1. ασω δη τω ηγαπημενω ασμα του αγαπητου τω αμπελωνι μου αμπελων εγενετο τω ηγαπημενω εν κερατι εν τοπω πιονι
2. και φραγμον περιεθηκα και εφυτευσα αμπελον εν σωρηκ και ωκοδομησα πυργον εν μεσω αυτης και προληνιον ωρυξα εν αυτω και εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
3. και νυν ανθρωπος του ιουδα και οι ενοικουντες εν ιερουσαλημ κρινατε εν εμοι και ανα μεσον του αμπελωνος μου
4. τι ποιησω τω αμπελωνι μου ετι και ουκ εποιησα αυτω διοτι εμεινα ινα ποιηση σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
5. νυν δε αναγγελω υμιν τι ποιησω τω αμπελωνι μου αφελω τον φραγμον αυτου και εσται εις διαρπαγην και καθελω τον τοιχον αυτου και εσται εις καταπατημα
6. και ανησω τον αμπελωνα μου και ου μη τμηθη ουδε μη σκαφη και αναβησεται εις αυτον ωσει εις χερσον ακανθαι και ταις νεφελαις εντελουμαι του μη βρεξαι εις αυτον υετον
7. ο γαρ αμπελων κυριου σαβαωθ οικος ισραηλ εστιν και ανθρωπος του ιουδα νεοφυτον ηγαπημενον και εμεινα του ποιησαι κρισιν εποιησεν δε ανομιαν και ου δικαιοσυνην αλλα κραυγην
8. ουαι οι συναπτοντες οικιαν προς οικιαν και αγρον προς αγρον εγγιζοντες ινα του πλησιον αφελωνται μη οικησετε μονοι επι της γης
9. ηκουσθη γαρ ταυτα παντα εις τα ωτα κυριου σαβαωθ
| 
