1. प्रातःकाळ झाल्यावर सर्व मुख्य याजक व लोकांचे वडील यांनीं येशूला जिव मारण्यासाठीं त्याजविरुद्ध मसलत केली;
2. आणि त्यांनीं त्याला बांधून नेऊन पिलात सुभेदाराच्या स्वाधीन केल.
3. तेव्हां तो शिक्षापात्र ठरलां अस पाहून, त्याला धरुन देणारा यहूदा यान पस्तावून, ते तीस रुपये मुख्य याजक व वडील यांजकडे परत आणून म्हटल,
4. मीं निर्दोश जीवाला धरुन देऊन पाप केल आहे. ते म्हणाले, त्याच आम्हांस काय? तुझ तूंच पाहा.
5. मग तो ते रुपये मंदिरांत टाकून निघाला, व त्यान जाऊन गळफास घेतला.
6. मुख्य याजकांनीं ते रुपये घेऊन म्हटल, ह दानकोशांत टाकण्यास योग्य नाहींत, कारण ह रक्ताच मोल आहे.
7. मग त्यांनी आपसांत विचार करुन त्या रुपयांचे, परदेशीयांना पुरण्यासाठीं कुंभाराच शेत विकत घेतल.
8. ह्यामुळ त्या शेताला रक्ताच शेत अस आजपर्यंत म्हणतात.
9. तेव्हां जे वचन यिर्मया संदेश्ट्याच्या द्वार सांगितल होत त पूर्ण झाल; त अस कीं, ‘आणि ज्याच मोल इस्त्राएलाच्या वंशजांपैकीं कांहींनीं ठरविल, त त्याच मोल, म्हणजे ते तीस रुपये, त्यांनीं घेतले,
10. आणि प्रभून मला आज्ञा केल्याप्रमाण कुंभाराच शेत घेण्यासाठीं त्यांनी दिले.’
11. मग येशू सुभेदाराच्या पुढ उभा राहिला असतां सुभेदारान त्याला विचारिल, तूं यहूद्यांचा राजा आहेस काय? येशून त्याला म्हटल, तूं म्हणतोस तसच.
12. मुख्य याजक व वडील हे त्याजवर दोशारोप करीत असतां त्यान कांहींच उत्तर दिल नाहीं,
13. तेव्हां पिलात त्याला म्हणाला, हे लोक तुझ्याविरुद्ध किती गोश्टींबद्दल साक्ष देतात, ह तूं ऐकत नाहींस काय?
14. परंतु त्यान त्याला कांहीं उत्तर दिल नाहीं, एका शब्दानहि नाहीं; यावरुन सुभेदाराला फार आश्चर्य वाटल.
15. त्या सणांत लोक जो सांगतील तो बंदिवांन सोडून देण्याची सुभेदाराची रीत होती;
16. आणि त्या वेळेस तेथ बरब्बा नाम एक प्रसिद्ध बंदिवान होता.
17. यास्तव ते जमल्यावर पिलातान त्यांस म्हटल, मीं तुम्हांकरितां कोणाला सोडाव म्हणून तुमची इच्छा आहे? बरब्बा याला, किंवा खिस्त म्हटलेला येशू याला?
18. कारण त्यांनीं येशूला हेव्यान धरुन दिले हे त्याला ठाऊक होत.
19. तो न्यायासनावर बसला असतां त्याच्या स्त्रीन त्यास असा निरोप पाठविला कीं त्या धार्मिक मनुश्याच्या कामांत तुम्ही पडूं नका, कारण आज स्वप्नांत त्याच्यामुळ मी फार दुःख भोगिल आहे.
20. इकडे मुख्य याजक व वडील यांनीं, बरब्बाला मागून घ्याव व येशूचा नाश करावा, म्हणून लोकसमुदायांच मन वळवून घेतल.
21. सुभेदारान त्यांस उत्तर दिल कीं तुम्हांकरितां या दोघांतून कोणाला सोडाव म्हणून तुमची इच्छा आहे? ते म्हणाले, बरब्बाला.
