1. त्या दिवसांत येशू एका शब्बाथ दिवशीं शेेतांमधून गेला, तेव्हां त्याच्या शिश्यांस भूक लागली होती, म्हणून ते कणस मोडून खाऊं लागले.
2. ह पाहून परुशी त्याला म्हणाले, पाहा, शब्बाथ दिवशीं ज करुं नये त तुमच शिश्य करितात.
3. त्यान त्यांस म्हटल, दावीद व त्याच्याबरोबरचीं मनुश्य यांस जेव्हां भूक लागली तेव्हां त्यान काय केल;
4. म्हणजे तो देवाच्या मंदिरांत कसा गेला, आणि ज्या ‘समर्पित भाकरी’ त्यान व त्याच्याबरोबरच्या माणसांनीं खाऊं नयेत तर याजकांनीं मात्र खाव्या त्या त्यान कशा खाल्ल्या, ह तुमच्या वाचण्यांत कधीं आल नाहीं काय?
5. किंवा याजक मंदिरंात शब्बाथ दिवशींं शब्बाथ मोडून निर्दोश असतात, ह नियमशास्त्रांत तुमच्या वाचण्यांत आल नाहीं काय?
6. तरी पण मी तुम्हांस सांगता कीं मंदिरांपेक्षां थोर असा येथ कोणीएक आहे.
7. ‘मला दया पाहिजे, यज्ञ नको,’ याचा अर्थ तुम्ही समजला असता तर तुम्ही निर्दोश्यांस दोश लाविला नसता;
8. कारण मनुश्याचा पुत्र शब्बाथाचा धनी आहे.
9. नंतर तो तेथून निघून त्यांच्या सभास्थानांत गेला;
10. आणि पाहा, तेथ हात वाळलेला एक मनुश्य होता; तेव्हां त्यांनीं त्यास दोश लावावा म्हणून त्याला विचारिल, शब्बाथ दिवशी रोग बरे करण योग्य आहे काय?
11. तो त्यांस म्हणाला, तुम्हांमध्य असा कोण मनुश्य आहे कीं त्याच एक मढरुं असून त शब्बाथ दिवशीं खाचत पडल तर तो त्याला धरुन बाहेर काढणार नाहीं?
12. तर मढरापेक्षां मनुश्य किती श्रेश्ठ आहे? यास्तव शब्बाथ दिवशी सत्कर्म करण योग्य आहे.
13. मग त्यान त्या मनुश्याला सांगितल, हात लांब कर; तेव्हां त्यान तो लांब केला आणि तो दुस-या हातासारखा चांगला झाला.
14. नंतर परुश्यांनीं बाहेर जाऊन त्याचा घात कसा करावा अशी त्याविरुद्ध मसलत केली.
15. ह ओळखून येशू तेथून निघाला, तेव्हां बहुत लोक त्याच्यामाग चालले; त्या सर्वांस त्यान बर केल;
16. आणि मला प्रगट करुं नका अस त्यांस बजावून सांगितल;
17. यासाठीं कीं यशया संदेश्ट्याच्या द्वार ज सांगितल होत त पूर्ण व्हाव; त अस कीं
18. पाहा, हा माझा सेवक, याला मीं निवडिल आह; तो मला परमप्रिय आहे; त्यावर माझा जीव संतुश्ट आहे; त्यावर मी आपला आत्मा घालीन, तो विदेश्यांस न्याय कळवील.
19. तो भांडणार नाहीं व ओरडणार नाहीं, व मार्गांमध्य त्याची वाणी कोणाला ऐकूं येणार नाहीं.
20. चेपलेला बोरु तो मोडणार नाहीं, व मिणमिणीत वात तो विझविणार नाहीं, तो न्यायाला विजय देईल तोपर्यंत अस होईल;
21. आणि विदेशी त्याच्या नामाची आशा धरतील.
22. मग अंधळा व मुका असलेल्या एका भूतग्रस्ताला त्याजकडे आणिल, आणि त्यान त्याला बर केल; तेणेकरुंन तो मुका बोलूं व पाहूं लागला.
23. तेव्हां सर्व लोकसमुदाय थक्क होऊन म्हणाले, हा दाविदाचा पुत्र तर नसेल ना?
24. परंतु परुशी ह ऐकून म्हणाले, भूतांचा अधिपति बालजबूल याच्या साह्यानच हा भूत काढितो.
25. त्यान त्यांच्या मनांतील कल्पना ओळखून त्यांस म्हटल, आपसांत फूट पडलेल प्रत्येक राज्य ओसाड पडत, आणि आपसांत फूट पडलेलंे प्रत्येक नगर किंवा घर टिकत नाहीं.
26. सैतान जर सैतानाला काढितो तर त्यामध्य फूट पडली आहे; मग त्याच राज्य कस टिकेल?
27. मी जर बालजबूल याच्या साह्यान भूत काढिता तर तुमचे पुत्र कोणाच्या साह्यान काढितात? यामुळ ते तुमचा न्यायनिवाडा करितील;
28. परंतु मी जर देवाच्या आत्म्याच्या योगान भूत काढिता तर देवाच राज्य तुम्हांप्रत आल आहे;
29. अगर बळकट मनुश्याला पहिल्यान बांधिल्याशिवाय त्याच्या घरांत शिरुन त्याच्या वस्तू कोणीं लुटून न्याव्या ह कस होईल? त्यास बांधिल तरच तो त्याच घर लुटील.
