1. Til söngstjórans. Ljóð. Sálmur. Fagnið fyrir Guði, gjörvallt jarðríki,
2. syngið um hans dýrlega nafn, gjörið lofstír hans vegsamlegan.
3. Mælið til Guðs: Hversu óttaleg eru verk þín, sakir mikilleiks máttar þíns hræsna óvinir þínir fyrir þér.
4. Öll jörðin lúti þér og lofsyngi þér, lofsyngi nafni þínu. [Sela]
5. Komið og sjáið verkin Guðs, sem er óttalegur í breytni sinni gagnvart mönnunum.
6. Hann breytti hafinu í þurrlendi, þeir fóru fótgangandi yfir ána. Þá glöddumst vér yfir honum.
7. Hann ríkir um eilífð sakir veldis síns, augu hans gefa gætur að þjóðunum, uppreistarmenn mega eigi láta á sér bæra. [Sela]
8. Þér lýðir, lofið Guð vorn og látið hljóma lofsöng um hann.
9. Hann veitti sálum vorum lífið og lét oss eigi verða valta á fótum.
10. Því að þú hefir rannsakað oss, ó Guð, hreinsað oss, eins og silfur er hreinsað.
11. Þú hefir varpað oss í fangelsi, lagt byrði á lendar vorar.
12. Þú hefir látið menn ganga yfir höfuð vor, vér höfum farið gegnum eld og vatn, en nú hefir þú leitt oss út á víðan vang.
13. Ég kem í hús þitt með brennifórnir, efni heit mín við þig,
14. þau er varir mínar hétu og munnur minn nefndi, þá er ég var í nauðum staddur.
15. Ég færi þér brennifórn af feitum dýrum, ásamt fórnarilm af hrútum, ég fórna nautum og höfrum. [Sela]
16. Komið, hlýðið til, allir þér er óttist Guð, að ég megi segja frá, hvað hann hefir gjört fyrir mig.
17. Til hans hrópaði ég með munni mínum, en lofgjörð lá undir tungu minni.
18. Ef ég hygg á illt í hjarta mínu, þá heyrir Drottinn ekki.
19. En Guð hefir heyrt, gefið gaum að bænarópi mínu.
20. Lofaður sé Guð, er eigi vísaði bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
| 
