1. Til söngstjórans. Davíðssálmur. Þú Guð lofsöngs míns, ver eigi hljóður,
2. því að óguðlegan og svikulan munn opna þeir í gegn mér, tala við mig með ljúgandi tungu.
3. Með hatursorðum umkringja þeir mig og áreita mig að ástæðulausu.
4. Þeir launa mér elsku mína með ofsókn, en ég gjöri ekki annað en biðja.
5. Þeir launa mér gott með illu og elsku mína með hatri.
6. Set óguðlegan yfir mótstöðumann minn, og ákærandinn standi honum til hægri handar.
7. Hann gangi sekur frá dómi og bæn hans verði til syndar.
8. Dagar hans verði fáir, og annar hljóti embætti hans.
9. Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja.
10. Börn hans fari á flæking og vergang, þau verði rekin burt úr rústum sínum.
11. Okrarinn leggi snöru fyrir allar eigur hans, og útlendir fjandmenn ræni afla hans.
12. Enginn sýni honum líkn, og enginn aumkist yfir föðurlausu börnin hans.
13. Niðjar hans verði afmáðir, nafn hans útskafið í fyrsta ættlið.
14. Misgjörðar feðra hans verði minnst af Drottni og synd móður hans eigi afmáð,
15. séu þær ætíð fyrir sjónum Drottins og hann afmái minningu þeirra af jörðunni
16. sakir þess, að hann mundi eigi eftir að sýna elsku, heldur ofsótti hinn hrjáða og snauða og hinn ráðþrota til þess að drepa hann.
17. Hann elskaði bölvunina, hún bitni þá á honum, hann smáði blessunina, hún sé þá fjarri honum.
18. Hann íklæddist bölvuninni sem kufli, hún læsti sig þá inn í innyfli hans sem vatn og í bein hans sem olía,
19. hún verði honum sem klæði, er hann sveipar um sig, og sem belti, er hann sífellt gyrðist.
20. Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni og þeirra, er tala illt í gegn mér.
21. En þú, Drottinn Guð, breyt við mig eftir gæsku miskunnar þinnar, frelsa mig sakir nafns þíns,
22. því að ég er hrjáður og snauður, hjartað berst ákaft í brjósti mér.
23. Ég hverf sem hallur skuggi, ég er hristur út eins og jarðvargar.
24. Kné mín skjögra af föstu, og hold mitt tærist af viðsmjörsskorti.
25. Ég er orðinn þeim að spotti, þegar þeir sjá mig, hrista þeir höfuðið.
26. Veit mér lið, Drottinn, Guð minn, hjálpa mér eftir miskunn þinni,
27. að þeir megi komast að raun um, að það var þín hönd, að það varst þú, Drottinn, sem gjörðir það.
28. Bölvi þeir, þú munt blessa, verði þeir til skammar, er rísa gegn mér, en þjónn þinn gleðjist.
29. Andstæðingar mínir íklæðist svívirðing, sveipi um sig skömminni eins og skikkju.
30. Ég vil lofa Drottin mikillega með munni mínum, meðal fjölmennis vil ég vegsama hann,
31. því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.
| 
