Sálmarnir, Chapter 142

1. Maskíl eftir Davíð, er hann var í hellinum. Bæn.    2. Ég hrópa hátt til Drottins, hástöfum grátbæni ég Drottin.    3. Ég úthelli kveini mínu fyrir honum, tjái honum neyð mína.    4. Þegar andi minn örmagnast í mér, þekkir þú götu mína. Á leið þeirri er ég geng hafa þeir lagt snörur fyrir mig.    5. Ég lít til hægri handar og skyggnist um, en enginn kannast við mig. Mér er varnað sérhvers hælis, enginn spyr eftir mér.    6. Ég hrópa til þín, Drottinn, ég segi: Þú ert hæli mitt, hlutdeild mín á landi lifenda.    7. Veit athygli kveini mínu, því að ég er mjög þjakaður, bjarga mér frá ofsækjendum mínum, því að þeir eru mér yfirsterkari.    8. Leið mig út úr dýflissunni, að ég megi lofa nafn þitt, hinir réttlátu skipast í kringum mig, þegar þú gjörir vel til mín.