1. Þá svaraði Elífas frá Teman og sagði:
2. Vinnur maðurinn Guði gagn? Nei, sjálfum sér vinnur vitur maður gagn.
3. Er það ábati fyrir hinn Almáttka, að þú ert réttlátur, eða ávinningur, að þú lifir grandvöru lífi?
4. Er það vegna guðsótta þíns, að hann refsar þér, að hann dregur þig fyrir dóm?
5. Er ekki vonska þín mikil og misgjörðir þínar óþrjótandi?
6. Því að þú tókst veð af bræðrum þínum að ástæðulausu og færðir fáklædda menn úr flíkum þeirra.
7. Þú gafst ekki hinum örmagna vatn að drekka, og hinum hungraða synjaðir þú brauðs.
8. En hinn voldugi átti landið, og virðingarmaðurinn bjó í því.
9. Ekkjur lést þú fara burt tómhentar, og armleggir munaðarleysingjanna voru brotnir sundur.
10. Fyrir því eru snörur allt í kringum þig, og fyrir því skelfir ótti þig skyndilega!
11. Eða sér þú ekki myrkrið og vatnaflauminn, sem hylur þig?
12. Er ekki Guð himinhár? og lít þú á hvirfil stjarnanna, hve hátt þær gnæfa!
13. Og þú segir: 'Hvað veit Guð? Getur hann dæmt gegnum skýsortann?
14. Skýin skyggja á hann, svo að hann sér ekki, og hann gengur á himinhvelfingunni.'
15. Ætlar þú að halda fortíðar leið, þá er ranglátir menn hafa farið?
16. Þeir er kippt var burt fyrir tímann og grundvöllur þeirra skolaðist burt sem straumur,
17. þeir er sögðu við Guð: 'Vík frá oss! og hvað gæti hinn Almáttki gjört fyrir oss?'
18. og það þó hann fyllti hús þeirra blessun. _ Hugarfar óguðlegra sé fjarri mér!
19. Hinir réttlátu sjá það og gleðjast, og hinn saklausi gjörir gys að þeim:
20. 'Vissulega er andstæðingur vor að engu orðinn, og eldurinn hefir eytt leifum þeirra.'
21. Vingast þú við Guð, þá muntu vera í friði, við það mun blessun yfir þig koma.
22. Tak á móti kenning af munni hans, og fest þér orð hans í hjarta.
23. Ef þú snýr þér til hins Almáttka, auðmýkir þig, ef þú rekur ranglætið langt burt frá tjaldi þínu _
24. já, varpaðu gullinu í duftið og skíragullinu ofan í lækjamölina! _
25. þá skal hinn Almáttki vera gull þitt, vera þér hið skærasta silfur.
26. Já, þá munt þú hafa yndi af hinum Almáttka og lyfta augliti þínu til Guðs.
27. Biðjir þú til hans, bænheyrir hann þig, og heit þín munt þú greiða.
28. Og áformir þú eitthvað, mun þér heppnast það, og birta skína yfir vegu þína.
29. Þegar þeir liggja niður á við, þá kallar þú 'Upp á við!' og hinum auðmjúka hjálpar hann.
30. Hann bjargar jafnvel þeim, sem ekki er saklaus, já, hann bjargast fyrir hreinleik handa þinna.
| 
