1. Asafs-maskíl. Hví hefir þú, Guð, hafnað oss að fullu, hví rýkur reiði þín gegn gæsluhjörð þinni?
2. Haf í minni söfnuð þinn, er þú aflaðir forðum og leystir til þess að vera kynkvísl óðals þíns, haf í minni Síonfjall, þar sem þú hefir tekið þér bústað.
3. Bein þú skrefum þínum til hinna endalausu rústa: Öllu hafa óvinirnir spillt í helgidóminum!
4. Fjandmenn þínir grenjuðu inni á samkomustað þínum, reistu upp hermerki sín.
5. Eins og menn sem reiða hátt axir í þykkum skógi,
6. höggva þeir allan útskurð, mölva með exi og hamri.
7. Þeir hafa lagt eld í helgidóm þinn, vanhelgað bústað nafns þíns til grunna.
8. Þeir hugsuðu með sjálfum sér: 'Vér skulum tortíma þeim öllum.' Þeir brenndu öll samkomuhús Guðs í landinu.
9. Vér sjáum eigi merki vor, þar er enginn spámaður framar, og enginn er hjá oss sem veit hve lengi.
10. Hversu lengi, ó Guð, á fjandmaðurinn að hæða, á óvinurinn að spotta nafn þitt um aldur?
11. Hví dregur þú að þér hönd þína, hví geymir þú hægri hönd þína í barmi þér?
12. Og þó er Guð konungur minn frá fornum tíðum, sá er framkvæmir hjálpræðisverk á jörðu.
13. Þú klaufst hafið með mætti þínum, þú braust sundur höfuð drekans á vatninu,
14. þú molaðir sundur hausa Levjatans, gafst hann dýrum eyðimerkurinnar að æti.
15. Þú lést lindir og læki spretta upp, þú þurrkaðir upp sírennandi ár.
16. Þinn er dagurinn og þín er nóttin, þú gjörðir ljós og sól.
17. Þú settir öll takmörk jarðarinnar, sumar og vetur hefir þú gjört.
18. Minnst þess, Drottinn, að óvinurinn lastmælir, og heimskur lýður smánar nafn þitt.
19. Ofursel eigi villidýrunum sál turtildúfu þinnar, gleym eigi um aldur lífi þinna hrjáðu.
20. Gef gætur að sáttmála þínum, því að skúmaskot landsins eru full af bælum ofríkisins.
21. Lát eigi þann er kúgun sætir, snúa aftur með svívirðing, lát hina hrjáðu og snauðu lofa nafn þitt.
22. Rís upp, Guð, berst fyrir málefni þínu, minnst þú háðungar þeirrar, er þú sætir af heimskingjum daginn á enda.
23. Gleym eigi hrópi fjenda þinna, glaumkæti andstæðinga þinna, þeirri er sífellt stígur upp.
| 
