1. मग तो दाखले देऊन त्यांजबरोबर बोलूं लागला. कोणाएका मनुश्यान ‘द्राक्षमळा लाविला, त्याभोवत कुंपण घातल, द्राक्षारसासाठीं कुंड खणिल, माळा बांधिला,’ आणि तो माळîांस सोपून देऊन आपण परदेशास गेला.
2. मग हंगामी आपणास माळîांपासून द्राक्षमळîांच्या फळांतून कांही मिळाव म्हणून त्यान माळîांकड एका दासास पाठविल;
3. त्याला त्यांनीं धरुन मारिल व रिकामे लावून दिल;
4. त्यान पुनः दुस-या दासास त्यांजकडे पाठविल; त्यांनी त्याचे डोके फोडून त्याचा अपमान केला.
5. त्यान आणखी एका जणास पाठविल; त्याला त्यांनीं जिव मारिल आणि दुस-या बहुतांस तसच केल; म्हणजे त्यांतून कित्येकांस मारिल व कित्येकांचा जीव घेतला.
6. अद्यापि त्याच्याजवळ एक जण राहिला होता, तो त्याचा आवडता पुत्र. आपल्या पुत्राची ते भीड धरितील, अस म्हणून त्यान त्याला शेवटीं त्यांजकडे पाठविल;
7. परंतु ते माळी आपसांत म्हणाले, हा वारीस आहे; चला, आपण याला जिव मारुं म्हणजे वतन आपल होईल.
8. मग त्यांनी त्याला धरुन जिव मारिल व द्राक्षमळîाबाहेर फेकून दिल.
9. तर मग द्राक्षमळîाचा धनीं काय करील? तो येऊन त्या माळîांचा समूळ नाश करील, व द्राक्षमळा दुस-यांस देईल.
10. जो धाडा बांधणा-यांनीं नापसंत केला तोच कोनशिला झाला;
11. हे प्रभूकडून झाल, आणि ह आमच्या दृश्टीन आश्चर्यकारक कृत्य आहे; हा शास्त्रलेखहि तुमच्या वाचण्यांत कधीं आला नाहीं काय?
12. तेव्हां ते त्याला धरावयास पाहत होते, परंतु लोकसमुदायाचीं त्यांस भीति वाटली. कारण हा दाखला त्यान आपल्याला लावून सांगितला अस त्यांनी ताडिल; मग ते त्याला सोडून निघून गेले.
13. नंतर त्याला बोलण्यांत धरण्याकरितां त्यांनी परुशी व हेरोदी यांतील कित्येकांस त्याजकडे पाठविल.
14. ते येऊन त्याला म्हणाले, गुरुजी, आम्हांस ठाऊक आहे कीं, आपण खरे आहां, व कोणाची भीड धरीत नाहीं; आपण मनुश्यांच ताड पाहून बोलत नाहीं तर देवाचा मार्ग खरोखर शिकवितां; कैसराला कर देण ह योग्य आहे किंवा नाहीं?
15. आम्हीं द्यावा किंवा न द्यावा? तो त्यांचे ढाग ओळखून त्यांस म्हणाला, माझी परीक्षा कां पाहतां? मला एक पावली पाहावयास आणा.
16. त्यांनीं तीं आणिली; तेव्हां त्यान त्यांस म्हटल, हा मुखवटा व लेख कोणाचा? ते त्याला म्हणाले, कैसराचा.
17. येशून त्यांस म्हटल, तर कैसराच कैसराला व देवाच देवाला भरुन द्या. तेव्हां त्यांनी त्याजविशयीं फार आश्चर्य केल.
18. मग पुनरुत्थान नाहीं अस म्हणणार सदूकी यांनीं त्याजकडे येऊन त्याला विचारिल,
19. गुरुजी, मोशान आम्हांसाठीं अस लिहून ठेविल कीं ‘कोणीएकाचा भाऊ मेला’ आणि त्याची स्त्री माग राहिली असून ‘संतति झालेली नसली, तर त्याच्या भावान त्याच्या स्त्रीबरोबर विवाह करुन आपल्या भावाचा वंश चालवावा.’
20. कोणी सात भाऊ होते, त्यांजपैकीं पहिल्यान बायको केली व तो संतति नसतां मेला;
21. मग ती दुस-यानें केली, तोहि संतति नसतां मेला, तिसराहि तसाच.
22. याप्रमाण सातहि जण संतति नसतां मेले. सर्वांच्या शेवटीं बायकोहि मेली.
23. तर पुनरुत्थानसमयीं ती त्यांच्यातून कोणाची बायको झाली होईल? कारण ती सातांचीहि बायको झाली होती.
