1. ‘Μικταμ του Δαβιδ.’ Φυλαξον με, Θεε, διοτι επι σε ηλπισα.
2. Συ ψυχη μου, ειπας προς τον Κυριον, συ εισαι ο Κυριος μου· η αγαθοτης μου δεν εκτεινεται εις σε·
3. Αλλ' εις τους αγιους τους οντας εν τη γη και εις τους εξαιρετους, εις τους οποιους ειναι ολη μου η ευχαριστησις.
4. Οι πονοι των τρεχοντων κατοπιν αλλων θεων θελουσι πολλαπλασιασθη· εγω δεν θελω προσφερει τας εξ αιματος σπονδας αυτων, ουδε θελω λαβει εις τα χειλη μου τα ονοματα αυτων.
5. Ο Κυριος ειναι η μερις της κληρονομιας μου και του ποτηριου μου· συ διαφυλαττεις τον κληρον μου.
6. Αι μεριδες μου επεσον εις τοπους τερπνους· ελαβον ωραιοτατην κληρονομιαν.
7. Θελω ευλογει τον Κυριον τον νουθετησαντα με· ετι και εν καιρω νυκτος με διδασκουσιν οι νεφροι μου.
8. Ενωπιον μου ειχον τον Κυριον διαπαντος· διοτι ειναι εκ δεξιων μου, δια να μη σαλευθω.
9. Δια τουτο ευφρανθη η καρδια μου και ηγαλλιασεν η γλωσσα μου· ετι δε και η σαρξ μου θελει αναπαυθη επ' ελπιδι.
10. Διοτι δεν θελεις εγκαταλειψει την ψυχην μου εν τω αδη, ουδε θελεις αφησει τον Οσιον σου να ιδη διαφθοραν.
11. Εφανερωσας εις εμε την οδον της ζωης· χορτασμος ευφροσυνης ειναι το προσωπον σου· τερπνοτητες ειναι διαπαντος εν τη δεξια σου.
| 
