1. त्याच समयीं तेथ असणा-या कित्येकांनीं त्याला, ज्या गालीलकरांच रक्त पिलातान त्यांच्या यज्ञांत मिश्रित केल होत, त्यांजविशयीं सांगितल.
2. त्यान त्यांस उत्तर दिल, या गालीलकरांनीं अस दुःख भोगिल यावरुन दुस-या सर्व गालीलकरांपेक्षा ते पापी होते अस तुम्हांस वाटत काय?
3. मी तुम्हांस सांगता, नव्हते; तरी पण तुम्हीं पश्चाताप न केल्यास त्याप्रमाण नाश पावाल;
4. किंवा ज्या अठरा जणांवर शिलोहांतील बुरुज पडून त्यांचा घात झाला, ते यरुशलेमांम राहणा-या सर्व मनुश्यांपेक्षां अपराधी होते अस तुम्हांस वाटत काय?
5. मी तुम्हांस सांगता, नव्हते; तरी पण तुम्हीं पश्चाताप न केल्यास सर्व तसाच नाश पावाल.
6. त्यान हा दाखला सांगितला: कोणाएकाच द्राक्षमळîांत लाविलेल अंजिराच एक झाड होत; त्यावर तो फळ पाहावयास आला परंतु त्याला मिळाल नाहीं.
7. तेव्हां त्यान माळîाला म्हटल, पाहा, मी आज तीन वर्शे या अंजिरावर पाहावयास येता परंतु मला कांहीं आढळत नाहीं; त तोडून टाक; भूमीला उगाच भार तरी कां असावा?
8. तेव्हां त्यान त्याला उत्तर दिल, महाराज, यंदाचहि वर्श त असूं द्या, म्हणजे मी त्याच्याभोवत खणून खत घालीन;
9. मग त्याला फळ आल तर बर; नाहीतर आपण त तोडून टाकाव.
10. तो शब्बाथ दिवशीं एका सभास्थानांत शिकवीत होता.
11. तेव्हां पाहा, जिला अठरा वर्शे विकाराचा आत्मा लागला होता अशी एक स्त्री तेथ होती; ती कुबडी असल्यामुळ तिला अगदीं उभ राहवत नसे.
12. तिला येशून पाहून बोलावून म्हटल, बाई, तूं आपल्या विकारापासून मुक्त झाली आहेस.
13. त्यान तिजवर हात ठेवितांच ती सरळ झाली व देवाचा महिमा वर्णू लागली.
14. येशून शब्बाथ दिवशीं रोग बरा केला म्हणून सभास्थानाचा अधिकारी संतप्त होऊन लोकसमुदायाला म्हणाला, काम करण्याचे असे सहा दिवस आहेत; तर त्यांत येऊन बरे होऊन जात जा, शब्बाथ दिवशीं येऊं नका;
15. परंतु प्रभून त्याला उत्तर दिल, अहा ढाग्यानो, तुम्हांतील प्रत्येक जण आपला बैल किंवा गाढव शब्बाथ दिवशीं ठाणावरुन सोडून पाण्यावर नेतो कीं नाहीं?
16. ही तर अब्राहामाची कन्या आहे; पाहा, हिला सैतानान अठरा वर्शे बांधून ठेविल होत; हिला या बंधनापासून शब्बाथ दिवशीं सोडविण योग्य नव्हत काय?
17. तो ह बोलत असतां त्याचे सर्व विरोधी लज्जित झाले; आणि जीं गौरवयुक्त कृत्य त्याजकडून होत होतीं त्या सर्वांमुळ सर्व लोकसमुदायान आनंद केला.
18. ह्यावरुन तो म्हणाला, देवाच राज्य कशासारख आहे? मी त्याला कशाची उपमा देऊं?