24. येशू त्यांस म्हणाला, तुम्ही शास्त्र व देवाच सामर्थ्य हीं न ओळखल्यामुळ भ्रमांत पडला आहां ना?
25. कारण ते मेलेल्यांतून उठल्यावर लग्न करुन घेत नाहींत, व लग्न करुन देतहि नाहींत; तर स्वर्गातींल देवदूतांप्रमाण असतात.
26. मेलेले उठविले जातात याविशयीं, मोशाच्या पुस्तकांतील झुडपाच्या प्रकरणांत, देवान त्याला म्हटल, ‘मी अब्राहामाचा देव, इसहाकाचा देव व याकोबाचा देव आह,’ ह तुमच्या वाचण्यांत आल नाहीं काय?
27. तो मृतांचा देव नव्हे तर जीवंतांचा आहे; तुम्ही मोठ्या भ्रमांत पडलां आहां.
28. तेव्हां शास्न्न्यांतील एकान येऊन त्यांचा संवाद ऐकला, आणि त्यान त्यांस समर्पक उत्तर दिल ह पाहूून त्याला विचारिल, सर्वांत पहिली आज्ञा कोणती?
29. येशून उत्तर दिल, पहिली ही आज्ञा आहे कीं ‘हे इस्त्राएला, श्रवण कर; आपला देव परमेश्वर हा अनन्य परमेश्वर आहे;
30. तूं आपला देव परमेश्वर याजवर पूर्ण मनान, पूर्ण जिवान पूर्ण बुद्धीन व पूर्ण शक्तीन प्रीति कर.’
31. दुसरी ही कीं ‘जशी आपणावर तशी आपल्या शेजा-यावर प्रीति कर.’ यांहून मोठी दुसरी कोणतीहि आज्ञा नाहीं.
32. तो शास्त्री त्याला म्हणाला, गुरुजी, आपण खरोखर बरोबर बोललां कीं ‘तो एकच आहे, आणि त्याच्याशिवाय दुसरा नाहीं;’
33. आणि ‘पूर्ण मनान, पूर्ण बुद्धीन, व पूर्ण शक्तीन त्याजवर प्रीति करण’ आणि ‘जशी आपणावर तशी शेजा-यावर प्रीति करण’ ह सर्व ‘होम व यज्ञ’ यांपेक्षां अधिक आहे.
34. त्यान शहाणपणान प्रत्युत्तर दिल ह पाहून येशून त्याला म्हटल, तूं देवाच्या राज्यापासून दूर नाहींस. तेव्हांपासून त्याला आणखी कांहीं विचारावयास कोणीहि धजल नाहीं.
35. नंतर येशू मंदिरांत शिक्षण देत असतां म्हणाला, खिस्त दावीदाचा पुत्र आहे, ह शास्त्री कस म्हणतात?
36. कारण दावीदान स्वतः पवित्र आत्म्यांत म्हटल, परमेश्वरान माझ्या प्रभूला सांगितल, मी तुझ्या शत्रूंना तुझ्या पायांच आसन करीपर्यंत तूं माझ्या उजवीकडे बैस.
37. दावीद स्वतः त्याला प्रभु म्हणतो, मग तो त्याचा पुत्र आहे ह कस? ह त्याच बोलण लोकसमुदायान हर्शान ऐकल.
38. तो आपल्या शिकवणीत त्यांस म्हणाला, शास्न्न्यांविशयीं जपा; त्यांस लांब झगे घालून फिरण, बाजारांत नमस्कार घेण
39. आणि सभास्थानांत मुख्य आसन व मेजवानींत मुख्य स्थान हीं आवडतात.
40. ते विधवांची घर खाऊन टाकितात व दांभिकपण लांबलांब प्रार्थना करितात; त्यांस अधिक दंड होईल.
41. मग भांडारासमोर बसून लोक भांडारांत पैका कसे टाकितात ह तो पाहत असतां बहुत धनवान् लोकांनीं पुश्श्कळ टाकिल;
42. आणि एका दरिद्री विधवेन येऊन दोन टोल्या म्हणजे एक दमडी टाकिली.
43. तेव्हां त्यान आपल्या शिश्यांस जवळ बोलावून त्यांस म्हटल, मी तुम्हांस खचीत सांगता कीं जे भांडारांत टाकीत आहेत त्या सर्वांपेक्षां या दरिद्री विधवेन अधिक टाकिल.
44. कारण त्या सर्वांनीं आपल्या समृद्धींतून टाकिल; परंतु हिन आपल्या कमाईतून आपल जितक होत तितक, म्हणजे आपली सर्व उपजिविका टाकिली.
| 
