1. ζυγοι δολιοι βδελυγμα ενωπιον κυριου σταθμιον δε δικαιον δεκτον αυτω
2. ου εαν εισελθη υβρις εκει και ατιμια στομα δε ταπεινων μελετα σοφιαν
3. αποθανων δικαιος ελιπεν μεταμελον προχειρος δε γινεται και επιχαρτος ασεβων απωλεια
5. δικαιοσυνη αμωμους ορθοτομει οδους ασεβεια δε περιπιπτει αδικια
6. δικαιοσυνη ανδρων ορθων ρυεται αυτους τη δε απωλεια αυτων αλισκονται παρανομοι
7. τελευτησαντος ανδρος δικαιου ουκ ολλυται ελπις το δε καυχημα των ασεβων ολλυται
8. δικαιος εκ θηρας εκδυνει αντ' αυτου δε παραδιδοται ο ασεβης
9. εν στοματι ασεβων παγις πολιταις αισθησις δε δικαιων ευοδος
10. εν αγαθοις δικαιων κατωρθωσεν πολις
11. στομασιν δε ασεβων κατεσκαφη
12. μυκτηριζει πολιτας ενδεης φρενων ανηρ δε φρονιμος ησυχιαν αγει
13. ανηρ διγλωσσος αποκαλυπτει βουλας εν συνεδριω πιστος δε πνοη κρυπτει πραγματα
14. οις μη υπαρχει κυβερνησις πιπτουσιν ωσπερ φυλλα σωτηρια δε υπαρχει εν πολλη βουλη
15. πονηρος κακοποιει οταν συμμειξη δικαιω μισει δε ηχον ασφαλειας
16. γυνη ευχαριστος εγειρει ανδρι δοξαν θρονος δε ατιμιας γυνη μισουσα δικαια πλουτου οκνηροι ενδεεις γινονται οι δε ανδρειοι ερειδονται πλουτω
17. τη ψυχη αυτου αγαθον ποιει ανηρ ελεημων εξολλυει δε αυτου σωμα ο ανελεημων
18. ασεβης ποιει εργα αδικα σπερμα δε δικαιων μισθος αληθειας
19. υιος δικαιος γενναται εις ζωην διωγμος δε ασεβους εις θανατον
20. βδελυγμα κυριω διεστραμμεναι οδοι προσδεκτοι δε αυτω παντες αμωμοι εν ταις οδοις αυτων
21. χειρι χειρας εμβαλων αδικως ουκ ατιμωρητος εσται ο δε σπειρων δικαιοσυνην λημψεται μισθον πιστον
22. ωσπερ ενωτιον εν ρινι υος ουτως γυναικι κακοφρονι καλλος
23. επιθυμια δικαιων πασα αγαθη ελπις δε ασεβων απολειται
24. εισιν οι τα ιδια σπειροντες πλειονα ποιουσιν εισιν και οι συναγοντες ελαττονουνται
25. ψυχη ευλογουμενη πασα απλη ανηρ δε θυμωδης ουκ ευσχημων
26. ο συνεχων σιτον υπολιποιτο αυτον τοις εθνεσιν ευλογια δε εις κεφαλην του μεταδιδοντος
27. τεκταινομενος αγαθα ζητει χαριν αγαθην εκζητουντα δε κακα καταλημψεται αυτον
28. ο πεποιθως επι πλουτω ουτος πεσειται ο δε αντιλαμβανομενος δικαιων ουτος ανατελει
29. ο μη συμπεριφερομενος τω εαυτου οικω κληρονομησει ανεμον δουλευσει δε αφρων φρονιμω
30. εκ καρπου δικαιοσυνης φυεται δενδρον ζωης αφαιρουνται δε αωροι ψυχαι παρανομων
31. ει ο μεν δικαιος μολις σωζεται ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται
| 
