1 Corinthians, Chapter 13

1. मी मनुश्यांच्या व देवदूतांच्या जिव्हांनीं बोलला­ आणि माझ्या ठायीं प्रीति नसली, तर मी वाजणारी थाळी किंवा झणझणणारी झांज असा आह­.    2. मला संदेश देण्याची शक्ति असली, मला सर्व गुज­ व सर्व विद्या अवगत असल्या, आणि डा­गर ढळवितां येतील असा दृढ विश्वास मला असला, पण माझ्या ठायीं प्रीति नसली, तर मी कांहीच नाहीं.    3. मीं आपलें सर्व धन अन्नपदार्थ दिल­, आपल­ शरीर जाळण्यासाठीं दिल­, आणि माझ्या ठायीं प्रीति नसली तर मला कांही लाभ नाहीं.    4. प्रीति सहनशील आहे, उपकारशील आहे; प्रीति हेवा करीत नाहीं, प्रीति बढाई नाही, फुगत नाहीं;    5. गैरशिस्त वागत नाहीं, स्वार्थ पाहत नाहीं, चिडत नाहीं, अपकार स्मरत नाहीं;    6. अनीतींत आनंद मानीत नाहीं, तर सत्य समागमांत आनंद मानिते;    7. सर्व कांही सहन करित­, सर्व कांही खर­ मानण्यास सिद्ध असते, सर्वांची आशा धरिते, सर्वांसंबंधान­ धीर धरिते.    8. प्राति कधी खचत नाही; संदेश असले तरी ते रद्द होतील. भाशा असल्या तरी त्या समाप्त होतील; आणि विद्या असली तरी ती रद्द होईल.    9. आपल्याला केवळ अंशतः कळत­, आणि अंशतः संदेश देतां येतो;    10. पण पूर्णत्वाच­ आगमन झाल्यावर अपूर्णता नश्ट होईल.    11. मी मूल होता­ तेव्हां मुलासारखा बोलत अस­, मुलासारखी माझी बुद्धि असे, मुलासारखे माझे विचार असत; आतां प्रौढ झाल्यावर मीं मुलाच्या गोश्टी सोडून दिल्या आहेत.    12. हल्लीं आपल्याला आरशांत अस्पश्ट अस­ दिसत­; परंतु नंतर साक्षात् पाहूं. आतां मला कळत­ त­ अपूर्ण आहे; पण नंतर, मला पूर्णपण­ ओळखण्यांत आल­ आहे तस­, मी पूर्णपण­ ओळखीन.    13. सारांश, विश्वास, आशा, प्रीति हीं तिन्हीं टिकणारी आहेत; त्यांत प्रीति श्रेश्ठ आहे.