1. मग सहा दिवसानंतर येशून पेत्र, याकोब व त्याचा भाऊ योहान यांस आपणाबरोबर एक उंच डागरावर एकांतीं नेल.
2. तेव्हां त्याच रुप त्यांच्या देखतां पालटल; त्याच मुख सूर्यासारिख तेजस्वी झाल आणि त्याचीं वस्त्र प्रकाशासारिखीं शुभ्र झालीं.
3. तेव्हां पाहा, मोशे व एलीया हे त्याच्याबरोबर संभाशण करितांना त्यांच्या दृश्टीस पडले.
4. मग पेत्र येशूला म्हणाला, प्रभुजी आपण येथ असाव ह बर आहे; आपली इच्छा असली तर मी येथ तीन मंडप करिता; आपल्यासाठीं एक मोशासाठीं एक व एलीयासाठीं एक.
5. तो बोलत आहे ता, पाहा, तेजस्वी मेघान त्यांजवर छाया केली; आणि पाहा, मेघांतून अशी वाणी झालीः हा माझा पुत्र, मला परमप्रिय आहे, याजवर मी संतुश्ट आह; याच तुम्ही ऐका.
6. ह ऐकून शिश्य पालथे पडले व फार भयभीत झाले.
7. तेव्हां येशून जवळ येऊन त्यांस स्पर्श करुन म्हटल, उठा, भिऊं नका.
8. तेव्हां त्यांनीं डोळे वर करुन पाहिल ता येशूशिवाय कोणी त्यांच्या दृश्टीस पडला नाहीं.
9. नंतर त डागरावरुन खालीं येतांना येशून त्यांस आज्ञा केली कीं मनुश्याचा पुत्र मेलेल्यांतून उठेल तापर्यंत हा साक्षात्कार झाल्याच कोणाला सांगूं नका.
10. त्यावर त्याच्या शिश्यांनीं त्याला विचारिल कीं, एलीया प्रथम आला पाहिजे अस शास्त्री कां म्हणतात?
11. येशून उत्तर दिल, ‘एलिया’ येऊन तो सर्व कांहीं ‘यथास्थित’ करील ह खर;
12. परंतु मी तुम्हांस सांगता कीं एलीया आलाच आहे, आणि त्यांनीं त्याला न ओळखतां मनास वाटल तस त्याला केल; त्याप्रमाण मनुश्याचा पुत्रहि त्यांच सोसणार आहे.
13. तेव्हां बाप्तिस्मा करणारा योहान याजविशयीं हा आपणांस सांगता, अस शिश्य समजले.
14. नंतर ते लोकांजवळ आल्यावर एक मनुश्य त्याजकडे येऊन त्याजपुढ गुडधे टेकून म्हणाला,
15. प्रभुजी, माझ्या पुत्रावर दया करा, कारण तो फेपरेकरी असून फार दुःख भोगीत आहे; तो वारंवार विस्तवांत व वारंवार पाण्यांत पडतो.
16. मीं त्याला आपल्या शिश्यांकडे आणिल, परंतु त्यांच्यान त्याला बर करवेना.
17. तेव्हां येशून उत्तर दिल, अहाहा, विश्वासहीन व कुटिल पिढी, मी कोठवर तुम्हांबरोबर असूं? कोठवर तुमच सोसूं? त्याला येथ माझ्याजवळ आणा.
18. नंतर येशून त्याला दटाविल, तेव्हां त्याच्यातून भूत निघून गेल आणि त्याच घटकेस मुलगा बरा झाला.
19. नंतर शिश्य एकांतीं येशूजवळ येऊन म्हणाले, आमच्यान त्याला कां काढवल नाहीं?
20. त्यान त्यांस म्हटल, तुमच्या अल्पविश्वासामुळ; कारण मी तुम्हांस खचीत सांगता कीं जर तुम्हांमध्य मोहरीच्या दाण्याएवढा विश्वास असेल तर या डागराला येथून तिकडे सर, अस तुम्हीं म्हटल्यास तो सरेल; तुम्हाला कांहीं असाध्य होणार नाहीं.
21. तरी पण प्रार्थना व उपास यांवांचून असल्या जातींच भूत निघत नाहीं.
22. ते गालीलांत एकत्र झाल असतां येशू त्यांस म्हणाला, मनुश्याचा पुत्र लोकांच्या हातीं धरुन दिला जाणार आहे;
23. ते त्याला जिव मारितील, आणि तिस-या दिवशीं तो उठेल. तेव्हां ते फार खिन्न झाले.
24. नंतर ते कफर्णहूमांत आल्यावर पट्टीचा रुपया घेणारे पेत्राकडे येऊन म्हणाले, तुमचा गुरु पट्टीचा रुपया देत नाहीं काय?
25. त्यान म्हटल, हो, देतो. मग तो घरांत आल्यावर तो बोलण्याच्या अगोदर येशू म्हणाला, शिमोना, तुला कसंे वाटत? पृथ्वीवरील राजे कोणापासून जकात किंवा पट्टी घेतात? आपल्या पुत्रांपासून अथवा परक्यांपासून?
26. परक्यांपासून, अस त्यान म्हटल्यावर येशून त्याला म्हटल, तर पुत्र मोकळे आहेत.
27. तथापि आपण त्यांस अडखळवूं नये, म्हणून तूं जाऊन समुद्रांत गळ टाक; आणि पहिल्यान वर येईल तो मासा धरुन त्याच ताड उघड; म्हणजे तुला दोन रुपयांच नाण सांपडेल, त घेऊन माझ्याबद्दल व तुझ्याबद्दल त्यांस दे.