30. जो मला अनुकूल नाहीं तो मला प्रतिकूल आहे, आणि जो माझ्याबरोबर गोळा करीत नाहीं तो उधळून टाकितो.
31. यास्तव मी तुम्हांस सांगता कीं प्रत्येक पाप व दुर्भाशण यांची मनुश्यांस क्षमा होईल, परंतु पवित्र आत्म्याविरुद्ध बोलेल त्याची त्याला क्षमा होणार नाहीं;
32. मनुश्याच्या पुत्राविरुद्ध कोणी कांहीं बोलेल तर त्याची त्याला क्षमा होईल, परंतु जो कोणी पवित्र आत्म्याविरुद्ध बोलेल त्याची त्याला क्षमा होणार नाहीं; या युगीं नाहीं व येणा-या युगींहि नाहीं.
33. झाड चांगल, आणि त्याच फळ चांगल अस म्हणा; अथवा झाड वाईट, आणि त्याचे फळ वाईट अस म्हणा, कारण फळांवरुन झाड कळत.
34. अहो सापांच्या पिलांनो, तुम्ही वाईट असतां तुम्हांला चांगल्या गोश्टी कशा बोलतां येतील? कारण अंतःकरणांत ज भरुन गेल आहे तच मुखावाट निघणार.
35. चांगला मनुश्य आपल्या चांगल्या भांडारांतून चांगल काढितो, आणि वाईट मनुश्य आपल्या वाईट भांडारांतून वाईट काढितो.
36. मी तुम्हांस सांगता कीं मनुश्य जो प्रत्येक व्यर्थ शब्द बोलतील त्याचा हिशोब त्यांस न्यायाच्या दिवशीं द्यावा लागेल.
37. कारण तूं आपल्या बोलण्यावरुन निर्दोश ठरशील, आणि आपल्या बोलण्यावरुन सदोश ठरशील.
38. तेव्हां शास्त्री व परुशी यांतून कोणी म्हटल कीं गुरुजी, आपल्या हातून झालेल चिन्ह पाहाव अशी आमची इच्छा आहे.
39. त्यान त्यांस उत्तर दिल, दुश्ट व व्यभिचारी अशी पिढी चिन्ह मागते, परंतु योना संदेश्टा या चिन्हावांचून तिला दुसर चिन्ह मिळणार नाहीं.
40. कारण जसा ‘योना तीन दिवस व तीन रात्री मोेठ्या माशाच्या पोटांत होता,’ तसा मनुश्याचा पुत्र तीन दिवस व तीन रात्री पृथ्वीच्या पोटांत राहील.
41. निनवेचे लोक न्यायकाळीं या पिढीबरोबर उभे राहून इला दोशी ठरवितील, कारण त्यांनी योनाच्या उपदेशावरुन पश्चाताप केला; आणि पाहा, योनापेक्षां थोर असा कोणी येथ आहे.
42. दक्षिणेची राणी न्यायकाळीं या पिढीबरोबर उठून हिला दोशी ठरवील; कारण ती शलमोनाच ज्ञान ऐकावयास पृथ्वीच्या सीमेपासून आली; आणि पाहा, शलमोनापेक्षां थोर असा कोणी येथ आहे.
43. अशुद्ध आत्मा मनुश्यांतून निघाला म्हणजे तो विश्रांति मिळावी म्हणून निर्जल स्थलीं फिरतो, परंतु ती त्याला मिळत नाहीं.
44. मग तो म्हणतो, माझ्या ज्या घरांतून मी निघाला त्यांत परत जाईन; आणि गेल्यावर त रिकाम असलेलंे, झाडलेल व सुशोभित केलेल, अस त्यांस आढळत.
45. नंतर तो जाऊन आपणापेक्षां दुश्ट असे दुसरे सात आत्मे आपणाबरोबर घेतो, आणि ते आंत जाऊन तेथ राहतात; मग त्या मनुश्याची शेवटली दशा पहिलीपेक्षां वाईट होते; तसच या दुश्ट पिढीचहि होईल.
46. तो लोकसमुदायांबरोबर बोलत असतां पाहा, त्याची आई व त्याचे भाऊ त्याबरोबर बोलावयाच्या हेतून बाहेर उभे राहिले होते.
47. तेव्हां कोणीएकान त्याला सांगितल, पाहा, आपली आई व आपले भाऊ आपल्याबरोबर बोलावयाची संधि पाहत बाहेर उभे राहिले आहेत.
48. तेव्हां त्यान सांगणा-याला उत्तर दिल, माझी आई कोण, व माझे भाऊ कोण?
49. मग तो आपल्या शिश्यांकडे हात करुन बोलला, पाहा, माझी आई व माझे भाऊ!
50. कारण जो कोणी माझ्या स्वर्गातील पित्याच्या इच्छेप्रमाण करितो तोच माझा भाऊ, बहीण व आई.