Ecclesiastes, Chapter 12

1. Memento Creatoris tui in diebus iuventutis tuae, antequam veniat tempus afflictionis, et appropinquent anni, de quibus dicas: “ Non mihi placent ”;    2. antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae, et revertantur nubes post pluviam;    3. quando commovebuntur custodes domus, et nutabunt viri fortissimi, et otiosae erunt molentes imminuto numero, et tenebrescent videntes per foramina,    4. et claudentur ostia in platea submissa voce molentis, et consurgent ad vocem volucris, et subsident omnes filiae carminis;    5. excelsa quoque timebunt et formidabunt in via. Florebit amygdalus, reptabit locusta, et dissipabitur capparis, quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae, et circuibunt in platea plangentes,    6. antequam rumpatur funiculus argenteus, et frangatur lecythus aureus, et conteratur hydria super fontem, et confringatur rota super cisternam,    7. et revertatur pulvis in terram suam, unde erat, et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum.    8. Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes, et omnia vanitas.    9. Cumque esset sapientissimus, Ecclesiastes docuit insuper populum scientiam; ponderavit et investigans composuit parabolas multas.    10. Quaesivit Ecclesiastes verba delectabilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos.    11. Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi defixi sunt magistri collationum; data sunt a pastore uno.    12. His amplius, fili mi, ne requiras: faciendi plures libros nullus est finis, frequensque meditatio carnis afflictio est.    13. Finis loquendi, omnibus auditis: Deum time et mandata eius observa; hoc est enim omnis homo.    14. Et cuncta, quae fiunt, adducet Deus in iudicium circa omne occultum, sive bonum sive malum.