19. त मोहरीच्या दाण्यासारख आहे; तो एका मनुश्यान घेऊन आपल्या मळîांत पेरिला; मग तो वाढून झाड झाला; आणि ‘आकाशांतील पाखर त्याच्या फांद्यांत वस्तीस राहूं लागली.’
20. तो पुनः म्हणाला, मी देवाच्या राज्याला कशाची उपमा देऊं? त खमिरासारख आहे;
21. त एका स्त्रीन घेऊन तीन माप पिठामध्य लपवून ठेविल, तेणकरुन शेवटीं त सर्व फुगून गेलंे.
22. तो शिक्षण देत नगरोनगरीं व गांवोगांवीं फिरत फिरत यरुशलेमाकडे चालला.
23. तेव्हां कोणीएकान त्याला म्हटल, प्रभूजी, तारणप्राप्ती होत असलेले लोक थोडे आहेत कीं काय?
24. तो त्यांस म्हणाला, अरुंद दरवाजान आंत जावयाला जोराचा यत्न करा; कारण मी तुम्हांस सांगता, पुश्कळ लोक आंत जावयास पाहतील, परंतु त्यांच्यान जाववणार नाहीं.
25. एकदां घरधन्यान उठून दार बंद केल म्हणजे तुम्ही बाहेर उभे राहून व दार ठोकून म्हणूं लागाल, प्रभूजी आम्हांस उघडा; तेव्हां तो तुम्हांस उत्तर देईल, तुम्ही कोठले आहां, ह मला माहीत नाहीं;
26. तेव्हां तुम्ही म्हणूं लागाल, आम्हीं तुमच्यासमक्ष खाल्यप्याल, आणि तुम्हीं आमच्या मार्गावर शिक्षण दिल;
27. परंतु तो म्हणेल, मी तुम्हांस सांगता, तुम्ही कोठल आहां ह मला माहीत नाहीं; ‘अहो सर्व अधर्म करणा-यांना, तुम्ही मजपासून दूर व्हा.’
28. तुम्ही जेव्हां अब्राहाम, इसहाक, याकोब व सर्व संदेश्टे यांस देवाच्या राज्यांत असलेले व स्वतःस बाहेर टाकण्यांत आलेले पाहाल, तेव्हां रडण व दांतखाण चालेल.
29. ‘पूर्वेकडून, पश्चिमेकडून,’ उत्तरेकडून व दक्षिणेकडून लोक येऊन देवाच्या राज्यंात बसतील;
30. आणि पाहा, जे पहिले होतील अस कांही शेवटले आहेत, आणि शेवटले होतील असे कांही पहिले आहेत.
31. त्याच घटकेस कित्येक परुशी येऊन त्याला म्हणाले, एथून निघून जा; कारण हेरोद तुम्हांला जिव मारावयास पाहत आहे.
32. त्यान त्यांस म्हटल, त्या खोकडाला जाऊन सांगा, पाहा, मी आज व उद्यां भूत काढिता व रोेग बरे करिता, आणि तिस-या दिवशींं मी परिपूर्ण होईन.
33. तरी मला आज, उद्यां व परवां पुढ चालल पाहिजे; कारण यरुशलेमाबाहेर संदेश्ट्याचा नाश झाला अस व्हावयाच नाहीं.
34. यरुशलेमा, यरुशलेमा, संदेश्ट्यांचा घात करणा-या, व तुझ्याकडे पाठविलेल्यांस दगडमार करणा-या ! जशी काबडी आपलीं पिल पंखाखाली एकवट करिते तस तुझ्या मुलांबाळांस एकवट करावयाच किती तरी वेळां माझ्या मनांत आल; पण त तुमच्या मनांत आल नाहीं !
35. पाहा, ‘तमच घर तुम्हांकरितां ओसाड अस पडल आहे;’ मी तुम्हांस सांगता कीं ‘प्रभूच्या नामान येणारा तो धन्यवादित’ अस म्हणाल, तोपर्यंत तुम्ही मला पाहणारच नाहीं.
| 
