Korintanoj 1, Chapter 13

1. Se mi parolus la lingvojn de homoj kaj angxeloj, sed ne havus amon, mi farigxus sonanta kupro aux tintanta cimbalo.    2. Kaj se mi posedus la profetpovon, kaj komprenus cxiujn misterojn kaj cxian scion; kaj se mi havus cxian fidon, tiel ke mi povus formovi montojn, sed ne havus amon, mi estus nenio.    3. Kaj se mi disdonus mian tutan havon por nutri la malsatulojn, kaj se mi lasus mian korpon por forbrulo, sed ne havus amon, per tio mi neniom profitus.    4. Amo longe suferas, kaj bonfaras; amo ne envias; amo ne fanfaronas, ne sxveligas sin,    5. ne kondutas nedece, ne celas por si mem, ne kolerigxas, ne pripensas malbonon,    6. ne gxojas pri maljusteco, sed kungxojas kun vereco;    7. cxion toleras, cxion kredas, cxion esperas, cxion eltenas.    8. Amo neniam pereas; sed, cxu estas profetadoj, ili neniigxos; cxu lingvoj, ili cxesigxos; cxu estas scio, gxi neniigxos.    9. CXar ni scias lauxparte, kaj ni profetadas lauxparte;    10. sed kiam venos perfektajxo, tiam neniigxos tio, kio estas lauxparta.    11. Kiam mi estis infano, kiel infano mi parolis, kiel infano mi sentis, kiel infano mi pensis; nun farigxinte plenagxulo, mi jam forigis la infanajxojn.    12. CXar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.    13. Restas do nun fido, espero, amo, tiuj tri; kaj la plej granda el ili estas amo.