22. पिलातान त्यांस म्हटल, तर खिस्त म्हटलेल्या येशूच मी काय कराव? सर्व म्हणाले, त्याला वधस्तंभावर खिळवाव.
23. तो म्हणाला, कां? त्यान काय वाईट केल आहे? तेव्हां ते फारच आरडाओरड करुन म्हणाले, त्याला वधस्तंभावर खिळवाव.
24. ह्यावरुन आपल कांहींच चालत नाहीं, उलट अधिकच गडबड होत आहे अस पाहून पिलातान पाणी घेऊन समुदायासमोर हात धुऊन म्हटल, मी या धार्मिक मनुश्याच्या रक्ताविशयी निर्दोश आह, तुमच तुम्हीच पाहा.
25. सर्व लोकांनीं उत्तर दिल कीं त्याच रक्त आम्हांवर व आमच्या मुलांबाळांवर असो.
26. तेव्हां त्यान त्यांजकरितां बरब्बाला सोडिल, व येशूला फटके मारुन वधस्तंभावर खिळण्याकरितां हवाली केल.
27. नंतर सुभेदाराच्या शिपायांनीं येशूला कचेरींत नेल आणि सगळ पलटण जमवून त्याजवर आणिल.
28. त्यांनंी त्याचीं वस्त्र काढून त्याच्या अंगांत किरमिजी झगा घातला;
29. कांट्यांचा मुकूट गुंफून त्याच्या मस्तकावर ठेविला, त्याच्या उजव्या हातांत वेत दिला आणि त्याच्यापुढ गुडघे टेकून, हे यहूद्यांच्या राजा, तुझा जयजयकार होवो! अस म्हणून त्यांनी थट्टा मांडिली.
30. ते त्याजवर थंुकले व तो वेत घेऊन त्याच्या मस्तकावर मारुं लागले.
31. मग त्याची थट्टा केल्यावर त्यांनीं त्याच्या अंगातून तो झगा काढून त्याची वस्त्र त्याच्या अंगात घातलीं, आणि त्याला वधस्तंभावर खिळण्याकरितां नेल.
32. ते बाहेर जात असतां शिमोन नामक कोणीएक कुरेनेकर मनुश्य त्यांस आढळला; त्याला त्यांनीं त्याचा वधस्तंभ वाहण्याकरितां वेठीस धरिल.
33. मग गुलगुथा नांवाची जागा, म्हणजे कंवटीची जागा, येथ येऊन पांेचल्यावर
34. त्यांनीं त्याला ‘पित्तमिश्रित द्राक्षारस प्यावयास दिला,’ परंतु तो चाखून पाहिल्यावर तो पिईना.
35. त्याला वधस्तंभावर खिळिल्यावर ‘त्यांनीं चिठ्या टाकून त्याची वस्त्र वांटून घेतलीं.’
36. नंतर त्यांनीं तेथ बसून त्याची राखण केली.
37. त्यांनीं त्याच्या दोशारोपाचा लेख त्याच्या डोक्याच्या वर लाविला; तो असा कीं, हा यहूद्यांचा राजा येशू आहे.
38. नंतर त्यांनीं त्याजबरोबर दोन लुटारु, एक उजवीकडे व एक डावीकडे, असे वधस्तंभावर खिळिले;
39. अािण जवळून जाणा-यांनीं ‘डोकीं हालवीत’ त्याची अशी निंदा केली कीं
40. अरे मंदिर मोडून तीन दिवसांत बांधणा-या, तूं आपला बचाव कर; तूं देवाचा पुत्र असलास तर वधस्तंभावरुन खालीं ये.
41. तसच मुख्य याजकहि, शास्त्री व वडील यांसहित थट्टा करीत म्हणाले कीं
42. त्यान दुस-याच तारण केल; त्याला आपला स्वतःचा बचाव करवत नाहीं; तो इस्त्राएलांचा राजा आहे; त्यान आतां वधस्तंभावरुन खालीं याव, म्हणजे आम्ही त्याजवर विश्वास ठेवूं;
43. ‘तो देवावर भरवसा ठेवितो; त्याला तो प्रिय असला तर त्यान त्याला आतां सोडवाव;’ कारण मी देवाचा पुत्र आह अस तो म्हणाला.
