1. Til söngstjórans. Fyrir Jedútún. Asafs-sálmur.
2. Ég kalla til Guðs og hrópa, kalla til Guðs, að hann megi heyra til mín.
3. Þegar ég er í nauðum, leita ég Drottins, rétti út hendur mínar um nætur og þreytist ekki, sál mín er óhuggandi.
4. Ég minnist Guðs og kveina, ég styn, og andi minn örmagnast. [Sela]
5. Þú heldur uppi augnalokum mínum, mér er órótt og ég má eigi mæla.
6. Ég íhuga fyrri daga, ár þau sem löngu eru liðin,
7. ég minnist strengjaleiks míns um nætur, ég hugleiði í hjarta mínu, og andi minn rannsakar.
8. Mun Drottinn þá útskúfa um eilífð og aldrei framar vera náðugur?
9. Er miskunn hans lokið um eilífð, fyrirheit hans þrotin um aldir alda?
10. Hefir Guð gleymt að sýna líkn, byrgt miskunn sína með reiði? [Sela]
11. Þá sagði ég: 'Þetta er kvöl mín, að hægri hönd Hins hæsta hefir brugðist.'
12. Ég víðfrægi stórvirki Drottins, ég vil minnast furðuverka þinna frá fyrri tíðum,
13. ég íhuga allar athafnir þínar, athuga stórvirki þín.
14. Guð, helgur er vegur þinn, hver er svo mikill Guð sem Drottinn?
15. Þú ert Guð, sá er furðuverk gjörir, þú hefir kunngjört mátt þinn meðal þjóðanna.
16. Með máttugum armlegg frelsaðir þú lýð þinn, sonu Jakobs og Jósefs. [Sela]
17. Vötnin sáu þig, ó Guð, vötnin sáu þig og skelfdust, og undirdjúpin skulfu.
18. Vatnið streymdi úr skýjunum, þrumuraust drundi úr skýþykkninu, og örvar þínar flugu.
19. Reiðarþrumur þínar kváðu við, leiftur lýstu um jarðríki, jörðin skalf og nötraði.
20. Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin.
21. Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron.
| 
