला सर्व कांही साध्य आहे; हा प्याला मजपासून दूर कर; तरी माझ्या इच्छेप्रमाण नको, तुझ्या इच्छेप्रमाण होवो.
37. मग तो येऊन पाहतो ता ते झोपीं गेले आहेत; तेव्हां तो पेत्राला म्हणाला, शिमोना, तूं झोपीं गेलास काय? घटकाभरहि तुझ्यान जागृत राहवल नाहीं काय?
38. तुम्ही परीक्षत पडूं नये म्हणून जागृत राहा व प्रार्थना करा; आत्मा उत्सुक आहे खरा तरी देह अशक्त आहे.
39. त्यान पुनः जाऊन तेच शब्द उच्चारुन प्रार्थना केली.
40. मग पुनः येऊन पाहतो ता ते झोपीं गेले आहेत; त्यांचे डोळे फार जड झाले होते, आणि त्याला काय उत्तर द्याव ह त्यांस सुचल नाहीं.
41. तो तिस-यान येऊन त्यांस म्हणाला, आतां झोप व विसावा घ्या; पुर झाल; घटका आली आहे; पाहा, मनुश्याचा पुत्र पापी मनुश्यांच्या हातीं धरुन दिला जात आहे.
42. उठा, आपण जाऊं; पाहा, मला धरुन देणारा जवळ आला आहे.
43. तो बोलत आहे इतक्यांत बारांतील एक यहूदा तेथ आला, त्याचबरोबर मुख्य याजक, शास्त्री व वडील यांजकडला लोकसमुदाय तरवारी व सोटे घेऊन आला.
44. त्याला धरुन देणा-यान तर त्यांस खूण सांगून ठेविली होती; ती अशी कीं, मी ज्याच चुंबन घेईन तोच तो आहे, त्याला धरा व संभाळून न्या.
45. तो आल्यावर तत्काळ त्याजकडे गेला आणि, गुरुजी, अस म्हणून त्यान त्याची पुश्कळ चुंबन घेतलीं.
46. मग त्यांनी त्याजवर हात टाकून त्याला धरिल.
47. ते त्याजजवळ उभे होते त्यांच्यांतून एकान तरवार उपसून प्रमुख याजकाच्या दासावर प्रहार केला व त्याचा कान कापून टाकिला.
48. तेव्हां येशून त्यांस म्हटल, जस एकाद्या लुटारुवर तरवारी व सोटे घेऊन जाव तस तुम्ही मला धरावयास बाहेर आलां काय?
49. मी प्रतिदिवशीं मंदिरांत शिकवीत असतां तुम्हांबरोबर अस, पण तुम्हीं मला धरिल नाहीं; तरी शास्त्रवचन पूर्ण व्हाव म्हणून ह झाल आहे.
50. मग सर्व त्याला सोडून पळाले.
51. त्या प्रसंगीं कोणीएक तरुण उघड्या अंगावर तागाच वस्त्र पांघरुन त्याच्यामागून चालत होता, त्याला त्यांनीं धरल;
52. परंतु ता त तागाच वस्त्र टाकून त्यांजपासून उघडाच पळाला.
53. नंतर त्यांनी येशूला प्रमुख याजकाकडे नेल; आणि त्याच्याजवळ सर्व मुख्य याजक, वडील व शास्त्री जमले.
54. पेत्र त्याच्यामागून दुरुन चालत आंत म्हणजे प्रमुख याजकाच्या वाड्यांत गेला, आणि कामदारांबरोबर विस्तवाजवळ त्याच्या उजेडांत शेकत बसला.
55. मुख्य याजक व सर्व न्यायसभा यांनीं येशूला जिव मारण्याकरितां त्याजविरुद्ध साक्षीचा शोध केला, परंतु ती त्यांस मिळाली नाहीं.
56. बहुतांनीं त्याजविरुद्ध खोटी साक्ष दिली, परंतु त्यांच्या साक्षींत मेळ नव्हता.
57. कित्येकांनीं उभ राहून त्याजविरुद्ध अशी खोटी साक्ष दिली कीं
58. ह हातान बांधिलेल मंदिर मी मोडून टाकीन, व हातान बांधल नाहीं अस दुसर तीन दिवसांत रचीन, अस आम्हीं याला बोलता ऐकल;
59. परंतु ह्या त्याच्या साक्षींतहि मेळ नव्हता.
60. तेव्हां प्रमुख याजकान मध्य उभ राहून येशूला विचारिल, तूं कांहीं उत्तर देत नाहींस काय? हे तुझ्याविरुद्ध साक्ष देतात ह काय?
61. तथापि तो उगाच राहिला; त्यान कांहीं उत्तर दिल नाहीं. पुनः प्रमुख याजकान त्याला विचारिल, धन्यवादिताचा पुत्र खिस्त तो तूं आहेस काय?
62. येशून म्हटल, मी आह; आणि तुम्ही मनुश्याच्या पुत्राला सर्वसमर्थाच्या उजवीकडे बसलेल, व आकाशाच्या मेघांसह येतांना पाहाल.
63. तेव्हां प्रमुख याजक आपलीं वस्त्र फाडून बोलला, आम्हांस साक्षीदारांची आणखी काय गरज?
64. ह दुर्भाशण तुम्हीं ऐकल आहे; तुम्हांला कस वाटत? तेव्हां हा मरणदंडास पात्र आहे, अस सर्वांनीं ठरविल.
65. मग कित्येक त्याजवर थुंकूं लागले, त्याच ताड झाकून व त्याला बुक्या मारुन, अंतर्ज्ञानान बोल, अस त्याला म्हणूं लागले, आणि कामदारांनीं त्याला चपडाका मारुन आपल्या ताब्यांत घेतल.
66. इकडे पेत्र खाली वाड्यांत असतां प्रमुख याजकांच्या दासींपैकीं एक आली;
67. आणि पेत्र शेक घेत असतांना पाहून त्याजकडे तिन दृश्टि लाविली व म्हटल, तूंहि येशू नासरेथकर याबरोबर होतास;
68. परंतु तो नाकारुन बोलला, तूं काय म्हणत्येस त मला ठाऊक नाहीं व समजतहि नाहीं. ह्यावर तो बाहेर देवडीवर गेला इतक्यांत काबडा आरवला.
69. मग ती दासी त्याला पाहून जे जवळ उभे होते त्यांस पुनः सांगू लागली कीं हा त्यांच्यापैकीं आहे.
70. तरी त्यान पुनः नाकारिल; मग कांहीं वेळान जवळ उभे राहणारे पेत्राला पुनः म्हणाले, तूं खरोखरच त्यांच्यापैकीं आहेस, कारण तूं गालीली आहेस;
71. परंतु तो शापोच्चारण करुन व शपथा वाहून म्हणूं लागला, ह्या ज्या मनुश्याविशयीं तुम्ही बोलतां त्याला मी ओळखीत नाहीं;
72. तत्क्षणीं दुस-यान काबडा आरवला. तेव्हां काबडा आरवण्यापूर्वी तूं तीन वेळां मला नाकारशील, असे जे शब्द येशून पेत्राला सांगितल होते ते त्याला आठवले; आणि त्याविशयीं विचार करुन तो रडला.