44. जे लुटारु त्याच्याबरोबर वधस्तंभावर खिळिले होते त्यांनीहि त्याची तशीच निंदा केली.
45. मग दोन प्रहारापासून तिस-या प्रहरापर्यंत सर्व देशावर अंधार पडला;
46. आणि सुमार तिस-या प्रहरीं येशू मोठ्यान आरोळी मारुन बोलला, ‘एलोई, एलोई, लमा सबक्तनी,’ म्हणजे, ‘माझ्या देवा, माझ्या देवा, तूं माझा कां त्याग केलास?’
47. जे तेथ उभे होते त्यांच्यातील कित्येकांनीं ह ऐकून म्हटल कीं तो एलीयाला बोलावितो.
48. त्यांच्यांतून एकान लागलच धावत जाऊन स्पंज घेतला, आणि तो ‘आंबेन भरुन वेतावर ठेवून’ त्याला ‘प्यावयास दिला.’
49. वरकड म्हणाले, असूं दे; एलीया त्याचा बचाव करावयास येतो कीं नाहीं ह आपण पाहूं.
50. मग येशून पुनः मोठ्यान ओरडून प्राण सोडिला.
51. तेव्हां, पाहा, पवित्रस्थानांतील पडदा वरपासून खालपर्यंत फाटून दुभागला, भूमि कांपली, खडक फुटले,
52. थडी उघडलीं, आणि निजलेल्या पवित्र जनांतील बहुत जणांची शरीर उठलीं;
53. ते त्याच्या पुनरुत्थानानंतर थड्यांतून निघून पवित्र नगरांत गेले आणि बहुतांस दिसले.
54. जमादार व त्याच्याबरोबर येशूची राखण करणारे हे, भूमिकंप व घडलेल्या गोश्टी पाहून, अत्यंत भयभीत झाले, व खरोखर हा देवाचा पुत्र होता, असे म्हणाले.
55. तेथ बहुत स्त्रिया, दुरुन ह पाहत होत्या; त्या गालीलाहून येशूची सेवा करीत त्याच्यामाग आल्या होत्या.
56. त्यांजमध्य मग्दालीया मरीया, याकोब व योसे यांची आई मरीया, व जब्दीच्या पुत्रांची आई ह्या होत्या.
57. मग संध्याकाळ झाल्यावर अरिमथाईतील योसेफ नांवाचा एक धनवान् मनुश्य आला, हाहि येशूचा शिश्य होता;
58. त्यान पिलाताजवळ जाऊन येशूच शरीर मागितल; तेव्हां पिलातान त द्यावयास आज्ञा केली.
59. योसेफान त शरीर घेऊन तागाच्या स्वच्छ वस्त्रान वेश्टिल;
60. त त्यान खडकांत खोदलेल्या आपल्या नव्या कबरत ठेविल; एक मोठी धाड लोटून ती कबरेच्या दाराला लाविली आणि तो निघून गेला.
61. तेथ कबरेसमोर मग्दालिया मरीया व दुसरी मरीया ह्या होत्या.
62. दुस-या दिवशीं म्हणजे तयारीनंतरच्या दिवशीं मुख्य याजक व परुशी पिलाताकडे जमून म्हणाले,
63. महाराज, तो ठक जीवंत असतां तीन दिवसानंतर मी उठेन, अस म्हणाला होता, याची आम्हांस आठवण आहे;
64. म्हणून तिस-या दिवसापर्यंत कबरेचा बंदोबस्त करावयास सांगाव, नाहींतर कदाचित् त्याचे शिश्य रात्रीं येऊन त्याला चोरुन नेतील, व तो मेलेल्यांतून उठला आहे, अस लोकांस संागतील; मग शेवटली फसगत पहिल्यापेक्षां वाईट होईल.
65. पिलात त्यांस म्हणाला, तुमच्याजवळ पहारा आहे; जा तुमच्यान होईल तसा बंदोबस्त करा.
66. मग पहारा बरोबर घेऊन ते गेले आणि त्यांनीं धाडीवर शिक्का मारुन कबरेचा बंदोबस्त केला.