1. υπολαβων δε ελιους λεγει
2. τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου
3. η ερεις τι ποιησω αμαρτων
4. εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου
5. αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου
6. ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι
7. επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται
8. ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου
9. απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων
10. και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας
11. ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου
12. εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων
13. ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν
14. των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν
15. και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα
16. και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει
| 
