Oseas, Chapter 14

1. Oh Israel, bumalik ka kang Jehova, nga imong Dios; kay ikaw nahulog tungod sa imong kasal-anan.    2. Dad-a ninyo ang mga pulong, ug bumalik ngadto kang Jehova; umingon kamo kaniya: Kuhaa ang tanang kasal-anan, ug dawata kami sa pagkamaloloy-on: busa himoon namo ang ingon sa paghalad sa mga vaca ang halad sa among mga ngabil.    3. Ang Asiria dili makaluwas kanamo, kami dili mangabayo sa mga kabayo: ni moingon kami pag-usab sa buhat sa among mga kamot: Kamo mao ang among mga dios: kay diha kanimo ang kalooy hipalgan sa mga ilo.    4. Ayohon ko ang ilang mga pagkasuki, sila higugmaon ko sa walay bayad; kay ang akong kasuko mibulag kaniya.    5. Ako mahimo nga daw yamog alang sa Israel; siya mobulak ingon sa lirio, ug mopatidlom sa iyang mga gamut ingon sa Libano.    6. Ang iyang mga sanga mosanggaka, ang iyang kaanyag maingon sa kahoy nga olivo, ug ang iyang kaamyon maingon sa Libano.    7. Kadtong managpuyo ilalum sa iyang landong mangakabig sa Ginoo } ; sila mabuhi nga daw trigo, ug mobulak ingon sa balagon sa parras; ang kaamyon niana maingon sa vino sa Libano.    8. Ang Ephraim moingon unya : Unsa pay labut ko sa mga dios-dios? Ako mitubag, ug magatagad na kaniya: Ako sama sa lunhaw nga kahoyng haya; gikan kanako ang imong bunga makaplagan, Oh Israel .    9. Kinsa ang manggialamon, aron siya makasabut niining mga butanga? kinsa ang buotan, aron siya makatukib kanila? kay ang mga dalan ni Jehova matarung man, ug ang mga tawong matarung magalakaw diha kanila; apan ang mga malapason manghisukamod diha niana.