1. Son minn, hafir þú gengið í ábyrgð fyrir náunga þinn, hafir þú gengið til handsala fyrir annan mann,
2. hafir þú ánetjað þig með orðum munns þíns, látið veiðast með orðum munns þíns,
3. þá gjör þetta, son minn, til að losa þig _ því að þú ert kominn á vald náunga þíns _ far þú, varpa þér niður og legg að náunga þínum.
4. Lát þér eigi koma dúr á auga, né blund á brá.
5. Losa þig eins og skógargeit úr höndum hans, eins og fugl úr höndum fuglarans.
6. Far þú til maursins, letingi! skoða háttu hans og verð hygginn.
7. Þótt hann hafi engan höfðingja, engan yfirboðara eða valdsherra,
8. þá aflar hann sér samt vista á sumrin og dregur saman fæðu sína um uppskerutímann.
9. Hversu lengi ætlar þú, letingi, að hvílast? hvenær ætlar þú að rísa af svefni?
10. Sofa ögn enn, blunda ögn enn, leggja saman hendurnar ögn enn til að hvílast!
11. Þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.
12. Varmenni, illmenni er sá, sem gengur um með fláttskap í munni,
13. sem deplar augunum, gefur merki með fótunum, bendir með fingrunum,
14. elur fláræði í hjarta sínu, upphugsar ávallt illt, kveikir illdeilur.
15. Fyrir því mun ógæfa skyndilega yfir hann koma, snögglega mun hann sundurmolast og engin lækning fást.
16. Sex hluti hatar Drottinn og sjö eru sálu hans andstyggð:
17. drembileg augu, lygin tunga og hendur sem úthella saklausu blóði,
18. hjarta sem bruggar glæpsamleg ráð, fætur sem fráir eru til illverka,
19. ljúgvottur sem lygar mælir, og sá er kveikir illdeilur meðal bræðra.
20. Varðveit þú, son minn, boðorð föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar.
21. Fest þau á hjarta þitt stöðuglega, bind þau um háls þinn.
22. Þegar þú ert á gangi, þá leiði þau þig, þegar þú hvílist, vaki þau yfir þér, og þegar þú vaknar, þá ræði þau við þig.
23. Því að boðorð er lampi og viðvörun ljós og agandi áminningar leið til lífsins,
24. með því að þær varðveita þig fyrir vondri konu, fyrir hálli tungu hinnar lauslátu.
25. Girnst eigi fríðleik hennar í hjarta þínu og lát hana eigi töfra þig með augnahárum sínum.
26. Því að skækja fæst fyrir einn brauðhleif, og hórkona sækist eftir dýru lífi.
27. Getur nokkur borið svo eld í barmi sínum, að föt hans sviðni ekki?
28. Eða getur nokkur gengið á glóðum án þess að brenna sig á fótunum?
29. Svo fer þeim, sem hefir mök við konu náunga síns, enginn sá kemst klakklaust af, sem hana snertir.
30. Fyrirlíta menn eigi þjófinn, þó að hann steli til þess að seðja hungur sitt?
31. Og náist hann, verður hann að borga sjöfalt, verður að láta allar eigur húss síns.
32. En sá sem drýgir hór með giftri konu, er vitstola, sá einn gjörir slíkt, er tortíma vill sjálfum sér.
33. Högg og smán mun hann hljóta, og skömm hans mun aldrei afmáð verða.
34. Því að afbrýði er karlmanns-reiði, og hann hlífir ekki á hefndarinnar degi.
35. Hann lítur ekki við neinum bótum og friðast eigi, þótt þú ryðjir í hann gjöfum.
| 
