1. जो विश्वासान दुर्बल त्याचा स्वीकार करा, तरी विकल्पांच्या निर्णयांकरितां नका.
2. कोणाएकाचा विश्वास असा आहे कींं त्याला कोणतहि खाण निशिद्ध नाहीं, परंतु जो दुर्बळ तो शाकभाजीच खातो.
3. जो खतो त्यान न खाणा-याला तुच्छ मानूं नये, जो खात नाहीं त्यान खाण-याला दोशी ठरवूं नये; कारण देवान त्याचा स्वीकार केला आहे.
4. दुस-याच्या चाकराला दोशी ठरविणार तूं कोण आहेस? त्याच स्थिर राहण किंवा पतन होण ह त्याच्या धन्याच पाहण आहे, त्याला स्थिर करण्यांत येईल; कारण प्रभु त्याला स्थिर करण्यास समर्थ आहे.
5. कोणी मनुश्य एकादा दिवस दुस-या दिवसापेक्षां अधिक मानितो; कोणी सर्व दिवस सारखे मानितो. तर प्रत्येकान आपल्या मनाची पूर्ण खातरी करुन घ्यावी.
6. जो दिवस पाळितो तो प्रभुकरितां खातो; कारण तो देवाच उपकारस्मरण करितो; जो खात नाहीं तो प्रभूकरितां खात नाहीं आणि तोहि देवाच उपकारस्मरण करितो.
7. कारण आपल्यांतील कोणी स्वतःकरतां जगत नाही, आणि कोणी स्वतःकरितां मरत नाहीं.
8. आपण जगता ते प्रभूकरितां जगता; आणि आपण मरता ते प्रभूकरितां मरता; म्हणून आपण जगला किंवा मेला, तरी प्रभूचे आहा;
9. खिस्त यासाठी मृत्यु पावला व पुनः जीवंत झाला कीं त्यान मेलेल्यांचा व जीवतांचाहि प्रभु असाव.
10. तर तूं आपल्या भावाला दोशी कां ठरवितोस? किंवा तूं आपल्या भावाला तुच्छ कां मानितोस? आपण सर्व देवाच्या न्यायासनासमोर उभे राहावयाचे आहा.
11. कारण प्रभु म्हणतो, जर मी जीवंत आह तर मजपुढ प्रत्येक जण गुडघा टेकील, व प्रत्येक जिव्हा देवाच स्त्वन करील, असा शास्त्रलेख आहे.
12. तर मग आपणांतील प्रत्येक जण स्वतःचा हिशेब देवाला देईल.
13. ह्याकरितां आपण यापुढ एकमेकांला दोशी ठरवूं नये; तर अस ठरवून टाकाव कीं कोणी आपल्या भावापुढ कांही ठेचाड किंवा अडखळण ठेवूं नये.
14. मला ठाऊक आहे, आणि प्रभु येशूमध्य माझी खातरी आहे, कीं कोणताहि पदार्थ मूळचा निशिद्ध नाहीं; तथापि अमुक पदार्थ निशिद्ध आहे, अस समजणा-याला तो निशिद्धच आहे.
15. तुझ्या भावाला अन्नामुळ दुःख झाल तर तूं प्रीतींन वागतनासा झाला आहेस. ज्यासाठीं खिस्त मरण पावला त्याचा नाश आपल्या अन्नान करुं नको.
16. ज तुम्हांमध्य उत्तम आहे त्याची निंदा होऊं नये.
17. खाणे व पिण यांत देवाच राज्य नाहीं, तर नीतिमत्त्व, शांति व पवित्र आत्म्याच्या द्वारा मिळणारा आनंद ह्यांत आहे.
18. अशा प्रकार जो खिस्ताची सेवा करितो तो देवाला प्रिय व मनुश्यांस पसंत आहे.
19. तर मग जेणकरुन शांति व परस्परांची अभिवृद्धि होईल अशा गोश्टींच्या माग आपण लागाव.
20. अन्नामुळ देवाच्या कामाचा मोड करुं नका. सर्व पदार्थ शुद्धच आहेत; परंतु जो खाण्यामुळ अडखळतो त्याला त पाप आहे.
21. मांस न खाण, द्राक्षारस न पिण, आणि जेणकरुन तुझा भाऊ ठेचाळतो (किंवा अडखळतो अगर अशक्त होतो) त न करण ह चांगल.
22. तुझ्या ठायीं जो विश्वास आहे तो तूं देवासमक्ष आपणाजवळ ठेव. आपणाला ज कांही पसंत आहे त्याविशयीं ज्याला स्वतःचा न्यायनिवाडा करावा लागत नाहीं तो धन्य;
23. पण संशय धरुन जो खातो तो दोशी ठरतो, कारण त्याच खाण विश्वासान होत नाहीं; आणि ज कांहीं विश्वासान नाहीं त पाप आहे.