Sálmarnir, Chapter 42

1. Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.    2. Eins og hindin, sem þráir vatnslindir, þráir sál mín þig, ó Guð.    3. Sál mína þyrstir eftir Guði, hinum lifanda Guði. Hvenær mun ég fá að koma og birtast fyrir augliti Guðs?    4. Tár mín urðu fæða mín dag og nótt, af því menn segja við mig allan daginn: 'Hvar er Guð þinn?'    5. Um það vil ég hugsa og úthella sál minni, sem í mér er, hversu ég gekk fram í mannþrönginni, leiddi þá til Guðs húss með fagnaðarópi og lofsöng, með hátíðaglaumi.    6. Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn.    7. Guð minn, sál mín er beygð í mér, fyrir því vil ég minnast þín frá Jórdan- og Hermonlandi, frá litla fjallinu.    8. Eitt flóðið kallar á annað, þegar fossar þínir duna, allir boðar þínir og bylgjur ganga yfir mig.    9. Um daga býður Drottinn út náð sinni, og um nætur syng ég honum ljóð, bæn til Guðs lífs míns.    10. Ég mæli til Guðs: 'Þú bjarg mitt, hví hefir þú gleymt mér? hví verð ég að ganga harmandi, kúgaður af óvinum?'    11. Háð fjandmanna minna er sem rotnun í beinum mínum, er þeir segja við mig allan daginn: 'Hvar er Guð þinn?'    12. Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn.